خلق ما هرگز نخواهد برد نامش را ز یاد
گر کسی با قلب خود بر زخم وی مرهم نهاد
در فضای غارت انسانیت با نام دین
فصل نحس جنگ و مرگ و زندگی در انجماد
سرو ماندی دلکش و سر سبز و سر بر آسمان
گرچه دشمن با تبر بر جان سروستان فتاد
این پیام سرخ میماند بجا با یاد تو
سجده جز بر پای آزادی روا هرگز مباد
اینچنین تاریخ انسان میرود راه کمال
میشکوفد اعتماد و اعتقاد و اتحاد
میرسد روزی که نامت را چو بر لب میبرند
در فضای شهر میپیچد غریو زنده باد
خلق ما هرگز نخواهد برد نامش را ز یاد
گر کسی با قلب خود بر زخم وی مرهم نهاد
