یاد یاران رفته همیشه دردناک است. سوز دل است و داغی لاعلاج. شخصا ترجیح می دهم که از این قبیل یادها بگذرم. اما وقتی این یادها با مسئولیتی روشنگر برای بیان حقایقی مکتوم به هم می آمیزد آدمی می ماند که چه بکند و چه بگوید؟ یاد استاد بزرگ موسیقی آوازی ایران زنده یاد شجریان از این قبیل است. واقعیت این است که من از دیرباز و بیش از چهاردهه با ایشان دوستی و مودت داشتم. اما در مواردی یادهای خاطره انگیزش دیگر به فرد من تعلق ندارد. متعلق به یک فرهنگ و یک میهن و انقلاب است.
دو واقعیت دیگر براین مسئولیت می افزاید. اول تجلیل عظیم مردمی از هنرمندی که عمری را در خدمت آن ها بود و خود را با فروتنی و البته طنزی نیشدار «صدای خس و خاشاک» می دانست. مردم عزیز ما با فریادها و اشکهایشان برای از دست دادن شجریان نشان دادند که تا چه حد هوشیار و تا چه اندازه حق شناس هستند. و به راستی کیست که انبوه جمعیت سوگوار در برابر بیمارستان شجریان را ببیند و فریادهای پرسوز و خشماگین آنان را بشنود و بر خود نلرزد. و مگر غیر از این است که این همه عواطف انسانی و مردمی، مسئولیتی عظیم بر مسئولیتهای ما می افزاید. پس باید با این مردم شریف و آگاه، هرچه بیشتر شفاف بود و صادق. نشان صداقت هم گفتن همة حقیقت است. از گذشته های دور به ما آموخته اند که بدترین نوع دروغ، گفتن نیمی از حقیقت است.
اما دلیل دومی که مرا برای باز گفتن یادهایی از استاد شجریان ملزم می کند، لشگرکشی قوم یأجوج و مأموج بسیج شده از سوی اطلاعات آخوندی است. بارها از خود پرسیده ام چه شده است؟ چه اتفاقی افتاده که کر هماهنگ و گوش خراش وزارتی مرکب از زاغ و زغن‌های لندنی و استکهلمی به فغان و ناله به میدان آمده اند و در فضای مجازی یا یک تلویزیون به قول زنده یاد زری اصفهانی، «بی وطن» با مجری بدنام و کم خرد و بیسوادش که همیشه با کولباری از بلاهت نقش سفره اندازی و پاندازی مزخرفات صد من یک غاز یک نفوذی تمام سوخته را بازی می کند این چنین به فغان آمده اند و زوزه می کشند؟ واقعا «رفت از سر خفتگان خماری؟». براستی که سکوت در برابر یاوه‌های این لشگر جرار دست چین شده و آموزش دیده نوعی پوشاندن حقیقت است. و همانطور که برشت گفته است آن کس که حقیقت را لاپوشانی می کند تبهکار است.
واقعیت این است که به تجربه دریافته ایم این لشگر درهم شکسته، با ساز و برگ عربده و توهین، تهمت و فحاشی، بی هدف و خود به خود به میدان نیامده اند. بفرموده مأموریتی را دنبال می کنند و با ناجوانمردی تمام بر پیکر بیجان استادی شلاق می زنند که دستش از دار دنیا کوتاه شده است. اما گلبانگ بلند ازادیخواهانه و خروش مرگ بر دیکتاتور او همچنان در همه جای میهن به گوش میخورد.
آخوندها بنا به طینت هنرکش و ضد فرهنگی خود از موج عظیم تجلیل مردم از شجریان به شدت ترسیدند. وحشت تبدیل شدن این موج عظیم حمایت به یک حرکت اجتماعی باعث شد که عوامل رژیم با محاصره پیکر بیحان شجریان توسط پاسداران و یکسری مقامات ریز ودرشت پیکر استاد را با شتاب به مشهد بردند. در حالی که به قول اعضای خانواده اش پیکر او باید روی دوش میلیونی مردم تهران مشایعت می شد.
