مقامهای ایران به‌شدت حقوق آزادی بیان، تشکل‌ها و تجمعات را سرکوب کردند.
- نیروهای امنیتی با استفاده غیرقانونی از نیروی قهریه اعتراضات را سرکوب کردند.
-مقامهای رژیم ایران به بازداشتهای خودسرانه معترضان ادامه دادند و بسیاری را به زندان و شلاق محکوم کردند.
-زنان و اقلیت‌های ملی و مذهبی با تبعیض نهادینه شده و خشونت روبه‌رو بودند.
- ناپدیدسازیهای قهری، شکنجه و رفتار‌های بی‌رحمانه، غیرانسانی و تحقیر آمیز به‌صورت گسترده و سازمان‌یافته ادامه یافت
- مجازات‌های بدنی معادل شکنجه، از جمله شلاق و قطع عضو، اعمال شد.
- حقوق دادرسی منصفانه به‌طور سازمان‌یافته نقض شد.
از مجازات اعدام به‌عنوان سلاحی برای سرکوب سیاسی استفاده شد و برخی اعدامها در ملأعام صورت گرفتند.
اعدام شدگان شامل افرادی می‌شدند که در زمان وقوع جرم انتسابی زیر ۱۸سال سن داشتند.
مقامهای رژیم ایران با پنهان کردن سیستماتیک سرنوشت و محل دفن اجساد چندین هزار مخالف سیاسی که در سال۱۳۶۷مورد ناپدیدسازی قهری قرار گرفتند و به‌طور فراقضایی و مخفیانه اعدام شدند، به ارتکاب جنایات علیه بشریت ادامه دادند. روند تخریب گورهای جمعی آنها ادامه یافت.
