براین اساس دیکتاتوری مذهبی ضمن ممانعت از رسیدگی های پزشکی و دارویی برای بسیاری از زندانیان مقاوم و مجاهد، تلاش دارد تا درسایه فاجعه کرنا، آنان را سربه نیست نماید.
دراین رابطه زندانیان سیاسی ضمن دست زدن به اعتصاب غذای گسترده از جمله تاکید کرده اند: «ما زندانیان سیاسی و معترضان آبان ماه اعتصاب غذا کردیم چرا که ما زنده بگور شده ایم. هیچکدام مرتکب جرم نشدیم. تنها جرم ما اعتراض به عملکرد دولت و فساد و شرایط اقتصادی بوده است. اعتراض حق ماست. اما به جای پاسخگویی دستگیر و مورد شکنجه قرار گرفتیم و حالا ما را زنده به گور کرده اند».

این وضعیت ضد انسانی علیه زندانیان بیدفاع سیاسی در حالی است که خامنه ای کینه ای عمیق از آنان بردل دارد. سربه نیست کردن بخش بزرگی از زندانیان با شیوه های مافیایی و یا سوء استفاده از بحران درکشور، یکی از سیاست های رایج دراین رژیم ضد بشری می باشد.
براین اساس رژیم آخوندی عامدانه از مرخصی موقت و یا آزادی آنان در این شرائط بحرانی ممانعت بعمل می آورد.

به موازت این وضعیت نیز باید به عدم رسیدگی های بهداشتی و درمانی، نبود دارو و نیزامکانات اولیه برای مقابله با ویروس کرونا در زندان ها و نیز اعمال خشونت علیه زندانیان سیاسی مقاوم اشاره نمود.
دراین راستا سازمان های مدافع حقوق بشری و همچنین مقاومت ایران و شخص خانم رجوی بکرات خواستار اعزام تیم های پزشکی و تحقیق در زندان های رژیم آخوندی شده اند. دراین رابطه خانم رجوی «از سازمان ملل و شورای امنیت خواهان مداخله فوری برای آزادی زندانیان به‌ویژه در فشافویه شد».

به یقین مخالفت حکومت با ورود بازرسان ویژه و عدم همکاری و شفافیت از سوی دیکتاتوری خامنه ای، خود بهترین ادله براین واقعیت است که رژیم تلاش دارد تا سیاست حذف مخالفین را در این برهه از زمان به پیش ببرد.

همچنین بیانیه ۴۵ زندانی سیاسی از زندان بزرگ تهران تاکید دارد: «چند نفر در همین زندان بر اثر ویروس کرونا مرده اند. بطور حتم این ویروس به بند ما نیز سرایت خواهد کرد.
علاوه بر این تعدادی از معترضان آبان ماه۹۸ به بند ۴ منتقل شده و بیماری پوستی گرفته اند. به طوری که بدن آنها کبود شده و پوست ریزی می کند. همین بیماریها مسری است. همگی ما از محاکمه علنی محروم بوده و حین بازجویی شکنجه شده ایم».

پیشتر نیز گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل متحد در رابطه با ایران ضمن نگران کننده بودن وضعیت زندان ها در رژیم آخوندی، از سران حکومت خواستار «آزادی تمانی زندانیان سیاسی» شده بود.
جاوید رحمان تاکید کرده است: «به همین دلیل به دولت جمهوری اسلامی ایران خواسته ام، همه زندانیان را موقتا آزاد کند».