اجازه دهید اینجا واقعیتی را بیان کنم. شدت تألمات من از درگذشت استاد شجریان بسیار زیاد بود. تصنیف «یاد باد» او را، با آن صدای فاخر و نجیبش، در بیداد همایون که با همکاری زنده یاد مشکاتیان ارائه شده زمزمه می کردم که:

روز وصل دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران یاد باد

و بر این مصیبت فرهنگی به واقع ماتم گرفته بودم. در اینجا استاد محمد شمس به یاری ام آمد. بسیاری خاطرات مشترک گذشته را یادآوری ام کرد و تصمیم گرفتیم که شمه ای از حقایق ناگفته سالیان را برای همان خلق محبوبی که اکنون به میدان آمده و در ستایش استاد اشک می ریزد بیان کنیم.
در آن گفتگوها، مخاطبان اصلی من و استاد شمس مردممان بودند. همان انسان‌های شریف و قدرشناسی که برای از کف دادن آن بانگ آزادیخواهانه شان اشک میربختند و ناله سر میدادند.
ما دقیقا بنا بر وظیفه اخلاقی، انسانی، فرهنگی، ملی و مبارزاتی خویش عمل کردیم تا بریک حقیقت مسلم که سالیان سال به دلایل مشخص امنیتی ناگفته مانده بود گواهی دهیم. این کار هم ادای دین به خود استاد بود و هم پاسخی به خلق محبوبمان که در حمایت از هنرمند عزیزشان به خیابانها آمدند و مثل خود استاد شعار مرگ بر دیکتاتور سر می دادند. این بود که با امانت کافی از مناسبات دوستانه استاد با مجاهدین و اعضای مقاومت سخن گفتیم و من دو تا از کارهای مشترکی که با استاد داشتم را پخش کردم وهنوز چند اثر پخش نشده دیگر هم موجود است.

پیشاپیش می دانستیم که برای رعایت حداکثر امانت و صداقت باید با زبان دل سخن بگوییم. و از این رو هر چه را که در قلب و جان و دلمان بود با همان زبان دل و جان بی پیرایه بر زبان راندیم. همچنین از همان آغاز برایمان روشن بود که تیری شلیک خواهد شد و قلب پر از حقد، زهر و کین مزدوران را مجروح و به درد خواهد آورد. لذا انتظار عکس العمل و باران یاوه‌ها و لجن خوریهایشان را داشتیم.
میزان این عکس العملهای لومپنی و یاوه ها و تهمت هایی که حقیقتا شایسته خود گند گاو چاله دهانها، از نوع داخلی و خارج کشوری آن بود، به وضوح نشان داد تیر ما درست به کانون و قلب هدف اصابت کرده است. مگر ما، یعنی من و آقای محمد شمس، چه گفته بودیم که عده ای معلوم الحال پاچه ورمالیده این چنین به فغان آمده و با عر و تیز کردن و با همان بیان سخیف و ادبیات فاسد لومپنی به این عربده کشی های مضحک روی آورده اند؟
ما صرفا یک گزارش ساده داده بودیم، آن هم ملاقاتها و دیدارهای استاد شجریان با خانم مریم رجوی، بانو مرضیه و نیز برخی از مسئولان مجاهدین و شورا در پاریس بود و بس!. همین و لاغیر.
اما رسم دوران ما این است که وقتی آب به لانه‌ عقرب و رطیل‌های نظام جاری شود شیادانی که جز دهان دریدگی و تهمت، هنر دیگری ندارند به میدان فرستاده می شوند تا آن حقیقت را لوث کنند.
ما از ملاقات استاد شجریان با خانم مریم رجوی سخن گفته بودیم. امثال آن وکیل خود فروخته بی چاک و دهان نه تنها به این ملاقات برده نشدند بلکه حتی خبرش را هم از او پنهان داشتیم؛ در این ملاقات به خاطر اینکه استاد به ایران رفت و آمد داشت دامنه حاضران بسیار محدود بود. اما کسانی از معتمدین هم در جریان بودند که به همان دلایل ترجیح میدهم به آنها اشاره‌ای نکنم.

البته برای همه روشن است که اگر دهها نفر دیگر هم بیایند و گواهی دهند و بر صحت گفتار ما مهر تائید بزنند باز هم دهان هرزه‌گوی این فرومایگان خودفروخته بسته نخواهد شد. مزدور منفور نفوذی با شتاب در یکی دیگر از چهارشنبه بازارهای تلویزیونی به پشت دوربین آن ابله بیسواد خواهد آمد و به یاوه‌سرایی و چاقوکشی، تهمت پراکنی و هتاکیهای بیشرمانه و فرافکنانه خواهد پرداخت!
