براین اساس اکنون کمتر زمینه ای میتوان یافت که وضعیت از خطوط قرمز و استاندارهای بین المللی عبور نکرده باشد. به یقین منشاء اصلی این مجموعه عظیم از بحرانها که به مانند سیاهچاله در حال بلیعدن شیرازه های کشور می باشد را نخست باید در سوء مدیریت و اصلی بنیان نظام یعنی «غارت سیستماتیک» از سوی متولیان، باندها و کارگزاران رژیم آخوندی جسنجو نمود.
رئیس سازمان محیط زیست در دیکتاتوری ولی فقیه در تازه ترین سخنان خود ضمن اعتراف به این واقعیات می گوید: «امروزه با برنامه‌هایر نادرست کشور را گرفتار کرده‌ایم و البته گرفتاری تنها به خشک‌شدن چند تالاب و دریاچه ختم نمی‌شود».
دراین راستا باید به وجود دستان آلوده باندهای مافیایی رژیم در زمینه های مختلف اشاره نمود که از سوی خامنه ای و برای حفظ نیروهای حکومتی، به اجرا گذاشته شده است.
بحران محیط زیست در ایران آخوند زده در منطق ضد طبیعی خود به بروز خشکسالی های عظیم، خالی شدن منابع آبی زیر زمینی، غارت جنگل ها و مراتع سبز و یا آلودگی شدید هوا راه برده است.
موضوع اسقاطی بودن وسائل نقلیه که بنابر داده های حکومتی اکنون «بیش از ۹۰درصد مینی‌بوس‌ها، ۶۰درصد کامیون‌ها و ۷۰درصد موتورسیکلت‌ها در کل کشور» راشامل می شود ، به رشد انواع و اقسام بیماری های مزمن، تنفسی، چشایی، گوارشی و یا سرطان انجامیده است.
وجود میزان بالای مواد شیمایی در هوا بویژه انواع اکسید کربن ها، آلاینده های فسفری، دی اکسید های گوگرد و نیتروژن و یا وجود گسترده سرب و جیوه نیز صدمات جبران ناپذیری را به دستگاه تنفسی، گوارشی و یا تعادل ژنتیک میلیون ها ایرانی وارد کرده است.
در این راستا باید به حجم عظیم آلاینده ها بدلیل تولید بنزین های غیر استاندارد، نبود سیستم های تصفیه برای کارخانه ها، واحد های تولیدی، پالایشگاه ها، وجود ترافیک سنگین شهری، وسائل نقلیه فرسوده و قدیمی به موازات نبود سیاست های مدون و بروز شده از سوی رژیم آخوندی، اشاره نمود که به یقین تماما به این بحران ضریب زده اند.
عیسی کلانتری در ادامه به گوشه ای از این بحران وخیم اشاره کرده و می افزاید: «تالاب‌ها و رودخانه‌های کشور نخستین قربانیان محیط زیست هستند، گفت: اتمام آب‌های زیرزمینی، کمبود آب آشامیدنی، خشک شدن آب‌ها و دریاچه‌ها از مشکلات محیط زیست است». (خبرگزاری نیروی تروریستی قدس ، تسنیم ۱۲بهمن ۱۳۹۸)
براین اساس شاهد هستیم که برای نمونه «۹۷درصد از مساحت کل کشور» با بحران جدی آب دست و پنجه نرم می کند. دراین راستا اصفهان با زاینده‌رود بی‌آب، آذربایجان با سکته کامل دریاچه ارومیه، سیستان بلوچستان خشکسالی دریاچه هامون، خراسان با زمین های کشاورزی بدون آب و بی بهره، کرمان، سمنان، یزد، لرستان، بویر احمد و یا هرمزگان با خشکسالی فزاینده روبرو می باشند.
به موازات بحران آبی باید به بروز توفان های شدید شنی و یا نمک در پاره ای از مناطق کشور مانند سیستان و بلوچستان ، خوزستان و یا آذربایجان اشاره نمود، امری که به برهم خوردن تعادل اجتماعی و کوچ اجباری از سوی بسیاری از مردم این مناطق راه برده است.
