لزومی نیست تا دست به تفسیر و استدلال برای واقعیتی بنام «دوران تغییر» که برآمده از خواسته‌های به‌حق مردم ایران برای رسیدن به دمکراسی، حقوق بشر، صلح و حسن همجواری است، بزنیم. کافی است تا سری به شهرهای میهن اسیرمان و همچنین رسانه‌های به‌غایت سانسور شده حکومتی، دستگاه از پاشیده نظام و جنگ گرگها در درون رژیم پوسیده ولایت زده، تا بدین سان به عمق این خواسته ملی و همچنین دلائل برای عربده‌کشی‌های کور و افسار پاره کردن‌های یک حاکم لب گور برسیم. حاکمی که تمامی تخم‌مرغ‌های خود را همچنان در دو سبد «سرکوب داخلی و صدور بنیادگرایی» گذاشته است.
بهرحال برگزاری تجمع بزرگ ایرانیان در پایان ماه میلادی جاری به یقین از «نوع و جنس» دیگری است. ایرانیان آزاده با شرکت گسترده خود در این مراسم می‌خواهند چند نکته را، گرچه به‌کرات تکرار شده، اما یکبار دیگر به گوش جهانیان برسانند.
نخست رساندن صدای درد و رنج ملتی نجیب و فرهیخته، اما فقیر و اسیر در دستان حکومتی فاسد و غارتگر با مجموعه عظیمی از امکانات مالی و حمایت‌های «ابواب جمع مماشات».
سخن از حکومتی خون ریز و جبار است که عزم جزم کرده تا در نبردی نابرابر، جامعه جوان و پویای ما را منکوب دیکتاتوری دینی خود نماید.
به یقین این صدا در ویلپنت همان صدا و فریاد زندانیان سیاسی، اسرا و شهدا و صدای «کانون‌های شورشی» است که درجای جای میهن و در هر شهر و روستا طنین‌افکن می‌باشد. این همان فریاد و خشم فروخورده ملتی است که در تهران، مشهد و اصفهان، شیراز و مازندران و گیلان تا آذربایجان و سیستان و بلوچستان و خراسان و لرستان و خوزستان فریاد «مرگ بر اصل ولایت‌فقیه» سر می‌دهند و خواستار برچیده شدن بساط ظلم و ستم آخوندهای حاکم با تمامی باندهای «اصلح طلب و اصول‌گرای» آن می‌باشند.
همچنین به ویلپنت می رویم تا نماینده مقاومت ایران با تمامی مظاهر حقوق بشری و دمکراتیک آن برای ایران فردا باشیم. با فریادهای خود به یقین در این مقطع به حراست از هرآنچه را که یاران خاموش و شهدای این مقاومت طی بیش از چهار دهه نبرد علیه دیکتاتوری هار ولایت‌فقیه کاشته اند را پاسداری کنیم و به جهانیان اعلام نمائیم که چهره واقعی مردم ایران در وجود این مقاومت و «مریم رجوی» که سمبل بردباری مذهبی و اسلام دمکراتیک است، نمایندگی می‌شود.
به ویلپنت می رویم تا به مماشات گرایان اعلام کنیم، دست از ادامه این بازی کثیف و «باندهای خوب و بد» در درون رژیم بردارند و تن به خواسته‌های به‌حق مردم و مقاومت ایران بدهند. از رژیم آخوندی، سپاه سرکوبگر پاسداران، بسیج ضد مردمی و لباس شخصی‌ها در پوش «قراردادهای اقتصادی و تجاری» حمایت نکنند و بقول عوام «چوب زیر بغل» دیکتاتور نشوند.
به ویلپنت می رویم تا ضمن افشاء سیاست‌های مخرب رژیم آخوندی در زمینه صدور «تروریسم، بنیادگرایی و کشورگشایی» پیام صلح و دوستی را به میان مردم مظلوم سوریه، فلسطین، عراق، یمن، لبنان و افغانستان ببریم.
پیامی برآمده از دل‌های پردرد هموطنان سنی، شیعه، مسیحی، بهایی، زرتشتی مسلمان و غیرمسلمان ایرانی امان که اکنون تحت استثمار و سرکوب مضاعف رژیم قرار دارند. این پیام همان جوهر انسانیت و آزادگی است که در تمامی ادیان و دیدگاه‌های فکری خود را به طرق مختلف برجسته کرده است.
به ویلپنت میرویم تا از هرگونه «خود به خودی» شدن روند تحولات در میهن امان و سوءاستفاده دزدان و روبهان انقلاب ممانعت کنیم و این واقعیت را که هرگونه تغییر و تحول در ایران نه از خارج، بلکه اساسا در دستان این مقاومت و نیروی پیشتاز آن، مجاهدین خلق در آلبانی قرارداد، امری حقیقی و شدنی است.
ما با افتخار سند «برنامه ۱۰ ماده ای» مریم رجوی را الگویی برای مبارزات مردم ایران در رسیدن به ایرانی دمکراتیک بر مبنای منشور جهانی حقوق بشر و کنوانسیون‌های بین‌المللی می‌دانیم.
می رویم تا آن را یکبار دیگر به جهانیان عرضه کنیم و از افکار عمومی، سیاستمداران، نیروهای دمکرات و انسان دوست و تمامی کسانیکه خواهان یک ایرانی «آزاد و دمکراتیک» و همچنین «خاورمیانه» بدون جنگ و خون ریزی می‌باشند، به حمایت از این برنامه و منشور فرا بخوانیم.
