ارزش این بانوی ارجمند تنها منحصر به توانایی های هنری اش نیست، بلکه او در اوج توانایی های هنری اش حاضر به هیچگونه معامله ای با کنسرت گذاران ارسالی رژیم هنرکُش و زن ستیز آخوندهای حاکم بر میهنمان نشد و سرسبز و سرفراز جان به جانان سپرد.
وداع از این جهان هستی سرانجام همه ما انسان هاست، اما خوشا به آن دسته از صاحبان اندیشه و هنر که در مقابل زورگویان مردم ستیز همواره پژواک صدای درد و رنج مردم شان بوده اند.
جای بسی خوشحالیست که بسیاری از هنرمندان کشور عزیزمان ایران در یکسال گذشته، بخصوص پس از تظاهرات پر طنین و قدرتمند آبانماه سال ۱۳۹۹ که در آن بیش از ۱۵۰۰ تن از فرزندان دادخواه میهن اسیر به خاک و خون در غلطیدند؛ راه را بر باج خواهی های عمله های امنیتی رژیم بسته اند. تا آنجا که قلم بدستان بد سرشت ولی فقیه در سایت حکومتی رجا نیوز، عنان اختیار زبان را از دست داده و با عنوان "سکوت خیانت بار سلبریتی ها در برابر ترور دانشمند هسته ای" در صدد ارعاب هنرمندان مردمی برآمده اند (شنبه ۸ آذر ۱۳۹۹ شماره خبر ۳۴۲۱۱۷).
هنرمندانی چون بانو رامش که در مقابل رژیم ددمنش آخوندی سر خم نکرده و طعمه سکه های طلایی رنگ فرستادگان رژیم نشده اند، در زمره افتخارات هنری کشورشان در یادها خواهند ماند. جا دارد که در اینجا از هنرمندان بزرگ کشورمان که سرافرازانه به ابدیت پیوستند، نام ببرم. بزرگوارانی چون بانو مرضیه، استاد شجریان، بانو مرجان، استاد عماد رام، آندرانیک، جناب منوچهر سخایی و همه عزیزانی که در ظلام بیداد گران حاکم، دندان کینه بر جگر خسته بستند و رفتند.
