سحرگاه شنبه بیست و دوم شهریورماه شورشگر گردن فراز " نوید افکاری " به فرمان خلیفه ارتجاع سر به دار شد، بی تردید هر مشتاق آزادی ودلبسته ی مردم و میهن در نخستین لحظه پس ازشنیدن خبر؛ درد و رنجی سخت جان و تنش را می آزارد، پرواز شکوهمند این پهلوان شورشگر سرفصل تعیین کننده ای بود که مشت خالی و آلوده بسیاری از لاف زنان بازارچه اصلاح طلبان جعلی ومیانه بازان خود فروخته ی حقیر را باز و افشا کرد، برای نمونه ولد خلف ابولقاسم خزعلی(از زمره عقب افتاده ترین و هارترین متحجرین خیمه ولایت) که عنوان دکتری و جبهه چرخانی آزادی را هم در خورجین شعبده اش به دوش می کشد؛ مهدی خزعلی می باشد که در یک برنامه تلویزیونی در تاریخ بیست و سوم شهریور دلیل اعدام " نوید شورشگر " را با اقتدا به امام دجالش ناشی از اعتراف او به قتل (پیام گفتاری نوید به روشنی تمامی اعتراف های منتسب به خود را ناشی از شکنجه های قرون وسطایی و تهدید به دستگیری و شکنجه ی مادر و پدر و... توسط دژخیمان نظام ولایت عنوان می کند) و موضع‌گیری رییس جمهور امریکا در رابطه با محکومیت او قلمداد نمود. در مقایسه با اعدام قلندری دیگر از سلسله ی پهلوانان؛ " مصطفی صالحی "  که پروسه ی محکومیتش فاقد این فاکت های سالوس مابانه می باشد، این همان موجودی است که با عبای آلوده و مندرسی که جبهه ی آزادی به آن نام داده بر تابوت پوچ و تهی قاتل مردم ایران و عراق و سوریه و...قاسم سلیمانی نماز گذاشته. جاودانگی " نوید شورشگر " خط سرخ جداگر بین مردم و نظام را بیشتر از پیش پررنگ‌تر کرده و رسواگر هر تزویر و ریایی می باشد.

امروز جوانان شورشی ایران زمین با خون خویش به عینیت بخشیدن گفته ی ماندگار شاعر و نویسنده شهیر یونانی قیام کرده اند که: آزادی یگانه بذری است که نه با آب بلکه با خون آبیاری می گردد.
 ماندگاری " نوید شورشگر " را خانم " مریم رجوی " این گونه ترسیم می کند: "نوید افکاری در جان رزمنده هزاران کانون شورشی به رزم و تهاجم ادامه خواهد داد".
از آنجا که این شورشگر سر به دار خاستگاهی ورزشی دارد سکوت و خاموشی هر فردی از اهالی این پهنه در قبال اعدام ددمنشانه این پهلوان، افشا کننده ی جعلی و پوشالی بودن تمام عنوان ها و لقب های متصل شده به خود می باشد.
" نوید شورشگر" در پیامی تحسین برانگیز آرمان ارزشمندش را به معیاری برای آزمایش " بودن یا نبودن " تمامی جامعه ورزش ایران زمین در صف مردم و آزادی تبدیل می کند: همیشه یادمان دادند به خاطر عزیزانمان از خودمان بگذریم. من از بچگی آرزو داشتم با افتخارات جهانی مادرم راخوشحال کنم اما چه کنم که نشد و زور چرخ روزگار به عرق هایی که من در کُشتی ریختم چربید و اشگ مادرم را هم درآورد. اما امروز خوشحالم که آن چرخ روزگار بازهم چرخید و حالا آرمان های حقیقی انسانیت را از شما مردم بی نظیر یاد گرفتم. آرمان هایی که برایم به مراتب ارزشمندتر و والاتر از سکوی جهانی و کُشتی شد.
توی این سال ها که کُشتی می گرفتم هیچوقت با حریف ناجوانمردی روبه رو نشده بودم چون کُشتی ذاتاُ ورزش جوانمردان است، اما دو سال است که من و خانواده ام با ناجوانمرد ترین حریف تاریخ بشریت (توبخوان نظام ولایت) یعنی بی عدالتی دست و پنجه نرم می کنیم.
این مدیحه ی خرد و ناچیز را برای آن سرو بالا بلند با سروده ای از عمادالدین شیروانی به پایان می برم، امید که تلنگری باشد آنان را که خود را به خواب غفلت نسپرده اند!.
مشتاق گل از سرزنش خار نترسد
جویای رخ یار ز اغیار نترسد
عیار دلاور که کند ترک سر خویش
از خنجر خونریز و سر دار نترسد


====================
* گفته ای منتسب به آلبرت اینشتین