این وضعیت بسیار لرزان برای رژیم آخوندی در حالی است که برای نمونه نه تنها کشورهای عربی مانند امارات، عراق، کویت و یا عربستان و همچنین آمریکا، بلکه نزدیک‌ترین شریک ولی‌فقیه در سوریه یعنی روسیه نیز به صف افزایش‌دهندگان پیوسته است.
همچنین علائم دوری جستن این کشور از طاعون ولایت را نیز اکنون در اجازه دادن برای «یک روز در میان» بمباران مقرهای سپاه، نیروی تروریستی قدس و یا نیروهای دست نشانده رژیم در سوریه مانند حزب الشیطان و یا حشد الشعبی به‌خوبی می‌توان رؤیت نمود.
نماینده رژیم آخوندی در سازمان اوپک ضمن اعتراف به وضعیت متزلزل برای صادرات حکومت گفت: ««نحوه برخورد عربستان سعودی و روسیه با ایران در تاریخ ثبت خواهد شد». این مقام ایرانی مدعی شد که عربستان و روسیه با افزایش تولید نفت خود به استقبال تحریم‌های نفتی یکی از تولیدکنندگان اوپک رفته‌اند».
وی سپس می‌افزاید: «اوپک هم اکنون به شیر بی یال و کوپالی بدل شده که تنها نعره‌اش مانده و برای هیچکس خطری ندارد.»!! (سایت دویچه وله ۱۷ سپتامبر ۲۰۱۸)
ترجمان این جملات به معنای هرچه وخیم‌تر شدن موقعیت رژیم در اوپک و همچنین وضعیت لرزان بازار نفت برای دیکتاتوری ولی‌فقیه می‌باشد. این واقعیت در حالی است که هنوز تحریم‌های نفتی از سوی آمریکا علیه رژیم آغاز نشده، اما بازار جهانی نفت از هم اکنون به دنبال جایگزین نمودن سهمیه ایران برای ایجاد تعادل در صادرات نفت می‌باشد.
بر این منطق از هم اکنون می‌توان به ابعاد ضربه مالی به دستگاه فاسد آخوندی ازغارت منابع مالی مردم ایران رسید.
این گزارش در ادامه به داده‌های یک کارشناس مسائل نفتی اشاره کرده و می‌افزاید: «در صورت کاهش تولید نفت ایران بازهم تولید نفت اوج خواهد گرفت تا جلوی افزایش قیمت نفت گرفته شود. این کارشناس در ادامه تأکید کرد که روسیه می‌خواهد سال آینده تولید روزانه خود را دوباره ۲/ ۱ میلیون بشکه افزایش دهد».
به موازات این تحولات باید به خروج شرکت‌ها و غول‌های نفتی اروپایی، کره‌ای، هندی، ژاپنی از بازار به‌شدت ارزان رژیم طی ماه‌های اخیر اشاره نمود تا بدین‌سان چشم‌انداز بحران برای دیکتاتوری آخوندی بهتر ترسیم گردد.
همچنین رایزنی‌های وزیر انرژی آمریکا با همتای عرب و یا روسی خود طی هفته گذشته در راستای افزایش تولید نفت و با هدف جایگزین نمودن سهمیه رژیم نیز حاوی نکات قابل تعمقی می‌باشد.
سایت حکومتی دنیای اقتصاد (۲۵ شهریور ۱۳۹۷) در گزارشی از این گفتگوها می‌نویسد: «سه کشور بزرگ تولیدکننده نفت در دنیا می‌توانند کاهش تولید نفت ایران را ظرف ۱۸ ماه آینده جبران کنند. آمریکا، روسیه و عربستان در حال حاضر به ترتیب سه تولیدکننده بزرگ نفت در جهان هستند، آنها در مجموع بیش از ۳۰ درصد نفت دنیا را تولید می‌کنند».
لذا پیش بینی می‌شود که دیکتاتوری خامنه‌ای طی ماه‌های آینده با افت تقریبی صادرات یک و نیم میلیون بشکه در روز روبرو شود. بدین‌سان هرچه بهتر می‌توان به نیاز رژیم برای سیاست «فریزر کردن» نفت در دریاها و یا روی آوردن حکومت به ارزان فروشی، قراردادهای بای بک و تاراج منابع ملی رسید.
