هزینه های سنگین ماشین جنگی در سوریه علیه مردم بیدفاع و کودکان این کشور که به بروز بیش از ۵ میلیون آواره و کشتار قریب نیم میلیون انجامیده اکنون نیز تبعات خود را بر مردم میهن ما و اقشار به‌شدت ضربه پذیر بجای گذاشته است.
بر این منطق در نبود بودجه برای عمران، تولید و رشد اقتصادی اکنون شاهد بروز فقر گسترده و تنگدستی در میان قریب ۸۰ درصد از مردم میهن امان می باشیم.

طی روزهای گذشته دیکتاتوری خامنه‌ای که سوریه را بعنوان مهم ترین خاکریز خود در منطقه اعلام کرده است، در هراس از توافق قدرت های جهانی بر سر خروج نیروهای رژیم از سوریه، با گسیل وزیر دفاع خود به دمشق پرده از تلاشی دیگر برای حفظ موقعیت از دست رفته حکومت خبرداد.

در این رابطه امیر حاتمی، وزیر دفاع در دولت آخوند روحانی پس از سفر به دمشق، اعتراف کرد: «مهم‌ترین بندهای توافق همکاری نظامی با سوریه شامل بازسازی نیروهای مسلح و صنعت نظامی- دفاعی سوریه است». (خبرگزاری سپاه پاسداران، فارس ۵ شهریور ۱۳۹۷)
سخن از توافق نظامی میان تهران و دمشق است که در پوش آن خامنه‌ای تصمیم دارد تا به حیات مخرب سپاه پاسداران، نیروی تروریستی قدس و تمامی گروه‌های تروریستی وابسته به رژیم آخوندی در شکل و شمایلی دیگر ادامه دهد.

به موازات این واقعیت باید به صندوق ورشکسته بشار اسد اشاره نمود تا بدین سان به حقایق پشت پرده در این به اصطلاح «توافق همکاری نظامی » بهتر پی برد. رژیم خون‌ریز سوریه، حکومتی بی‌ثبات، بدون هرگونه پشتوانه مردمی و همچنین به‌طور مطلق ورشکسته می‌باشد.
بر این منطق نیز از هم اکنون می‌توان به‌خوبی دریافت که در پشت چنین «حاتم‌بخشی‌های» خامنه‌ای، دلارهای نفتی ایران و درآمدهای ملی میهن امان برای سرپا نگداشتن یک دیکتاتور خون‌ریز دیگر در منطقه خوابیده است.

به یقین بازسازی یک ارتش درب و داغان و به‌شدت روحیه باخته آنهم در حکومتی که دارای کمترین پایگاه اجتماعی نیست، نه تنها نیاز به ورود تکنولوژی نظامی مانند «کارخانه‌های ساخت موشک»، بلکه نیازمند سرمایه‌های کلان نیز می‌باشد. این همان واقعیتی است که بدون حمایت‌های مالی، نظامی، لجستیکی و تخصصی از سوی رژیم آخوندی، بشار اسد هرگز توان ماندن بر قدرت را تا به امروز نمی‌داشت.

پیشتر نیز دفتر نمایندگی سازمان ملل متحد دفتر نماینده در امور سوریه، از کمک‌های رژیم ایران به میزان «متوسط سالی ۶ میلیارد دلار» پرده برداشته بود، اما منابع اپوزیسیون سوریه این کمک‌های بی‌دریغ را تا سقف «۱۵ میلیارد دلار» در سال برآورد می‌کنند.