در این رابطه پیش‌تر گزارش‌شده بود که« جوزپ بورل اخیراً از جانب سه کشور اروپایی حاضر در قرارداد هسته‌یی با ایران، از مقامات تهران و واشنگتن خواسته بود تا در نشستی غیررسمی به گفتگو درباره برجام بپردازند. دیوید بلینکن، وزیر امور خارجه آمریکا گفته بود کشورش این دعوت را می‌پذیرد» (سایت یورو نیوز۱ مارس ۲۰۲۱).
دست رد خامنه‌ای به درخواست اتحادیه اروپا که پیش‌تر آخوند روحانی در تماسهای متعدد تلفنی، به‌طرز ملتسمانه‌ای خواستار مداخله و وساطت آنها شده بود، به یقین مبین خالی بودن دستان حکومتی است که اکنون با دو ابر بحران داخلی و بین‌المللی روبه‌رو می‌باشد.
براین اساس ولی‌فقیه خوب می‌داند که ورود به هرگونه مذاکره و یا پیش مذاکره، آن هم با وجود چنین مختصات ضعیفی به‌معنای زدن تیرخلاص بر آمال و آروزهای حکومت می‌باشد.
وی عامدانه سیاست «نه جنگ و نه صلح» را در پیش گرفته است. این سخن بدان معنا است که در سایه حفظ ظاهری«برجام»، رژیم آخوندی امکان ادامه فعالیت‌های مخرب خود را در سه جبهه اتمی، موشکی و منطقه‌یی فراهم کرده است، امری که رژیم اکنون از آن با عناوینی مانند« پوش حفاظتی» نام می‌برد.
در این رابطه سخنگوی جواد ظریف، ماله کش اعظم نظام در سیاست خارجی با آوردن بهانه تحریم‌ها تلاش کرده است تا توپ را به میدان طرفهای مقابل بیاندازد. وی می‌گوید: «هنوز هیچ تغییری در مواضع و رفتار ایالات متحده صورت نگرفته و دولت بایدن نه تنها سیاست شکست‌خورده فشار حداکثری ترامپ را کنار نگذاشته، بلکه حتی تعهد خود به اجرای کلیات وظایفش در برجام و قطعنامه ۲۲۳۱ را اعلام نکرده است».
به موازات این مواضع به‌غایت متزلزل اکنون چشم‌انداز تصویب قطعنامه‌ای در نشست شواری حکام علیه دیکتاتوری ولی‌فقیه نیز متصور است. در این رابطه سایت حکومتی فرارو (۱۱ اسفند ۱۳۹۹) در گزارشی به عجز و لابه‌های وزیر خارجه رژیم این‌گونه اعتراف کرده است: «اروپایی‌ها حرکت غلطی را با حمایت از آمریکا در شورای حکام شروع کرده‌اند، فکر می‌کنیم این حرکت باعث بهم ریخته شدن شرایط خواهد شد».
سخنگوی وزارتخارجه رژیم در ادامه درباره احتمال تصویب قطعنامه در شورای حکام و احتمال صدور قطعنامه علیه سیاستهای مخرب آخوندی، افزود«این‌که آمریکا در مسیر غلطی گام برداشته است، روشن است. دولت بایدن آغاز ناامید کننده‌ای در عمل به تعهدات آمریکا داشته است».
بدین سان مشخص می‌شود که رژیم آخوندی به‌دلیل موقعیت بسیار لرزان و چشم‌انداز تیره و تار برای خروجی مذاکرات، دست رد به میانجیگری اتحادیه اروپا زده است، زیرا مذاکره برای حکومت، آن هم با چنین پیش‌شرط‌هایی به‌معنای باخت بر سر همه چیز می‌باشد.
