لس آنجلس تایمز(20دی88) در مطلبی با عنوان مخالفتها به شهرهای مرکزی ایران گسترش پیدا می کند، از زبان یک دانشجوی اهل بیرجند به چگونگی تغییرات جوانان در جریان قیام مردم برای دستیابی به آزادی پرداخته و پیشرفت اعتراضات علیه رژیم را حتی در شهرهای کوچک که از امکانات تهران برخوردار نیستند بازگو می کند.لس آنجلس تایمز می نویسد: هرچند سازماندهی مخالفت با دولت در شهرهای کوچک از امکان ناشناس ماندن همانند تهران برخوردار نیست و کار مشکلی است اما فعالان در شهرستانها میگویند که در حال پیشرفت هستند.لس آنجلس تایمز میافزاید اما فعالان ریسکهای کلانی می کنند. پنج پایگاه بزرگ نظامی از بیرجند حفاظت می کنند ولی پنج دانشگاه و چهار دانشکده آنرا به یک دژ بالقوه اپوزیسیون تبدیل کرده است.
این گزارش از قول محمد که یک متخصص کامپیوتر است می نویسد: سال گذشته اگر از من سؤال می کردی می گفتم آرزوی من این است که برای کسب مدرک فوق لیسانس به خارج رفته و آنجا برای دریافت یک پاس خارجی تلاش کنم. اما الان تنها آرزوی من پیروزی ما علیه این دیکتاتوری و بدست آوردن آزادی است.
لس آنجلس تایمز بعد از اشاره به حرکات اعتراضی دانشجویان نظیر نوشتن شعارهای مرگ بر دیکتاتور می نویسد: یک استاد دانشگاه درباره تفاوتهای میان آزادی واقعی و صوری به دانشجویان توضیح داد : ما آزاد هستیم نفس بکشیم اما آزاد نیستیم زندگی کنیم، و وقتی آزاد نیستیم که زندگی کنیم، در واقع مرده ایم.