بدون کمترین تردید تمام این پروژه رذیلانه پرده دریها و رفتار بیشرمانه در «اتاق مبارزه با نفاق وزارت اطلاعات» طراحی و برنامه ریزی می شود.
به عنوان نمونه سایت جام نیوز(رژیم) مصاحبه ما را «ادعای وقیحانه» نامید و نوشت: «گروهک تروریستی منافقین، پس از عدم موفقیت در سوء‌استفاده از درگذشت محمدرضا شجریان برای ایجاد اغتشاش و ناامنی در کشور، حالا با توسل به تکنیک دروغ بزرگ سعی در مصادره استاد آواز ایرانی و دست و پا کردن اعتبار برای خود دارد.»!!
یک سایت دیگر وابسته به رژیم به نام بولتن نیوز نوشت: «سازمان تروریستی منافقین که اعتبار خود را از گذشته نیز بیشتر از دست داده است بعد از نوید افکاری این بار به سراغ محمدرضا شجریان رفتند تا با استفاده از نام او برای خود کسب مشروعیت کنند. سازمان تروریستی منافقین در چندین بخش خبری خود، مدعی شدند که استاد شجریان سالها قبل به پاریس سفر کرده بود و با همشهری خود، مسعود رجوی، ارتباط نزدیکی داشت و شجریان را حامی شورای ملی مقاومت معرفی کردند.»
سایت مشرق(رژیم) هم در مقاله ای تحت عنوان «تکنیک"دروغ بزرگ" برای مصادره شجریان» نوشت: «پس از فوت محمدرضا شجریان استاد آواز ایران خاطره گویی ها برای مصادره وی از طرف افراد معلوم الحال شروع شده است و منافقین هم که هیچ آبرویی نزد مردم ندارند، با این روش به دنبال وجهه سازی برای خود هستند!»
جالب تر آن که من در مصاحبه ام تصریح کرده بودم که زنده یاد شجریان «به هیچ سازمان سیاسی و جریان سیاسی وابسته نبود یعنی رابطه تشکیلاتی با هیچ کس» نداشته و علاقه اش به مجاهدین ناشی از روح آزاده او بود و خودش هم بکرات گفته بود که اهل کار سیاسی نیست.
 سایت آفتاب(رژیم) از یک مزدور علنی وزارت اطلاعات به نام مسعود خدابنده نقل می کند که در مصاحبه با «پایگاه مرکز اسناد انقلاب اسلامی» گفته است: «یادم هست سازمان مجاهدین خلق مدتی به دنبال شجریان بود تا او را جذب کند که بالاخره به زبان آمد و علنی علیه‌شان حرف زد که بگذارند و بروند.» جالب است که همین مزدور که بی هیچ پرده پوشی و شرم و حیایی از وابستگی اش به وزارت اطلاعات حرف میزند، در یاوه های خود دست به جعل تازه ای زد و مدعی شد که نه یک بار بلکه سه بار! برادر مجاهد مهدی ابریشمچی را به هتل محل استقرار شجریان برده است و استاد تقاضای دیدار با او را رد کرده است.!؟
 این حرف مهمل و ادعای پوچ را هم بگذارید در کنار جعل قبلی اش که مدعی شده بود خودش به عربستان رفته و سه کامیون طلا از عربستان سعودی برای مجاهدین به بغداد ارمغان برده است.
در حالیکه بر کسی پوشیده نیست و اسناد آن هم موجود است که مجاهدین مطلقا نه به عراق و نه هیچ کشور ثالثی بجز خلق قهرمان هیچگونه وابستگی مالی و غیره نداشته و اسناد فعالیتهای انتفاعی آنها نیز در بازارهای عراق گواه این حقیقت درخشان است.
ضمنا باید روی این نکته تإکید کنیم که رژیم برای لجن مال کردن شجریان نقل قولها وحتی مصاحبه هایی ازقول شجریان منتشر کرد که اوبارها آنها را قویا تکذیب کرد.
دیگر مزدوران رنگارنگ رژیم هم با خشم و دهان دریدگی هیستریک، افسار پاره کرده ‌و به فحاشی وقیحانه ای مبادرت ورزیدند. در این میان دیگر نیازی به پرداختن به مزدوران خرده پا و آبروباخته ای از قبیل حامد صرافپور، زهرا معینی، عفت اقبال، بخشعلی و... نیست. شاید همین اندازه اشاره به این موجودات هزل هم زاید باشد.
