این که نظام ولایت فقیه از کجا تهدید می شود و ولایت فرسوده خامنه ای چه میزان ظرفیت برای مهار این تهدید را دارد و تا چه زمانی می تواند در برابر آن مقاومت کند، مساله مورد بحث فعالان سیاسی اجتماعی است. اکثریت نخبگان سیاسی به شمول برخی از کارگزاران نظام به این امر مُهر تایید می زنند که نظام از داخل و از جانب مردم تهدید می شود. البته هستند فعالانی که با بزرگنمایی خطر «جنگ خارجی»، شور «ضد استکباری» شان گل کرده و به طور نقد سوخت قطار ولایت را تامین می کنند. واقعیت این است که جنگ خارجی سالهاست که از طرف ولایت خامنه ای در عراق، سوریه، یمن و .... شروع شده و این جنگ و حمله هوایی احتمالی به خاک ایران، بیش از آن که برای رژیم «تهدید» باشد، تاکنون «فرصت» بوده است.
چند سال پیش سرکرده کل سپاه پاسداران به طور شفاف اعتراف کرد که تهدید اصلی «داخلی» است. خامنه ای گرچه همواره دشمن «خارجی» را برجسته می کند، اما این را باید به حساب یک راهکار به منظور پنهان کردن تهدید اصلی دانست. او اولین نفری است که اگر تهدید خارجی جدی نقد شود عقب نشینی «قهرمانانه» خواهد کرد. اما او در مقابل تهدید داخلی با اتکا به «پول و سرنیزه» ایستادگی خواهد کرد و از هیچ جنایتی دریغ نخواهد کرد.
تهدید داخلی را نباید از درون قدرت ارزیابی کرد. همه باندهای درون هرَم قدرت به حفظ نظام پایبند بوده و در مقابل تهدید اصلی با وجود ارایه راهکارهای متفاوت، اما متحد عمل می کنند. بنابرین باید به جان کلام آخوند موحدی کرمانی پی برد وقتی سه بار تکرار کرد که «خطر بزرگ است» و «نظام را تهدید می کند».
موحدی کرمانی در سخنان خود دو آدرس ارایه می دهد. او به موسسات غارتگر مالی و اعتباری انگشت می گذارد که «با اعتماد مردم به نظام و دولت» ارتباط دارد و به رعایت نکردن حجاب اجباری در ماشینهای خصوصی.
در مورد اول طی ماههای گذشته جامعه شاهد جنبش گسترده و سراسری غارت شدگان بود. این جنبش که تا کنون در سراسر کشور ادامه دارد، نمی تواند بدون دستیابی به حداقل خواسته های خود فرو نشیند. غارت شدگان می دانند که پولهای آنان را چه کسانی بالا کشیده اند و نهادهای امنیتی نظام چون به این نکته آگاهی دارند می کوشند تا مبارزه غارت شدگان در محدوده مبارزه با روسای چند موسسه مالی و اعتباری و حداکثر با رئیس بانک مرکزی محدود شود. با وجود تلاشهای امنیتیها، از خلال شعارها و مصاحبه های گوناگون و به یُمن شبکه اطلاع رسانی مجازی، بسیاری از غارت شدگان به کل نظام اشاره می کنند و «نظام» را مسئول برای حل این مُعضَل می دانند و موحدی کرمانی هم از «نظام» می خواهد که به این مشکل رسیدگی کند.
در مورد دوم، موحدی کرمانی گفت: «شما بدانید فضای داخل اتومبیل فضای خصوصی نیست. ... از پشت شیشه همه مردم دارند ساکنین رو می بینند، بد حجاب باشد، خدایی نکرده بی حجاب باشد، همه می بینند. این دیگه فضای خصوصی نیست فضای عمومی است و باید نیروی انتظامی بر اساس قانون با قاطعیت با چنین افرادی برخورد کند».
در مورد برخورد قاطعنانه نیروی سرکوبگر انتظامی نیاز به توصیه موحدی کرمانی نیست. این نیروی دژخیم منش تا کنون به هر میزان درنده خویی داشته، در مورد زنان ایران دریغ نکرده و البته زنان نیز به اشکال مختلف با اجبارات رژیم به مقاومت و مبارزه دست زده اند و نظام را به جایی رسانده اند که هر روز خطر بد حجابی و بی حجابی را به عنوان یک تهدید گوشزد می کند.
این دو مورد یعنی جنبش غارت شدگان و نافرمانی زنان که آخوند موحدی در موردش هشدار می دهد، نمودهای تهدید اصلی است. بدیهی است که ماه گذشته دهها نمونه دیگر و از جمله حرکتهای اعتراضی بی شمار نیروهای کار و عصیان شکوهمند یک جوان قهرمان، زنده یاد اصغر نحوی پور، وجود داشت که جملگی بر تهدید اصلی برای رژیم مُهر تایید می زند.
در پایان به قسمتی از سخنان هاشمی طبا، یکی از تاییدشدگان شورای نگهبان برای رقابت در نمابش انتخابات استناد می کنم که در روز چهارشنبه ۷ تیر در پاسخ روزنامه آفتاب گقت: «کشور ما الان دچار بیماری سرطان شده است. این سرطان دارد از درون کشور را ویران می‌کند. هیچ کس هم به فکر درمان این سرطان نیست. این سرطان به نظرم بدخیم است. ما در طول این سالها شیره ایران را مکیده ‌ایم؛ نفت اش را یک جور، گازش را یک جور و جنگل و آب اش را هم یک جور دیگر».
اما در مورد ظرفیت رژیم برای مهار تهدید اصلی و مدت زمانی که می تواند در مقابل این تهدید مقاومت کند، به بحث دقیق نیاز است و من فقط به این نکته که مورد تایید اکثریت نیروهای سیاسی اجتماعی به شمول برخی از کارگزاران نظام است تاکید می کنم که «سرکوبی داخلی و صدور ارتجاع» دو راهکار اصلی نظام برای مهار تهدید اصلی و جلوگیری از سرنگونی است.
 
برگرفته از: نبرد خلق شماره ۳۸۷، یکشنبه ۱ مرداد ۱۳۹۶ - ۲۳ ژوئیه ۲۰۱۷