هزاران تن از مردم چابهاربدون آب و برق، لابلای کپرها و تایرها روزگار می‌گذرانند.
یکی از کارگزاران رژیم و باصطلاح عضو شورای شهر چابهار از فاجعه‌ی بی آبی، فقر، بیماری، اعتیاد و حاشیه‌نشینی در این بخش می گوید و اعتراف می کند که بیش از فقر، این تفاوت‌ها و بی‌عدالتی‌ها مردم را آزار می‌دهند.
یک رسانه رژیم می نویسد:‌ مردم شهرستان چابهار از روستاهایش گرفته تا مرکز این شهرستان با مشکلات متعددی سر و کله می‌زنند و فقر در این بخش از کشور چهره‌ی بسیار متفاوت و زشتی دارد. اینجا، شاهد معضل جدی و روزافزون سکونتگاه‌های غیررسمی هستیم.

عضو شورای شهر قلابی چابهار، درباره بحران حاشیه‌نشینی در این شهر می گوید: افزایش جمعیت حاشیه‌نشینی نسبت به کل شهر سرعت بیشتری دارد. در حقیقت الگوی رشد حاشیه‌نشینان در چابهار، بسیار عجیب و غریب و می‌توان گفت در کل دنیا کم‌سابقه است. در گذشته وجود پدیده حاشیه‌نشینی در منطقه انکار می‌شد و مسئولان وقت اظهار می‌کردند که حاشیه‌نشینان در حقیقت اتباع کشورهای بیگانه هستند و نباید به آ‌نها امکاناتی اختصاص یابد.
حاشیه نشین ها به علت مسدود شدن مرز، خشکسالی و نابودی کشاورزی به شهر چابهار مهاجرت کرده‌اند اما هزینه‌های زندگی در شهر ....، بسیار بالاست و همین امر مهاجران را مجبور به زندگی در حاشیه شهر کرده است. امروز مساحت حاشیه شهر چابهار از خود شهر وسیع‌تر است، اکثر این مناطق فاقد برق هستند.
برخی با چند بلوک برای خود سرپناه ساخته و عده‌ای هم در کپر زندگی می‌کنند، اما هستند افرادی که با گذاشتن چند تایر ماشین روی هم، برای خود سرپناه ساخته‌اند. سکونتگاه‌های غیررسمی چابهار که بیش از ۵۰ هزار نفر جمعیت دارد:عبارتند از محله میرآباد، کوت‌آباد و عثمان‌آباد در محله میرآباد نزدیک به ۲۰ هزار نفر در کپر زندگی می‌کنند.
در مناطق حاشیه‌نشین چابهار حتی یک متر لوله‌کشی آب هم در وجود ندارد....۷۹ درصد مردم از طریق آبرسانی سیار با تانکرها گذران زندگی می‌کنند.
سهمیه هر فرد، روزانه فقط ۱۵ لیتر است که باز به همه نمی‌رسد. عمده‌ی تانکرها از رده خارج شده‌اند و این امر موجب می‌شود درنهایت روزی ۱۰ لیتر به آن‌ها آب برسد. این ۱۰ لیتر، هم برای شست‌وشو و هم برای خورد و خوراک و احشام است.
آب هفته‌ای یکبار به دست مردم رسیده و آنها مجبورند آن را به صورت غیربهداشتی در آب‌انبارها ذخیره کنند. در خیلی از محلات، ماهی یک‌بار آب می‌آید.
مردمی که حاشیه‌ شهر چابهار زندگی می کنند مجبورند آب را خریداری کنند. در برخی روستاها مردم مجبورند برای یک تانکر آب تا ۲۰۰ هزار تومان پرداخت کنند. بحران آب در چابهار با همه جای کشور تفاوت دارد یعنی اگر ما در همه جا با بحران آب روبرو هستیم، این مساله در چابهار فاجعه‌بار است.

شورای ملی مقاومت ایران در بیانیه سال گذشته خود در فصل پنجم در باره قتل عام طبیعت، فجایع اجتماعی، توحش ضد ایرانی رژیم آخوندی در میهنمان می گوید:
- بی خانمانی، حاشیه نشینی، زاغه نشینی، آلونک نشینی، گودنشینی، کپرنشینی، حلبی آباد نشینی، کارتون خوابی، گور خوابی و طویله خوابی، دامنگیر تعدادی انبوه از مردم ایران است. این ایرانیان که در این مرز پر گهر زاده شده اند از کوچکترین امکانات زندگی برخوردار نیستند. فلاکت، محرومیت اجتماعی، فقدان آموزش و بهداشت که از مهمترین شاخصهای توسعه انسانی است دامنگیر میلیونها ایرانی شده است. جمعیت ده میلیونی بیکاران و جمعیت ۲۰میلیونی زاغه نشینان در میهن ما گواه انکار ناپذیر کارنامه ضد مردمی دیکتاتوری آخوندهاست.