البته وزارت اطلاعات و برنامه ریزان کارکشته آن به خوبی به بی اعتباری این قبیل مزدوران و مهره های سوخته واقفند و میدانند که هیچکس برای مهملات و اراجیف سخیف آنها که از دور هم خارج شده اند پشیزی ارزش قائل نیست.

وزارت اطلاعات در یک اقدام هماهنگ دیگر، فرمان به میدان آمدن رسته دیگری از مزدوران با رنگ و لعاب و نقاب های متفاوتی را صادر کرد. از میان آنها باید به مسعود بهنود، روزنامه نگار ساواکی - وزارتی لندن نشین اشاره کرد. خودفروخته بدنامی که نشان غلامی از هر دو رژیم بر پیشانی سیاهش نقش بسته، اشاره کرد!
مسعود بهنود با فرومایگی تمام در پیام توئیتری خود چنین نوشت: «خبر دیدار محمدرضا شجریان با مریم در پاریس و در زمانی که مرضیه هم زنده بود و حالا نیست که تکذیب کند، جعل کثیفی است که با شناخت هیچ یک از یاران و نزدیکان او نمی خواند. این خبرسازی ها فقط نشان از ورشکستگی و بی اعتباری مجاهدین دارد. شجریان با مردم بود نه با دشمنان مردم».
با یک مقایسه ساده بین ادبیات استفاده شده و محتوای ددمنشانه ای که سردمداران رژیم در مطبوعات خود در این باره ابراز کرده و آنچه که این حقیر ساواکی - اطلاعاتی، بر قلم ننگینش آورده وتغوط کرده بخوبی به دستورالعمل و سناریوی مشترک و آموزشی وزارت طلاعات پی خواهیم برد. البته هرآن کس که با متدهای ساواک و وزارت اطلاعات اندک آشنایی داشته باشد به خوبی می داند که وقتی موجودی دنی همانند بهنود حرف از مردم و دشمنان مردم می زند مقصودش چه کسانی است.!
اطلاعات آخوندی به موازات بهنود یک باند منحط اطلاعاتی را به سردمداری یک مهره نفوذی رسوا شده به میدان فرستاد، مصداقی نفوذی چاقوکش و سینه چاک وزارت، بعد از توجیه از سوی اربابانش در وزارت بدنام، حاضر یراق و شتابان برای انجام مأموریت محوله، به میدان امدادرسانی به وزارت خبیثه شتافت.
این لمپن مزدور نفوذی با دهان متعفن وکثیفش و با همان ادبیات هزل و پستی که از ذهن علیلش نشأت می‌گیرد، به سیاق همیشگی، بطور افسار گسیخته ودیوانه وار به فحاشی و هتک حرمت به اعضای مقاومت مبادرت کرد و با همان سناریوی تکراری وزارتی به تکذیب سخنان ما پرداخت. بعد هم چاک دهان عفن و آلوده خود را مثل همیشه گشود و گذشته از من و استاد شمس، دیگر اعضای شورا را از هرآن چه که لایق خود و تبار گرگ صفت،فاسد، هرزه و تبهکارش است بی نصیب نگذاشت.
او پیشتر همچون حیوان درنده و خونخواری که از قفس گریخته باشد، در لباس دادستان، آن هم از جنس مدعی العموم های آدم خوار رژیمی، از جلادانی چون قاضی صلواتی های رژیم تقاضای ۹بار اعدام برای مسئول شورا را کرد و گفت: «از ۶۴تا الان ۳۵سال می گذره مسئول این که نرفتیم ایران، پشت خط موندیم خط جلونرفته دیگه کیه؟ نبایستی پس به خاطر این ۳۵سال ۹دفعه مسعود رجوی رو اعدامش کنیم ؟...»(میهن تی.وی ۵ شهریور ۹۹)
تقاضای ۹بار اعدام برای مسعود رجوی رهبرپاکباز مقاومت ایران از سوی این مزدور نفوذی مفلوک، دقیقا حاکی از عمق کینه سبعانه او به مجاهدین و رهبری آنها دارد. این موجود حقیر و مالیخولیایی نارسیست، دراین کینه توزی بی حد و مرز به مقاومت گوی سبقت را از اربابان جلادش همچون لاجوردی هم ربوده است.
