زندانیان ماهها و بعضا سالها در نوبت رسیدگی به وضعیت پرونده در حالت انتظار بسر می برند و آنان را جهت رسیدگی به امورات پرونده و تعیین تکلیف قضایی شان تا مدتهای طولانی در نوبت نگه میدارند.

بعضا هم که نوبت این زندانیان جهت رسیدگی به پرونده و رفتن به باصطلاح دادگاه می رسد روزانه ۱۵۰ زندانی را به این خاطر احضار می‌کنند و در یک شرایط بحرانی و در یک محیط بدون هیچ امکانات و یا حتی مجموعه های بهداشتی در انتظار نگه‌میدارند که نفرات را جهت بررسی وضعیت پرونده به دادگاهها اعزام کنند. هنگام ظهر حداقل ۵۰ نفر از این زندانیان بدلیل نبودن مامور همراه و یا خودرو برای نقل و انتقال زندانیان به دادگاه،‌ بالاجبار به بند برگشت می دهند و این ریلی است که بطور روزانه و هفتگی در این زندان اتفاق میافتد.
در زندان تهران بزرگ،‌ دکتر و درمان مربوط به زندان اصلا جنبه مادی ندارد و بایستی خود زندانیان و خانواده هایشان با تقبل پذیرش هزینه پرداخت دکتر و دارو در صورت امکان به دکتر خارج از زندان مراجعه کنند و این امر نیز به سادگی مورد پذیرش سردمداران زندان قرار نمی گیرد و زندانیان مجبورند با شرایط بحرانی جسمی زندگی خود در زندان را بگذرانند.
وضعیت غذای زندان نیز اسفناک است و زندانیان مجبورند با همان شرایط تحمل حبس کنند. بطور خاص زندان دارای آب آشامیدنی نیست و می بایستی برای مصرف یومیه خود آب آشامیدنی بخرند.