هر صبح

با نام دلکش خوب تو می رَمد

شب از زمین و

تیرگی از چشم خسته ام!

هر صبح نام تو

روشن ترین چراغ

در ظلمت وزیده بر این خانه

می شود.

در

بَر امید آمدنت،نازنین من،

هرگز

در این زمانه ی طالم

نبسته ام!

آزادی

ای همیشه زخمی تاریخ میهنم

ـ نامت خجسته باد ـ

تا کی به خواب و خاطر من

بال می زنی؟

کی با حضور مریمی ات

ای نجیب من،

روشن

      دوباره

          این دل

                 ویرانه

                      می شود؟