آیا جای تعجب دارد که چنین فرد سفله، سفاک و درنده ای، انسانهای ارزشمند و شریفی مانند دکتر منوچهر هزارخانی را مورد رذیلانه ترین حملات وقیحانه خویش قرار دهد و ناجوانمردانه این روشنفکر بزرگوار میهنمان را که تنها گناهش ایستادگی شرافتمندانه برمواضع خویش در مقاومت و حمایت از مجاهدین در جنگ تمام عیار با رژیم بوده «مزدور »بنامد؟ و بیشرمانه بگوید: «هزارخانی امروز که روشنفکر و نویسنده و فلان که نیستش یک مزدور تمام عیاره، یک جیره خوار تمام عیاره، یک آشغال تمام عیاره، که در قبال پول وجدان خودش رو میفروشه» بعد هم اضافه می‌کند: «همه آنهایی که در این محدوده امروز هستند در محدوده فرقه رجوی یک مشت تفاله اند»، ناگفته پیدا است کسی که دکتر هزارخانی را با همه سوابق مبارزاتی درخشان و افتخار آمیزش که حتی مخالفانش هم بر آن مقر و بدان اذعان میکنند، با فرافکنی مزدور بخواند، بدون تردید خود یک مزدور پلید و هرزه و فاسد بتمام معنا است.
قابل ذکر اینکه تاکنون حتی پاسداران رژیم هم به خود اجازه نداده اند که این قبیل اتهامات را به دکتر هزارخانی عزیزمان وارد کنند! حال همین خود دلیل روشنی مبنی بر عمق انحطاط فکری، روحی و روانی و میزان توصیف ناپذیر کینه حیوانی این نفوذی هار می‌باشد.
در اینجا مایلم چنین نتیجه بگیرم که با این حساب وضعیت و موقعیت من و استاد شمس از پیش مشخص و روشن است. لازم به تاکید است که همرزم و همکار دیرینه عزیزم استاد محمد شمس و ‌من هم که مورد هتاکی رذیلانه این نفوذی آبروباخته و تمام سوز شده قرار گرفته ایم، به خوبی به وجوه مختلف ارزش و اهمیت این اقدام خویش واقف و بدان عمیقا مفتخریم. استاد شمس و من اگر دست به انتشار یک سری حقایق مسلم تاریخی در مورد استاد شجریان بزرگوار زدیم فقط و فقط به وظیفه اخلاقی و انسانی و مبارزانی و میهنی خود در قبال ظلم و جور بیشرمانه ای که رژیم در حیات و ممات استاد بر او روا داشته بود عمل کردیم، طبعا این وظیفه وجدانی ما بود.
جالب اینجاست که در میانه جنگ ما با وزارت اطلاعات علیا مخدری که خودش را برای منافع مالی و ارث و میراث خانواده به وزارت بدنام آلوده کرده به جناب شمس خرده میگیرد و ابلهانه تلاش می‌کند تا ملاقات خانم مرضیه با استاد شجریان را تکذیب کند ! آخر باید باو گفت که سرکار علیه آن موقع که اصلا اروپا نبودی و در ایران تشریف داشتی! ضمن اینکه خانم مرضیه با آن قدرت درایت و فرزانگی مختص خودش، هرگز بسیاری مطالب مهم من جمله همین دیدار را به آدم‌های نامطمئن، هر کس که می خواهد باشد و هر نسبتی که با خودش داشته باشد، در میان نمی گذاشت. لطفا اجازه دهید تا در این مورد به همین بسنده کنم وگرنه مثنوی هفتاد من خواهد شد. ضمنا برخلاف تصور نفوذی تمام سوخته، خواهر مجاهد گرانقدرمان خانم بدری پورطباخ در جریان اقامت چند روزه آقای شجریان در فرانسه از موضع دبیرخانه شورا برای رتق و فتق امور و تنظیم دیدارها شرکت داشته و حضورش در ملاقات خانم مرضیه با آقای شجریان ربطی به مسئولیت ایشان در رابطه با خانم مرضیه نداشت. خانم پورطباخ، مسئولیت خطیر و سنگین کلیه امور مربوط به خانم مرضیه را سال‌ها بعد و به دنبال جنگ امریکا با عراق و پس از بازگشت خانم مرضیه از عراق به پاریس عهده دار شد و تا واپسین دم حیات بانو مرضیه با تمام وجود به آن اقدام کرد.
