مولف اشاره می کند، پوتین طی کنفرانس مطبوعاتی با "رجب طیب اردوغان" نخست وزیر ترکیه اعلام کرد: "جناب رییس
جمهور ایران اینجا حضور دارند ما در جریان جلسات ملاقات خواهیم کرد، البته اگر ایشان لزومی برای اینکار ببینند".
به نظر می رسید که پوتین لزومی به این دیدار ندارد؛ موضع روسیه شکل گرفته و مسکو برای تحریم ها علیه ایران آمادگی دارد. اما با "اما و اگر"های محسوس که در کل می توانند این موضع را از رسمیت ساقط کنند. آقای پوتین این شروط را بلافاصله چنین توضیح داد: قطعنامه های بین المللی نباید بیش از حد باشند، آنها نباید ملت ایران را تحت شرایط بدی قرار دهند، ایران حق اجرای برنامه صلح آمیز هسته ای را دارد بعلاوه به طور غیر منتظره ای پوتین تاکید کرد که در ماه اوت سال جاری نیروگاه اتمی بوشهر باید راه اندازی شوند. وی می توانست این مسئله را اشاره نکند، شاید برای همه این بهتر بود. اما آیا در آن صورت خبرنگاران غربی بهانه ای پیدا می کردند؟
مولف در ادامه نوشت، البته خبرنگاران زمانی که "محمود احمدی نژاد" رییس جمهور ایران سخرانی کرد، بیشتر به جنبش و جوش افتادند. وی این فرصت را داشت که برای آخرین بار اعضای شورای امنیت سازمان ملل متحد را متقاعد کند تا آنها را از صدور قطعنامه حاوی تحریمات علیه کشورش باز دارد. او هم تلاش کرد که از این فرصت استفاده کند. از آنجا که موضع آمریکا دائمی و روشن است، احمدی نژاد بیشتر به روسیه متمرکز شد.
وی به نقل از احمدی نژاد نوشت که ایران از مذاکرات برنامه هسته ای خارج خواهد شد اگر شورای امنیت سازمان ملل متحد قطعنامه کنونی را تصویب کند. رییس جمهور ایران پوتین را به حداکثر احتیاط دعوت کرد و به روسیه پیشنهاد نمود که تا تدابیر لازم را بکار بندد تا در شمار دشمنان ایران قرار نگیرد. از هر نظر این یک شانتاژ واضح و حتی تاحدودی اولتیماتوم بشمار می رود. بعد از این طبیعتا برای اینکه هیئت روسی وی را بپذیرد، شانسی وجود نداشت. البته رییس جمهور ایران تاب نیاورد و بالاخره چند جمله ای هم در باره آمریکا گفت. احمدی نژاد به آمریکایی ها و بیش از همه به "باراک اوباما" رییس جمهور آمریکا که دشمن ایران محسوب می شود، پیشنهاد کرد که تا دیر نشده سیاست خویش را تغییر دهد چرا
که "فقط اینکار می تواند دولت آمریکا را از شکست کامل سیاسی نجات دهد" و اوباما اولین کسی خواهد بود که از این مسئله لطمه خواهد دید.
در نهایت نویسنده مقاله می نویسد: ولادیمیر پوتین که بعد از احمدی نژاد سخنرانی کرد، به آقای احمدی نژاد پاسخ گفت. وی گفت که ایشان باید در روابط با جامعه جهانی خوش معاشرت تر باشند. احمدی نژاد به نظر می رسد که همه چیز را در خصوص رای گیری در شورای امنیت سازمان ملل متحد دریافت و در بخش دوم جلسه شرکت نکرد و حتی منتظر ضیافت نهار دسته جمعی نیز نماند: "به نظر می رسد وی به جایی پرواز کرد که او را درک می کنند".
