در حقیقت شیخ حسن در حضیض ذلت و درماندگی هم پول را داد و هم چوب را خورد و هم پیاز را:
ـــ در باره اسرائیل با صراحت به او گفتند، فضولی چهل ساله موقوف! بر اسرائیل، تو و رژیمت که سهل است، بسا بزرگ تر از تو نمی تواند خشی بیندازد! به او فهماندند که اگر می خواهد اندک حضوری در صحنه بین المللی بصورت یک دولت معمولی پیدا کند، قبل از هر چیز باید از دشمنی و آنتریک و توطئه های تروریستی علیه اسرائیل دست بر دارد. البته شیخ حسن در پاسخ به این پس گردنی شلاقی، چرندیاتی در زمینه طلبکاری از یهودی ها (لابد مقصودش کورش بزرگ و داستان آزاد سازی بابل بوده است) تحویل داد که بلاهت سیاسی اش را ریخت روی دایره و دشمنی و کینه پایان ناپذیر خودش و رژیمش نه تنها نسبت به اسرائیل که به قوم یهود را عملن مورد تاکید قرار داد!
ـــ در باره تداوم و توسعه همکاری های اقتصادی و صنعتی نیز اتریشی ها حالیش کردند که شرکت های تجاری و صنعتی اتریش در تصمیم گیری و کارشان مستقل هستند و به خودشان مربوط است که بین کار با طرف ایرانی (بگو رژیم آخوندی) و آمریکا، انتخاب کنند و این امور به دولت ربطی ندارد! برخورد صریح و روشن، البته در دل خود پیامی آمیخته با خفت به حاکمیت ملاها را هم داشت؛ ما (یعنی اتریشی ها) تو را به اینجا آورده ایم که اگر چیزی ته جیبت باقی مانده است بگذاری روی میز و بروی! شیخ حسن فلاکت زده هم چاره ای جز تسلیم و رضا نداشت!
ـــ در ارتباط با برنامه تروریستی دولتی برای بمب گذاری در تظاهرات بزرگ شورای ملی مقاومت در ویلپنت پاریس، رئیس جمهور اتریش، نخست وزیر و مسؤلان وزارت خارجه این کشور با صراحت، عصبانیت و قاطعیت به شیخ حسن حالی کردند که دست از این جنقولک بازی ها بردارند و شرائط را برای خودشان وخامت بار تر نکنند. آنها برای جدی بودنشان در این تذکر دیپلماتیک، با لغو مصونیت دیپلومات تروریست ـ اسدالله اسدی ـــ یک تو پوزی محکم به رئیس جمهور حکومت آخوندی و دستگاه دیپلومات ــ تروریستی او زدند!
ـــ و بالاخره، رئیس جمهور اتریش در حالی که از برجام به عنوان مبنائی برای جلوگیری از دست یابی به سلاح اتمی سخن گفت (برای خالی نبودن عریضه!)، بلافاصله بر این نکته تاکید ورزید که موضوع های دیگری هستند که در برجام نیامده اند و باید جداگانه رسیدگی شوند؛ و این یعنی دفتر و دستک حسابرسی ها درباره تروریسم آخوندی، نقض حقوق بشر، گسترش تولید سلاح های کشتار جمعی و تو سعه طلبی های جنایتکارانه این نظام در کشور های منطقه و سایر جاها، کاملن باز است و باید برای دانه به دانه آنها مسؤلیت بپذیرد، حساب پس بدهد و غلط کردمش را رسمی کند!
خلاصه، علاوه بر مثل اولی که گفتم، مَثل مشابه آن را که هموطنان یزدی با لهجه شیرینشان و در بزنگاه هائی اینچنین بیان می کنند، الان به یادم آمد:
پول بده، کالا بده، یَک "چیزی" هم بالا بده!
بله، این است وضع واقعی شیخ حسن مفلوک به عنوان نماینده تمام رخ جمهوری اسلامی در سفر به سوئیس و اتریش!