برگردیم به ادامه ماجرا: اما رسوایی به همین جا خاتمه نیافت. سعید بهبهانی، سفره انداز بی سواد و ابله «بی وطن تی.وی» برای داغ کردن بیشتر تنور مربوطه،یک عنصر بریده از شورای ملی مقاومت را به آشپزخانه خویش آورد . محمدرضا روحانی که از قدیم الایام به پوشال بافی، مبالغه گویی، چاپلوسی و حرف مفت و بی اساس زدن معروف بود، در برنامه‌ از پیش تعیین شده اش با حالتی عصبی وهراسناک، «غیرنرمال» و لجام گسیخته به صحنه کیچن تی وی آمد و بی اختیار بند را آب داد و اعتراف کرد که استاد شجریان به پاریس آمده بود! اما!.... برای ملاقات با کریم قصیم!؟ چه دروغی مضحک و آشکاری؟.
بهر حال، چنین بنظر میرسد که مزدور نفوذی از فرط سراسیمگی فرصتی پیدا نکرده بود تا از قبل وکیل خود فروخته را برای یاوه سرایی در آن برنامه رسوا توجیه مکفی کند. بنابراین اظهارات روحانی در قالب توجیهات و حرفهای بلاهت بارش، تمام تلاش های مذبوحانه رژیم و مزدورانش را برای تکذیب سفر استاد شجریان به پاریس برای دیدار افراد مقاومت کاملا خنثی و نقش بر آب کرد. البته سزاوار است که بخاطر این دسته گل به آب دادن و اعتراف ناخواسته از ایشان قدردانی شایانی به عمل آید که با بیانات فاخر! خود و از سر تعجیل و از فرط استیصال بر صحت گفتار ما مهر تایید زده است.
مضحک تر این که ۷ سال بعد از اینکه شورا از لوث وجودش پاکیزه شده،او در این مصاحبه با بلاهتی مضحک، مدعی من هم گشته که چرا اسرار درون شورا (بخوانید سفر زنده یاد شجریان به پاریس و ملاقاتهای ایشان) را افشا کرده ام!؟ قابل ذکر اینکه ما همان زمان هم که ایشان در شورا بودند از بابت دهان لقی ها و بی مرزیهایش، بسیاری خبرها را به ایشان نمی گفتیم. روحانی با صراحت به مسافرت استاد به پاریس اذعان کرده ومی گوید که شجریان را برای ملاقات با قصیم از آلمان به پاریس آورده بودیم!! تازه قصیمی که خودش مقیم آلمان است باید به پاریس بیاید تا شجریان را که از آلمان برای دیدنش به پاریس رفته ملاقات کند!؟ واقعا زهی بلاهت و بیشرمی!!
به هرحال رژیم برای مقابله با ما سه عنصر خود فروخته خود را به صورتی دستپاچه فعال کرد و به صحنه آورد. عنصر اول مزدور ایرج مصداقی بود که در سناریوی وزارتی قرار بر این بود با مزدوران دیگر نقش چاقوکش دهان دریدة سر بازارچه وزارت اطلاعات را بازی کند. دیگر بر کسی پوشیده نیست که نامبرده یک دژخیم نفوذی وحشی و پلشتی است که بعد از بیانیه ۱۴۰۴زندانی سیاسی و افشاگری آقای فریدون ژورک، به مثابه کسی که از همان سال ۱۳۶۰ و با دستیاری و کتاب و گزارش نویسی برای لاجوردی جلاد تا قتل عام اشرف در سال ۱۳۹۲ در خون مجاهدین به طور مستقیم یا غیر مستقیم دست داشته است. بدون شک این مزدور نفوذی باید در کنار همکار خویش، سردژخیم حمید نوری و برای جنایات بیشمارش محاکمه و مجازات شود،
مهره دوم، مزدور بدنام و فرومایه مسعود خدابنده است که در تقسیم کار از سوی وزارت بدنام، مسئولیت تولید دروغهای گوبلزی(آخوندی) به این فرد معلوم الحال محول شده بود. او همان کسی است که شخصا به همدستی با مالکی جنایتکار و قاتل در کشتار مجاهدین اقرار می‌کند. سومین مهره همان مسعود بهنود است که در بالا بدان پرداختیم . اینها به اضافه تعدادی از رسانه های وزارت اطلاعات از بولتن نیوز ومشرق نیوز و...... به میدان تاختند تا به زعم خویش به نفی کامل روابط مقاومت با استاد شجریان اقدام کنند. آنها بر آن شدند تا به این ترتیب غافلگیری خویش را از اعلام رابطه مقاومت با شجریان به این شکل مفتضحانه جبران کنند. یک علیا مخدره هم بعنوان سس غذای این آشپزخانه مربوطه وارد شد تا بطرز احمقانه ای دیدار شجریان و مرضیه، این دو اسطوره آواز را از بیخ و بن و به سبک وزارت بدنام تکذیب کند!
