به میدان کشیدن محمد جواد ظریف، ماله کش اعظم نظام در سیاست خارجی و بقول عوام «سکه یک پول» کردن وی، به یقین با هماهنگی های قبلی با بیت خامنه ای صورت گرفته است.

دلیل این واقعیت نیز بسیار روشن می باشد، زیرا سخن از مجلسی یکدست و تحت آتوریته رهبر حکومتی است که تمامی شیرازه های کشور و بویژه ریل گذاری برای انتصابات اسفند گذشته را در دست گرفته و بدین سان مجلسی مطیع و فرمانبردار دست و پا نموده است.

ابعاد فضاحت در میان باندهای بجان هم افتاده بر سر سیاست خارجی بحدی بود که نمایندگان باند خامنه ای، وزیر خارجه رژیم را بکرات با القابی مانند «دروغگو» مورد مهر و ومحبت! خود قرارداده و بدین سان تمامی رشته های تنیده شده از سوی دولت شیخ حسن روحانی برای فردای برجام را به زیر سوال بردند.
اما پاسخ ظریف مبنی اینک «سیاست خارجی را رهبر تعین می کند»، به یقین افتضاح ترین نوع پاتک از سوی باند دولت «تدبیر و امید» بوده و بر این واقعیت که در دیکتاتوری ولی فقیه، دولت و وزارتخانه ها «هیچ کاره» می باشند، یکبار دیگر مهر تائید زد.

سایت حکومتی دولت ( ۱۵ تیر ۱۳۹۹) در گزارشی از صحن مجلس به نقل از وزیر خارجه توسری خورده می نویسد: «سیاست خارجی حوزه دعوای جناحی و گروهی نیست و سیاست‌های کلی نظام در حوزه سیاست خارجی را مقام معظم رهبری تعیین می کنند».

این ماله کش جنایات رژیم در سطح بین المللی سپس قدری به عمق واقعیت ها رفته و می افزاید: «بهترین روابط را با برادر شهیدم مرحوم قاسم سلیمانی داشته باشیم و من هر هفته با ایشان جلسه هماهنگی داشتم. هرچه شما می‫خواهید بفرمایید ولی شهید سلیمانی و بنده هر هفته جلسه داشتیم و هماهنگ می‌کردیم. در مسائل منطقه‌ای هرچه ما کردیم با هماهنگی یکدیگر بود. آنهایی که شهید سلیمانی را می شناسند، آنهایی که با شهید سلیمانی دمخور بودند آنهایی که با سیدحسن نصرالله دمخورند و آنهایی که با مقاومت عراق، لبنان و فلسطین دمخورند آنها می‌دانند که روابط ما چگونه بود نه شما».

این اعترافات به معنای آن است که خامنه ای با اهرمی بنام سپاه پاسداران سیاست خارجی رژیم را تنظیم و برای اجرایی نمودن، آن را به وزارتخارجه ابلاغ می کند. بدین سان می توان این نتیجه منطقی را گرفت که تمامی اعمال تروریستی در منطقه و کشورهای اسلامی و همسایه و یا علیه دگر اندیشان و اعضاء مقاومت ایران که از سوی نیروی تررویستی قدس انجام گرفته، با هماهنگی کامل میان سپاه پاسداران و وزارتخارجه رژیم بوقوع پیوسته اند.

این همان نکته کلیدی در تائید داده های مقاومت ایران مبنی برآنکه استفاده این نیروی مرگبار از «خدمات دیپلماتیک» و یا سفارتخانه ها و کنسولگری های رژیم در کشورهای مختلف و بویژه در خاک اروپا و طی سال های اخیردر آلبانی برای صدور تروریسم، اکنون دیگر به واقعیتی انکار ناپذیرتبدیل شده است.