ما امروز اما در جهان دیگری بسر می بریم. مختصات این جهان به نفع ملایان نیست. نه تنها "کالا"ی بنجل آنها دیر زمانی است که دیگر ارزش مبادله ندارد، بلکه آنها در مردابهای منطقه ای نفس گیر شده و بادهای نوین سیاست بین المللی هم "گفتمان" دیگری را برگزیده که از "لطافت" نوع اوبامای برخوردار نمی باشد. مضافا اینکه ساختار فلج اقتصادی، سر خوردگی نسلی ملتهب و شورشی، گرانی کمر شکن، آپارتاید حاکم، شقه کردن ساختاری جامعه، ولع کور "صدور انقلاب" ناشی از هژمونی طلبی بیمارگونه، عدم اعتماد وسیعترین طیف جامعه در بستری از خود کامگی شووینیستی ملایان همراه با اختلاسهای نجومی و انباشت حیرت انگیز ثروت و ترکتازی نهادهای حکومتی و انبوهی از بحرانهای اجتماعتی اقتصادی سرنگونی حکومت شیوخ را به اصلی طلایی ارتقاء داده است. هیچ چاره ای جز این متصور نیست. جنبش گرسنگان و به حاشیه رانده شدگان سالهای متمادی است که در راستای تحقق مطالباتش در تلاش و تکاپو است.
ما ایرانیان از ملایان، از سرکردگان دژخیم این نظام پلشت نفرتی تاریخی داریم.
در این "رزم شگرف" قهرمانان در صحنه، پیروزی نور بر تباهی را رقم خواهند زد. سراسر دشت وطن صبور، غرش رهایی سر داده است. به راستی پدیده ای است شگرف، که در غلظت بالای اختناق، مردم دلیر به یکباره ظریف و داهیانه، حکام پخمه و ددمنش را غافلگیر کردند. آنها چیزی بیشتر از بهبود وضع اقتصادی می طلبند و رأس فاسد هیرارشی قدرت را نشانه گرفته، نمادها و سمبلها را با خشم خود می کوبند. بانکها طعمه حریق اند، ماشین گشتیهای سرکوب گرفتار خشمی انقلابی می شوند. شعارهای فرموله شده عمق آگاهی خلقی در زنجیر را بیان می کنند. جوانان در جهان پرتکاپوی نوین مطالباتی دارند که پاسخ دادن به آنها در قد و قواره ملایان و "روحانی" ها نمی گنجد. ایران با کرامت در تلاش دست یابی شأن خود در جهان کنونی است، شأنی که آخوندهای چرکین صفت چهار دهه به یغما دادند.
فرصت طلبان هم با حربه نصیحت در راستای تثبیت وضع موجود دم به دم "پیام" می فرستند و پخمگان دولت روحانی هم هشدار می دهند که مردم "در تجمعات غیرقانونی شرکت نکنند و تاکید می نمایند "که اگر مردم قصد تجمع دارند، باید درخواست دهند تا وزارت کشور و استانداری‌ها درخواست آنان را بررسی کنند." عجبا سالهاست که مال باختگان، معلمان شریف، کارگران زحمتکش، دست فروشان تهی دست، زنان قهرمان و تمامی اقشار خلق با صدای رسا خواسته هایشان را حتی از کانالهای قانونی رژیم ملایان پی گیری کردند. ولی دستگاه حاکمه در فسادی ساختاری گرفتار است. اکبر ترکان از مشاوران رئیس جمهور ملایان این فساد را چنین بیان می کند: "ما دستگاه‌هایی داریم که به هیچ‌جا پاسخگو نیستند و هیچ‌کس حریف آنان نیست." اما ملت "حریف" آنها خواهند شد و بساط شعبده بازی و چپاولگرهای ملایان را بر می چینند. این دغلکاران، حال که مخصمه بسیار جدی است "مردم سالار" شده و روضه می خوانند که "شنیدن حرف و انتقاد مردم و توجه به اعتراض انها باید در مردم‌سالاری رعایت شود" (مصطفی میرسلیم هم در صفحه توئیتر خود).
یکی از پر اقتدارترین مراکز یغماگری تولیت آستان قدس رضوی هم پیام معترضین خشمگین را گرفته، خطاب به مقامات توصیه می کند اگر امروز "قصد و اراده جدی" برای حل مسائل اقتصادی داشته باشند و "با قدرت" وارد آن شوند، "حتما ملت پشتیبان آنها خواهد بود." معصومه ابتکار، معاون امور زنان و خانواده رئیس جمهوری هم در کانال تلگرام خود با ژستی دمکرات مآبانه فرمودند "اعتراض حق ملت‌هاست" ولی این نکته را یادآوری کردند که "اما هشیار باشیم که رهبری اعتراضات کجاست؟"
عجبا ما گرفتار کدامین طایفه ایم؟ دغلبازان، شیادان، غارتگران، زمان خلع ید فرا رسیده است. این همان آتش فروزان نهفته در قوانین خدشه ناپذیر آفرینش است.
ما نمی توانیم بپذیریم ملایان کرامتمان را چون "کالایی" به چوب حراج زنند، ما نمی توانیم له شدگان را فراموش کنیم، ما نمی توانیم شاهد فلاکت فزاینده باشیم، ما نمی توانیم راضی باشیم که نکبت ادامه یابد، ما نمی توانیم بپذیریم که اقلییتی انگل تمامی هستی خلق را مصادره کند، دختران سیاه بخت شوند، معترضین به بند کشیده شوند، قلمها شکسته شوند، دروغگویی فضاخت بار ادامه یابد، ما آمده ایم که تغییر را ممکن نماییم. این حرف تاریخ است، قانون مندهای حاکم بر جهان آفرینش است. الآن زمان این خواست تاریخی فرا رسیده است. تاخیر در اجراء عدالت خیانت به آن است.
مارتین لوتر کینگ زمانی چنین گفت: "ما با توجه به تجربه های تلخ خود دریافتیم، که آزادی هرگز به شکل داوطلبانه توسط سرکوبگر داده نمی شود، سرکوب شونده باید آنرا بخواهد. من بارها کلمه `صبر کنید `را شنیده ام. این صبر تقریبا به معنای تأخیر است. آنانکه اجرای عدالت را بارها به تأخیر انداخته اند، قصد تحقق آن را ندارند."
نگذاریم اعتراض خلاق خلق به کالای مبادله فرصت طلبان سقوط کند. بیش از ۵۰ شهر در آتش قیام شعله ور است. رادیکالیزم و تسلیح برای دفاع مردم در برابر گزمه های سلطنت شیوخ ضامن پیروزی است.
