با گذشت چهلوسه روز از قیام در شهرهای میهن اکنون شاهد راه افتادن سیل اعتراضات، تحریمها و موضعگیریها از سوی جامعه بینالملل علیه سرکوب خونین معترضین و قیام آفرینان در ایران میباشیم.
در تازهترین نمونه باید به گزارش جدید از سوی جاوید رحمان، گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد در امور ایران اشاره نمود. وی در این گزارش که به شورای حقوق بشر ملل متحد ارائه گردیده است، ازجمله به واقعیتی بنام «سرکوب خونین» از سوی دیکتاتوری ولیفقیه و وحوش خامنهای در شهرهای میهن اشغالشده اشاره میکند.
در این گزارش ازجمله آمده است: «سد ترس شکسته شده و جنبشی پا گرفته است و مقامات جمهوری اسلامی همانطور که پیشبینی میشد، با سرکوب وحشیانه تظاهرات آرام و قطع اینترنت و سرکوب آزادی بیان و تشکلهای مردم ایران به اعتراضات پاسخ دادند». (سایت مجاهدین خلق ۶ آبان ۱۴۰۱)
در این راستا نیز شاهد هستیم که نیروهای سرکوبگر رژیم چگونه و در روز روشن با استفاده از سلاحهای جنگی، وسایل شکنجه مانند شوکر برقی، گلولههای ساچمهای، ضرب و شتم خونین و یا استفاده از گازهای سمی به تقابل با قیام آفرینان میپردازند.
صحنه ضرب و شتم و دستگیریهای وحشیانه دانشجویان و زنان و حتی دانش آموزان در خیابانها و معابر، بهخوبی مبین این واقعیت است که دیکتاتوری وحشی و قرونوسطایی ولایت به چه میزان از جامعه و روند انقلاب دموکراتیک به هراس افتاده، بطوریکه برای حفظ حکومت ننگین خود دست به هر جنایتی میزند.
تنها طی شش هفته گذشته حداقل ۲۴ کودک و نوجوان به دست گزمگان خامنهای در شهرهای مختلف کشور به قتل رسیدهاند. بریدن بسیاری از قربانیان آثار گلولههای جنگی و یا شکستگی جمجمه و استخوان در بخشهای مختلف بدن مشاهده شده است. یک نمونه این واقعیت را میتوان در قتل ناجوانمردانه مهسا امینی و یا نیکا شاکرمی مشاهده نمود که به گفته پزشکی قانونی رژیم، به دلیل شدت ضربات با برخورد جسم سخت و یا پرتاب از بلندی به شهادت رسیدهاند.
همچنین جاوید رحمان در این گزارش تأکید کرده است: «وزیر آموزشوپرورش (رژیم ایران) روز ۱۱ اکتبر تأیید کرد که تعداد نامعلومی از دانش آموزان پس از دستگیری به اتهام شرکت در تظاهرات ضد دولتی به «مراکز روانشناسی» فرستادهشدهاند. کمیته حقوق کودک گزارش کرده که بسیاری از خانوادهها تحتفشار قرارگرفتهاند تا با اعترافات دروغین و اعلام اینکه فرزندشان خودکشی کرده، نیروهای امنیتی را تبرئه کنند.»
به موازات این گزارش نیز ۲۱ کارشناس ملل متحد در بیانیهای خواستار انجام «تحقیقات مستقل» در رابطه با کشتار و سرکوب قیام آفرینان شدهاند.
در این بیانیه کارشناسان ملل متحد ضمن «ابراز عمیق نگرانی» از روند سرکوب خونین در ایران، تأکید کردهاند که رژیم آخوندی از «از گلولههای جنگی، ساچمهای فلزی، فشنگ ساچمهزن علیه شهروندان ایرانی در تظاهرات مسالمتآمیز» بهطور گستردهای استفاده کرده است.
در راستای ورود ملل متحد و جامعه جهانی برای بررسی ابعاد سرکوب در ایران نیز پیشتر خانم مریم رجوی در پیامی خطاب به اتحادیه اروپا تأکید کرده بودند: «پرونده کشتار قیام و پرونده قتلعامهای ۶۷ و ۹۸ به شورای امنیت ارجاع شود؛ و مسئولان مستقیم این فجایع بهویژه خامنهای و رئیسی در برابر عدالت قرار بگیرند».