رحمان کریمی - د وبــــا ره بـــــه خیــــا بــا ن آییـــــد

                                                                        

     

 

 

 

 

دوباره به خیابان آیید
با طبل و ساز و دهل
پرکنید آسمان ایران را
از صدای آزادی ، با شعار آزادی

مترسید ،
گرگ های خیابانی
خسته و نومید و خائف اند . 
به خیابان آیید
سرود خوانان و پایکوبان و دست افشان .

درهراسند آیات آیه هایشان نکبت و مرگ
این صدای قدرت نیست ، صدای وحشت است
تنوره می کشد در احتضار به قتل و انهدام .

بهمن ماه را بهمن کنید
بهمن را آوار بر معمم ابلیسان جانی وقیح !
چنان ترسی برجان پلیدشان افتاده ست
که چونان زلزله برارکان قوم لوط .
 
چه آبرو دادند این قصابان و سلاخان مسلخ پناه
به شمر و حجاج
به چنگیز و تیمور و محتسب
به آیشمن و هیتلر و هرکه مستبد .
ویرانه این پلیدترین پلیدان دین دکان
به فردا ،
در کُنجی به بدنامی افتاده است به لعن تاریخ
که هیچ جلاد تبهکار شیادی نیافتاده است .

دوباره به خیابان آیید
ای دلیران ایران زمین ،
ببر و پلنگ و شیران روزهای سخت سرنوشت !
بکوبید و بروبید و بریزید
این گرگ روبهان بی نظیر را
در اعماق مزبله خندق های تاریخ خونخواره ناکسان قرن . 

دوباره به خیابان آیید
مثل درد در جستجوی درمان
مثل زندگی در آوردگاه مرگ و بندگی .
پیروزی از آن زندگی ست ، از آن آزادی .

دوباره به خیابان آیید !
دوباره .... 
                                                                                   31 ژانویه 2010