آنگلا مرکل، صدراعظم آلمان در مورد برنامه اتمی به رژیم آخوندی هشدار داد و گفت: فرصت از دست می‌رود و ما ناچار می‌شویم تدابیر تنبیهی بیشتری اتخاذ کنیم.
صدر اعظم آلمان هفته پیش تأکید کرده بود که دولت متبوع وی برای اتخاذ تحریمهای بیشتر علیه رژیم آخوندی آماده است. وی همچنین گفته بود، در کشورهای غربی این ظن قوی وجود دارد که رژیم ایران به دنبال ساختن بمب اتمی است.
در همین حال، هیلاری کلینتون وزیر خارجه آمریکا با فرانکوفراتینی همتای ایتالیایی خود بر اتفاق نظر دو کشور در مقابله با توسعه طلبی اتمی رژیم آخوندی تأکید کردند.
فرانکو فراتینی در کنفرانس مطبوعاتی مشترک با هیلاری کلینتون، گفت «برنامه اتمی رژیم ایران موضوعی فراتر از دموکراسیهای غربی است».
وی افزود ” ما باید از اتمی شدن رژیم ایران جلوگیری کنیم. این یک نگرانی برای همه ما است، برای دمکراسیهای غربی، امریکا و اروپا،  و همینطور برای کشورهای عربی”.
وزیر خارجه ایتالیا تأکید کرد: «ما از توافق کامل در گسترش این مشورتها با تعدادی از کشورهای منطقه که میتوانند علاقه مند باشند برخورداریم. همچنین علاقمندیم در باره آنچه که باید انجام دهیم، گفتگو کنیم».
هیلاری کلینتون وزیر خارجه آمریکا نیز گفت، این رژیم ایران است که باید جوابگوی نگرانیهای جامعه بین المللی در مورد برنامه اتمی خود باشد. رژیم ایران با یک انتخاب واضح بین انزوا و پایبندی به تعهدات بینالمللی خود مواجه است».
وی در بخش دیگری از اظهارات خود، به سرکوب قیام مردم توسط دیکتاتوری آخوندی اشاره کرد و افزود:
«(این رژیم) باید به سرکوب و بدرفتاری با اتباع خود پایان دهد».
خبرگزاری بلومبرگ از بروکسل،  محل برگزاری اجلاس وزیران خارجه اروپا نوشت: وزرای خارجه اتحادیه اروپا خواستار تحریمهای سخت تر علیه  رژیم به دلیل برنامه اتمی اش شدند. یکروز پس از آنکه رژیم ایران اعلام کرد که بزودی پیشرفت های جدید اهداف اتمی اش را اعلام خواهد کرد، 27 کشور اتحادیه اروپا گفتند مصصم هستند که وسیع ترین جبهه ممکن را برای ایزوله کردن ( رژیم) ایران تشکیل دهند.
وزیر خارجه فنلاند گفت:  ما قویا بسوی تحریم(علیه رژیم ایران) قدم برمی داریم. الکساندر استاب، وزیر خارجه فنلاند پس از اجلاس وزرا خاطر نشان کرد: ”ما با تحریمات سازمان ملل شروع خواهیم کرد و اگر آن نیز موثر واقع نشد، با تحریمهای اتحادیه اروپا ادامه خواهیم داد”.
امروز پایان غیر رسمی مهلتی بود که اتحادیه اروپا بدنبال آمریکا در نظر گرفته بود که اگر رژیم ایران درخواستهای غرب را رد کند بعنوان سر آغازی برای تنبیهات سخت باشد. 
دولت فرانسه کشورهای اتحادیه اروپا را به اعمال تحریمهای شدیدتر علیه رژیم آخوندی فراخواند.
خبرگزاری فرانسه در گزارشی از بروکسل نوشت: پیر لُلوش وزیر روابط اروپائی فرانسه بعد از ملاقات با وزیران همتای خود در اتحادیه اروپا در بروکسل به خبرنگاران گفت ” ما امیدوار هستیم که اروپائیان به صورت متحد برای آماده کردن این تحریمها تلاش نمایند». وی گفت: دلیل این خواسته به خاطر «امتناع رژیم ایران از قبول تمام پیشنهادات» برای حل بحران اتمی است.
پیر للوش افزود: «ما برای شش سال در حال گفتگو بودهایم” در حالیکه ” تمام پیشنهادات غرب ( توسط رژیم ایران ) رد شده است و الان اگر ما به اظهارات سخنگوی رژیم ایران گوش دهیم آنها در حال رسیدن به غنیسازی 20 درصدی  اورانیوم هستند. یعنی آنها در ” آستانه (رسیدن به) سرحد نظامی شدن» (فعالیتهای) اتمی خود هستند.
خبرگزاری بلومبرگ(5بهمن88) در گزارشی از اجلاس وزیران خارجه اتحادیه اروپا نوشت: « 27 کشور اتحادیه اروپا اعلام کردند که خواهان ایجاد جبهه هرچه وسیعتر برای منزوی ساختن رژیم ایران هستند».
بنا به همین گزارش، الکساندر استاب وزیرخارجه فنلاند ...به خبرنگاران گفت ما با تحریمهای ملل‌متحد شروع می‌کنیم و اگر نتیجه لازم را نگرفتیم، تحریمهای اتحادیه اروپا را اعمال می کنیم».
این خبرگزاری افزود: « امروز یک روز ضرب‌الاجل غیررسمی برای اتحادیه اروپا بود تا پاسخ دهد به یک حرکت به رهبری آمریکا برای مجازاتهای شدیدتر، بعد از اینکه رژیم ایران به فراخوان غرب برای توقف غنی‌سازی اورانیوم و هم‌چنین گشودن آزمایشگاههای اتمی برای بازرسان، بی‌اعتنایی کر.».
مک کلاچی (3بهمن88) در مطلبی پیرامون میزان تاثیرات تحریمهای احتمالی روی رژیم آخوندی در پی به بن‌بست رسیدن بحران اتمی می‌نویسد: سه دور تحریمات اعمال شده توسط آمریکا، به همراه سوتدبیر اقتصادی گسترده دولت کنونی، یک تورم دورقمی، بیکاری گسترده، و اقتصاد راکد را به وجود آورده است.
ارقام رسمی نشان می دهند که حداقل 30 درصد مردم در زیر خط فقر زندگی می کنند. دولت تهران دیگر نمی تواند تاثیری را که تحریمهای بین المللی بر روی اقتصاد این کشور می گذارند ، نادیده بگیرد.
در ادامه این مقاله در مورد ادامه راههای پپش روی رژیم آمده است:  این رژیم به دلیل سالیان مقابله جویی اش در قبال غرب و رفتا بی ملاحظه با مردم خود، آن را بر سر یک دوراهی خطرناک قرار داده است. دولت می تواند النهایه، تصمیم به گفتگو با جامعه بین المللی بگیرد و به درخواستهای مردم خود اذعان کند . این اقداماتی است که بیم دارد به فروپاشی اش منجر شود.
یا اینکه می تواند به نادیده گرفتن درخواستهای موجود برای اصلاحات سیاسی و خاتمه به بحران اقتصادی ادامه دهد. هر چند،که این کار،  ریسک ناآرامیهای سیاسی را افزایش داده و چه بسا رژیم کنونی را واژگون کند. درست چنین مسئله غامضی بود، که موجب فروپاشی رژیم شاه در سال 1979 شد.