این مقاومت ریشه در اعماق وجود آزادیخواهان دارد و با خون جوانان میهنمان آبیاری شده است و هوادارانش که با اعتقاد و ایمان به آن در همه صحنه‌ها حضور دارند ثابت کرده‌اند که برایش تا پای جان ایستاده‌اند.

حضور جوانان بیشمار... پسر و دخترهایی که از اقصی نقاط جهان آمده بودند فضای جدیدی را بازگو میکرد. من بارها تصاویر ویلپنت همراه با سخنرانیهای و برنامه‌های هنری زیبای آن را در سیمای آزادی دیده‌ام که تصاویر پربار آن نشان از واقعیت تمام‌عیار این مقاومت دارد و این مرا دگرگون می‌کند.

اما آنچه بیشتر از همه انگیزاننده است تصویر صحنه‌ای از گلهای شقایق سرخ است که در بین این گلهای سرخ‌فام رئیس‌جمهور عزیز مقاومت خانم مریم رجوی با گلهای رز سرخ در لابلای کتابی که تصاویر عزیزان ما که متجاوز از صدوبیست هزار می‌شود که به شهادت رسیده‌اند را آذین می‌بخشند. این تصاویر با ساز ویولن سل یک هنرمند که این تصاویر موجود را به‌خوبی درک میکند و در چهره‌اش نمایان است و در سکوت حضار که میدانند این شهدا از چه ویژگیهایی برای خانم رجوی برخوردار هستند که تاریخ باید بازگو کند، آنجا معنی پیدا میکند که تصویر دیگری به این صحنه می‌پیوندد و این حضور طلایه‌داران آزادی در آلبانی است که هرکدام با همراهی خانم رجوی گلهای سرخی در دست دارند و در همین زمان حضار در ویلپنت از نور موبایل‌های خود همراه این تصاویر زیبا می‌شوند و به آنها می‌پیوندد. دیگر باشکوه‌تر از این نمی‌شود.

حضور بیش از صد هزار نفر از هواداران این مقاومت اعتقاد و ایمان آنها را نسبت به این مقاومت بازگو میکند که سرلوحه مبارزاتشان صدق و فدا می‌باشد.

یکشنبه گذشته در ارتباط مستقیم آقای ابریشمچی با هموطنانمان، به سخنان مهران از ایران گوش می‌دادم.

عجیب اینکه از هزاران کیلومتر دورتر آنهم در ایران اسیر دیکتاتوری همان سخنان انگیزاننده را می‌شنیدم که با همان احساس از فربد که از اروپا سخن می‌گفت.
نمی‌توانم توصیف کنم که این چه داستانیست همه هواداران این مقاومت با هم همدلند و همه با پوست و گوشت خود فداکاریهای رزم‌آوران ارتش آزادی را میفهمند و قدر میدانند. تصویر صبا را هیچکس فراموش نمیکند. صحنه‌های به آتش کشیدن خود توسط صدیقه و ندا را با مشعل آزادی کسی از یاد نمی‌برد. بمبارانها را که به شهادت رزم‌آوران آزادی و فرماندهان عالیقدر ارتش آزادی انجامید را کسی فراموش نمیکند. حمله‌های مزدوران رژیم را به تن‌های بی سپر کسی فراموش نمیکند و صحنه‌های حماسی بسیار و بسیار را و در مقابل شجاعت و شهامت و ایستادگی دیگر مجاهدان را که چه جانانه ایستادند و هنرمندان جوان مجاهد ما به زیبایی بر خرابه‌های بمباران زیباترین و پر اثرترین ماندگاری را با ترانه‌های زیبای خود به اجرا در آوردند و چه زیبا پیمانه از آمریکا گفت که اشرف در قلب تک تک ما جای دارد. اشرف یک قرارگاه نبود. اشرف با تاروپود ما عجین شده است. و این است که امروز صدها شخصیت سیاسی از اقصی نقاط جهان در کنار خانم رجوی به حمایت از ایشان و مقاومت برخاسته‌اند و بارها گفته‌اند که خانم رجوی با رهبری بی‌بدیلشان این مقاومت را به اینجا رسانده‌اند. و نهایت احترام را به این رهبری بی‌بدیل ابراز می‌دارند.

یک‌بار دیگر یاد سخنان مهران میافتم که از پهلوان فیلابی نام برد و این یادآوری مرا بر آن داشت که جوانان آزادیخواه ایران به‌درستی میدانند پهلوانان واقعی همیشه در کنار مردمشان هستند. مهران همچنین در مورد هنرمندان گفت هنرمندان با مسئولیت‌پذیری نسبت به مردم می‌توانند در کنار آنان باشند، آنهم در چنین زمانی.
امیدوارم حداقل امروز خارجه نشینانی که از مبارزه برای آزادی مردم دربند دور بوده‌اند بدانند که در آینده مردم ایران از آنها سؤال خواهند کرد: که تو در برون چه کردی که درون خانه آیی.

به‌هرحال بازتاب تأثیرگذاری کهکشان هنوز احتیاج به زمان دارد و هرروز بیشتر و بیشتر نمایان می‌شود.

آنچه در آخر باید گفت همان صدای رسای همگان در ویلپنت است این رژیم به‌زودی سرنگون خواهد شد. سرنگون آنهم به دست مردم ایران و تنها آلترناتیو برگزیده مردم، مقاومت ایران. مقاومتی باشکوه و بی‌بدیل.