برگزاری گردهمایی سالانه مقاومت ایران که با شرکت بالای صدهزار ایرانی و نمایندگان و منتخبان پارلمانهای کشورهای مختلف، و شخصیتیهای سیاسی و فرهنگی برگزار می شود، کار ساده ای نیست. در نظر بگیرید که صد هزار نفر با سلایق مختلف از راههای دور و نزدیک به ویلپنت می روند و آنهایی که با قطار و اتوبوس و اتومبیل شخصی خود را رسانده اند، خسته، اما مصمم از راه می رسند، مخصوصا شرایط آنهایی که با فرزندان خود به این برنامه می روند را هم باید اضافه کرد. حتما موافقید که حل کردن مسائل فردی این همه آدم، کاری بسیار مشکل است.
ولی برگزاری این گردهمایی فقط همین جمع شدنها زیر یک سقف نیست. جدای از اینکه رئیس جمهور برگزیده شورای ملی مقاومت، خطوط سیاسی مقاومت را اعلام می کند، این برنامه سالانه، در واقع نمایش قدرت مقاومت است. ایرانیان با این کار ناقوس سرنگونی رژیم آخوندهای حاکم بر ایران و حامیانشان را به صدا در آورده و به گوش جهانیان می رسانند. هر چند این گردهماییها در گذر زمان، با سنگ اندازیهای بسیار، از سوی رژیم آخوندها و گاهی سنگین وزن ترین قدرتهای جهانی تا ریزه خوارترینشان، روبرو بوده اما سرافرازتر از قبل بیرون آمده است.
بعنوان یک زن ایرانی و آزادیخواه که سالهاست از سیاستهای مقاومت ایران برای سرنگونی رژیم آخوندها و برقراری دمکراسی حمایت می کند، به شما هموطنان عزیزی که هر سال با مشکلات مختلف اعم از مالی و کاری و …. خود را به هر قیمت به ویلپنت می رسانید، می بالم و و سرم را بالا می گیرم که چنین مقاومت، با چنین شناسنامه و تاریخچه ای، را اینگونه شکوهمندانه نمایندگی می کنید. هر چه موفقیت آمیزتر باد گرهمایی ۳۰ ژوئن در ویلپنت.
زنده باد آزادی