با این اوصاف و با نیم نگاهی به عمق شکاف طبقاتی در ایران آخوند زده اکنون به‌خوبی می‌توان به ابعاد رشد فقر و رسیدن «۳۳ درصد» از جامعه به زیر خط فقر مطلق رسید.
تازه‌ترین داده‌های حکومتی که گوشه‌ای از آن را خبرگزاری حکومتی ایسنا (۱۸ فروردین ۱۳۹۷) به بیرون درز داده، نشان از واقعیت‌های وحشتناکی از لشکر گرسنگان در ایران را دارند.
این گزارش به نقل از یک کارشناس حکومتی می‌نویسد: «پایین‌ترین چیزی که در سالهای اخیر محاسبه کرده‌ایم ۳۳ درصد جمعیت کشور دچار فقر مطلق هستند و ۶ درصد نیز دچار گرسنگی هستند که این تعداد نزدیک به ۵ میلیون نفر است. مطالعات نشان می‌دهد خط فقر مطلق برای مناطق محروم ۵٠ درصد مناطق شهری و حدود دو میلیون تومان است».
وی سپس با بیان اینکه منظور دولت آخوند روحانی «از فقر مطلق برای یک خانواده پنج نفره ٧٠٠ هزار تومان است»، افزود: «این مبلغ برای یک خانواده پنج نفره حتی تامین کننده غذایشان نیست. در حال حاضر حتی اندازه خانواده در ایران تغییر کرده و کوچک تر شده است و به میانگین چهار نفر رسیده است».
اساس و مبنای محاسبه برای ارزیابی دقیق از خط فقر در بزرگ شهرها همان میزان حداقل درآمد «چهار نیم میلیون تومان» در ماه می‌باشد. این وضعیت در حالی است که برای نمونه دولت آخوند روحانی اکنون در جنگ و جدال بر سر تعیین حداقل دستمزد کارگران برای سال ۹۷ می‌باشد.
بر این سیاق در حالیکه بسیاری از کارشناسان حکومتی ضمن هشدار نسبت به عواقب رشد خط فقر به‌ویژه در میان کارگران و اقشار ضربه‌پذیر، از حداقل رقمی معادل «دو میلیون و ششصد هزار تومان» سخن به میان می‌آورند، حاکمیت تنها بر افزایش «۱۲ درصدی» تاکید دارد که بر این اساس و در بهترین حالت به رقمی معادل یک میلیون و ۴۰ هزار تومان خواهد رسید.
بدین سان ملاحظه می‌شود که چگونه رژیم دزد و غارتگر آخوندی با سیاست‌های مخرب خود عامدانه به رشد فقر در جامعه ضریب میزند. رشد خط فقر برای آخوندهای فاسد به معنای وابستگی بخش بزرگی از مردم به شبکه‌های حکومتی، بنیادهای غارتگر و یا کمیته‌های امداد می‌باشد که در پشت تمامی آنان نیز تلاش حکومت برای کنترل و تحت نفوذ قرار دادن گرسنگان می‌باشد.
این کارشناس رژیم در ادامه به یک نمونه از این سیاست‌های مخرب و عامدانه رژیم برای تولید خط فقر اعتراف کرده و می‌افزاید: «در سال ۹۱ وقتی هزینه‌های درمان خانوارها را محاسبه کردیم، دیدیم با محاسبه مخارج درمانی پرهزینه، ۷ درصد به خانوارهای فقیر اضافه شده است و آنها به زیر خط فقر سقوط کرده‌اند. این افراد چون مخارج بالایی داشتند، فقیر نبودند اما با مخارج درمانی آنها ۷ درصد به فقرا افزوده شده بود».
