بر این منطق شاهد هستیم که رژیم آخوندی تلاشی زیادی برای دور زدن تحریم‌ها و باز کردن منافذ تنفس مالی به‌سوی جهان خارج به عمل می‌آورد. در این رابطه پیشتر نیز وزیر خارجه حکومت طی سفر خود به نیویورک اعتراف کرده بود که رژیم آخوندی در زمینه دور زدن تحریم‌ها دارای مدرک «دکترا» می‌باشد.
همچنین معاون وزیر نفت در دولت آخوند روحانی نیز در سخنانی از وجود «بازار خاکستری» برای فروش نفت ایران سخن به میان آورده است. بازار خاکستری همان اصطلاحی است که حکومت برای «قاچاق نفت» در مناطق مرزی با کشورهای همسایه و یا از طریق نفت‌کش‌ها با چراغ و رادار خاموش در اقیانوس‌ها استفاده میکند.
همچنین تازه‌ترین سخنان یک نماینده حکومتی اکنون بخشی از سیاست‌های ولی‌فقیه برای «چرب کردن» سبیل دلالان نفتی را برملا کرده است.
این کارگزار رژیم می‌گوید: «ما با دور زدن تحریم یا با دوستانی که در منطقه اعتبار دارند، این کار را خواهیم کرد؛ اما انتقال پول بسیار سخت است و تا جایی هم که من می‌دانم، باید بین ۱۲ تا ۱۵ درصد هزینه انتقال بپردازیم؛ به عبارت دیگر، باید ۱۵ درصد پورسانت و هزینه جابجایی برای هر بشکه نفت که می‌فروشیم، بدهیم؛ یعنی ما اگر یک بشکه نفت را به قیمت ۶۰ دلار بفروشیم، حدود ۹ دلار آن می‌پرد و این هزینه‌ای است که از جیب مردم می‌رود». (سایت حکومتی تابناک ۱۵ اردیبهشت ۱۳۹۸)
بدین‌سان مشخص می‌شود که به موازات ارزان فروشی و تاراج منابع ملی از سوی دولت آخوند روحانی، حکومت با دادن پورسانت‌های کلان تلاش میکند تا به هر طریق ممکن به دلارهای نفتی دست یابد.
این وضعیت در حالی است که با راه افتادن مادر تحریم‌ها علیه سیاست‌های مخرب خامنه‌ای، اکنون صادرات نفتی رژیم به زیر یک میلیون بشکه در روز سقوط کرده است.
بدین‌سان مشخص می‌شود که دیکتاتوری ولی‌فقیه در زمینه درآمدهای نفتی نه تنها با افت صادرات، بلکه با افت قیمت نیز روبرو شده است. برای نمونه طبق آخرین داده‌های بازار جهانی، بهای هر بشکه نفت خام اوپک طی روزهای گذشته به سقف ۷۰ دلار سقوط کرده است.
اشباع شدن بازار از تولید و صادرات نفت و همچنین جایگزینی سهمیه نفت رژیم آخوندی از سوی کشورهایی مانند روسیه، آمریکا، امارات، عراق و یا عربستان و همچنین لغو معافیت خرید نفت ایران از سوی ۸ کشور صدمات جبران ناپذیری را بر درآمدهای نفتی آخوندی وارد کرده است.
این کارگزار رژیم النهایه ضمن بلند کردن پرچم سفید و برای برون رفتن از فشارها و تنگناها به حاکمیت نصیحت میکند که «بنابراین، ما چاره‌ای نداریم که در سیاست خارجی و منطقه‌ای خود تجدیدنظر کرده و بیشتر فعالیت کنیم و یکسری از دشمنی‌ها را کم کرده یا کامل خنثی کنیم».
