ولی رئیس جمهور تندروی ایران تحریمات اخیر را یک اقدام “رقت انگیز (ضعیف/بیهوده)” توصیف کرده، و فرمانده هان ارتش ایران هشدار داده اند که آنها به هرگونه عمل خصمانه غرب پاسخ متقابل می دهند.
درحالیکه ایران به غنی سازی درجه بالای اورانیوم مورد نیاز برای یک بمب اتمی ادامه می دهد، آقای هیگ بدرستی خواهان افزایش فشار روی تهران می باشد؛ ولی سیاست تحریمات شدیدتر نهایتا تنها زمانی کارکرد خواهد داشت که غرب مسیر مماشات با ملاها را قاطعانه ترک کند و بجای آن از نیروهای ایرانی طرفدار دمکراسی حمایت کند.
ایران، برخلاف عراق، یک جنبش اپوزیسیون متشکل دارد. سال گذشته، ما شاهد بودیم که میلیونها ایرانی به خیابانها ریخته مکررا خواهان تغییر رژیم شدند. چیزی که بعنوان یک اعتراض به نتایج انتخابات تغلبی تابستان گذشته شروع شد بسرعت به جنبشی برای سرنگون کردن رهبران مذهبی کشور تبدیل شد. بی پروا بگویم، این مایه شرم غرب است که در حالیکه پاسداران و فوق نظامیان بسیج صدها تن از طرفداران اپوزیسیون را مورد ضرب و شتم قرار داده و بقتل رساندند غرب تقریبا (عملا) سکوت اختیار کرد. اگر بجای آن غرب تهدید کرده بود روابطش با رژیم را برسر این سرکوب قطع می کند، ملاها در اعمالشان بسیار محتاط می شدند و ایرانیها تشویق می شدند رژیم را حتی مصممانه تر به چالش بکشند.
خانم مریم رجوی رهبر اپوزیسیون تبعیدی، که شورای ملی مقاومت ایران (ان سی آر ای) را هدایت می کند، تصریح کرده که ائتلاف او حامی یک ایران دمکراتیک، سکولار و غیر اتمی است که به حقوق بشر احترام می گذارد و با همسایه هایش درصلح زندگی می کند.
ماه گذشته این اپوزیسیون یک گردهم آیی عظیم در پاریس برگزار کرد، دهها هزار نفر را گردهم آورد که همه آنها از تغییر دمکراتیک رژیم از درون بدون نیاز به دخالت نظامی خارجی حمایت می کردند. محافظه کاران برجسته ای مانند نخست وزیر اسپانیا خوزه ماریا انزار و معاون رئیس پارلمان اروپا آلخو ویدال کوآدراس در این گردهم آیی شرک کردند تا حمایت خود را از گزینه تغییر دمکراتیک توسط مردم ایران و جنبش اپوزیسیون آنها نشان دهند.
آقای انزار گفت که “مردم ایران شایسته دولتی هستند که اساسش سرکوب بیرحمانه نیست ... آنها محتاج و شایسته یک تغییر رژیم در ایران هستند.”
جان بولتون، سفیر سابق آمریکا در سازمان ملل، در این گردهم آیی گفت دولت آمریکا باید یک “سیاست فعال تغییر رژیم” اتخاذ کند، که “برسر راه گروههای اپوزیسیون مشروع نخواهد ایستاد.”
این در باره بریتانیا و اتحادیه اروپا نیز صدق می کند. خانم رجوی بدرستی می گوید که تحریمات اخیر بین المللی لازم، ولی کافی نیستند.
برای اجتناب از چشم انداز یک جنگ با ایران، ما باید فعالانه از اپوزیسیون متشکل ایران حمایت کنیم و تمام روابط اقتصادی و دیپلماتیک را با این رژیم قطع کنیم تا که مردم آنجا بتوانند جنبش تظاهرات ضد دولتی را تقویت کرده و تغییر رژیم را مقدر کنند.