هم میهنان عزیز به یاد دارند که بدنبال درگذشت هنرمند مبارز و ارزنده مقاومت خانم مرجان، وزارت اطلاعات با انتشار یک شماره نشریه مجاهد جعلی درصدد برآمد تا با کمک برخی از هنرمندنمایان خودفروخته، هنرمندان میهن را در تقابل با مقاومت قرار دهد، که البته با شکست بسیار فضاحت باری روبه رو شد. ولی این بار با استفاده از تجربه شکست خورده قبلی دست به آن حرکت ابلهانه نزد اما حماقت بسا بزرگتر دیگری را مرتکب شد.
حرکتی بس ابلهانه و از سر استیصال که نشان داد که این رژیم پابگور تا چه حد در غرقاب و منجلاب درماندگی دست و پا می زند. برای هرکس که دستی در آتش مبارزه با این رژیم داشته باشد کاملا روشن و قابل فهم است که این قبیل عکس العملهای هیستریک رژیم از روی بن بست و درماندگی و ذلت است.
راستی باید این نکته را نیز روشن ساخت که چرا بازگفتن یک خاطره ارزشمند مشخص از یک واقعیت محض تاریخی و آن هم مربوط به بیست و پنج سال پیش، این چنین رژیم را از کوره بدر آورده و لشگریان مفلوک زاغ و زغنش را بسیج کرده و به آوردگاه گسیل کرده است؟!
بایداین نکته بدیهی را هم اضافه کنم که خانم مریم رجوی به دلیل جایگاهی که در این مقاومت داشته و دارند همواره ملاقات هایی داشته و دارند که به دلایل مشخص و روشن هیچ لزومی برای انتشار آنها وجود ندارد. از جمله باید به مجموعه ملاقاتهای تاریخی ایشان با یهودی منوهین از بزرگ‌ترین مشاهیر عالم موسیقی کلاسیک و خصوصا ویولون اشاره کنم. اولین دیدار خانم رجوی در محل اقامت لرد منوهین در پاریس بود که اتفاقا با اسکورت رسمی پلیس های فرانسه همراه بود که بنده و خانم مرضیه هم افتخار حضور داشتیم. دیدار بعدی خانم مریم رجوی با یهودی منوهین بزرگ در محل اقامت ایشان در شهر اورسوراواز برگزار شد. یهودی منوهین به همراه هیأتی از بنیاد خودشان به آنجا تشریف آوردند و مورد استقبال گرم مجاهدین مستقر و خود خانم رجوی قرار گرفتند. طبعا از این ملاقات علنی فیلمبرداری هم بعمل آمد.
با اینکه یهودی منوهین هیچ مشکلی برای پخش خبر و فیلم های این ملاقاتها نداشت، اما مقاومت برای اینکه مبادا لرد منوهین از سوی رژیم و مزدورانش تحت فشار قرار بگیرد از پخش آن صرفنظر کرد.
لرد منوهین همچنین در جریان سفر خانم رجوی به انگلستان، ایشان را به جلسه بزرگداشت و کنسرتی که در حضور دولتمردان آمریکایی و اروپایی به افتخار جشن هشتادسالگی لرد منوهین در دانشگاه کمبریج برگزار شده بود، دعوت کرد. این اسطوره فراموشی ناپذیر هنر و انسانیت که علاوه بر هنر بی نظیرش، بعنوان یکی از بزرگ‌ترین مفاخر برجسته عالم انسانیت در قرن بیستم شناخته می‌شود، در سخنرانی خویش در مورد آینده بشریت و نقش زنان در پروسه تکامل جوامع بشری ضمن معرفی جامعی از خانم رجوی به میهمانان تاکید نمود که آینده ایران را این بانوی بزرگوار رقم خواهد زد.
