پس از حضور روسینی در کاخ و دیدار با شاه، دو مرد مشهور و محبوب، شاعرمسلک و مبتکر بزودی پی بردند که بسیار نقاط مشترک با هم دارند: عشق به زندگی، شور احساس و علاقه به موسیقی.
به این ترتیب دو مرد نام آور پشت پیانو قرار گرفته و باتفاق و اشتیاق مشغول خواندن قطعه ای از اپرای” سیندرلا “ اثر روسینی شدند که ناگهان ژرژ پنجم آواز را قطع نموده و در حالیکه از پس اجرای فرازی از ملودی بر نمیآمد به آهنگساز پرآوازه گفت: ”روسینی عزیز، متاسفانه باید بگویم که یک جای این قطعه انگار کمی میلنگد و من توی دست انداز افتاده ام “ و روسینی، ایتالیایی خوش مشرب با شوخ طبعی ذاتی پاسخ داد: ”اعلیحضرت، شما این قسمت را هرطور دلتان میخواهد اجرا کنید چون من بهرحال شما را با افتخار و شادی بسیار تا آخر همراهی خواهم کرد حتی تا جهنم“

 *******************

هنگامیکه دو آهنگساز بزرگ و معروف جهان، ریشارد اشتراوس آلمانی و ژان سیبیلیوس فنلاندی برای اولین بار یکدیگر را ملاقات کردند، سیبیلیوس ضمن صحبت با وی متوجه شد که در جوانی نه تنها شدیدا تحت تأثیر سمفونیهای زیبا و شاعرانه اشتراوس بوده بلکه اذعان نمود که این قطعات در مقایسه با آثار سالهای بعدی استاد، تا چه حد ساده و روان بوده اند. و ریشارد اشتراوس با شنیدن این نظر سیبیلیوس، خنده کنان و در ادامه صحبت به او گفت: ”بله، کاملا حق با شماست، در آن زمان من حتی نوع سازهای زهی را هم از یکدیگر تشخیص نمیدادم!!“
(* دوئت قطعه ای آوازی برای دو صداست

اقتباس و تلخیص: ناهید همت آبادی