ولی مقاومت ایران خبر و گزارش و فیلمی را از این جلسه منتشر نکرد، تنها پس از درگذشت این استاد بی همتا بود که گزارشی از این دیدارها در سیمای آزادی باطلاع هم میهنانمان رسید. دیدارها و ملاقاتهای بسیار ارزشمندی که من این شانس و افتخار را داشتم در جریان بسیاری از آنها باشم.
در مورد ملاقات خانم رجوی با استاد شجریان باید در نظر داشت که با توجه به رفت و ‌آمدهای استاد به ایران و تهدیدات مسلم و آشکار امنیتی که از سوی حاکمیت هنرکش آخوندها متوجه زنده یاد شجریان بود، ما بدلیل ارزش والایی که برای ایشان بعنوان یک گنجینه ملی قائل بودیم حاضر به پذیرش هیچگونه ریسکی در این مورد نبودیم. پس این بسیار طبیعی و بدیهی است که هیچ عکس و فیلمی از این ملاقات وجود نداشته باشد. حتی من سال‌های بعد هم که بدیدار استاد میرفتم شخصا برای جلوگیری از هر نوع امکان ضربه خوردن امنیتی ایشان از هر گونه عکس گرفتن با استاد پرهیز میکردم . این همه دقت و توجه مقاومت در این امر برای شجریان عزیز هم قابل درک و هم ستودنی بود. ضمن اینکه حوادت سالهای بعد و حمله ۱۷ژوئن به اور درسال ۲۰۰۳ و به غارت بردن همه مدارک و اسناد مقاومت و نقش فعال رژیم دراین پرونده کاملا نشان داد که این ملاحظه تا چه اندازه درست و منطقی بوده است.
در اینجا حیف است که به دو نکته دیگر اشاره نکنم. اول این که در آن ایام چند روزه اقامت در پاریس، استاد شجریان به ملاقات با مادر عزیز رضایی، که عزیزترین ماست، رفت. استاد با خضوع و فروتنی همیشگی خود آن چنان تحت تأثیر شخصیت والای عزیز قرار گرفته بود که به اصرار می خواست دستش را ببوسد. به هر روی، در پی درگذشت استاد و بعد از مصاحبه با سیمای آزادی، توفیق زیارت عزیز را پیدا کردم. عزیز از تواضع استاد ورفتار محبت آمیزش یاد کرد و من و استاد شمس را مورد محبت خود قرار داد و به من فرمودند چقدر خوب شد که شما این اسرار را که در نهانخانه دل و صندوقچه امانتهای سازمان حفظ کرده بودید گفتید و چه آتشی به جان رژیم و مزدورانش انداختید!
نکته دوم درمورد زنده یاد مجاهد صدیق محمد سیدی کاشانی معروف به «بابا» است. مجاهد والامقامی که عمری را با مدیریت دلسوزانه اش در راه بسط فرهنگ و موسیقی در مجاهدین سپری کرد و خدمات ارزنده اش برای ارتقای درک و بینش و کیفیت موسیقی فاخر در مقاومت فراموش ناشدنی است. بابا در نهاد ترانه و سرود سازمان آرشیو مخصوصی داشت و برای نهادهای مختلف سازمان ترانه ها و آوازهای اصیل موسیقی ایرانی را ضبط و تکثیر می کرد و می فرستاد. در این میان آثار استاد شجریان جای ویژه ای داشت. هنوز چندین نوار کاست قدیمی که بابا با ذوق سلیم خویش بشکل گلچینی از بهترین ترانه های خوانندگان بنام از جمله بنان، مرضیه، قوامی، شجریان، خوانساری و بسیاری دیگر تهیه کرده بود را در آرشیو شخصیم بیاد ایشان حفظ کرده ام. بادش گرامی
با این شعر ار حافظ که شجریان عزیز در اولین دیدارمان بعد از سالها در سال ۱۳۶۶ و با صدای بی مانندش خواند به پایان می برم:
روندگان طریقت ره بلا سپرند. رفیق عشق چه غم دارد از نشیب و فراز