یک دیپلومات گفت این ملاقات در وین فرصتی است تا رژیم ایران نشان دهد که جدی است و حاضر است در این راه قدم بگذارد.
به گزارش خبرگزاری فرانسه (25مهر88) دیپلماتها گفتند به رغم انتظارات قبلی، ایران رئیس سازمان انرژی اتمی خود علی اکبر صالحی را برای این ملاقات نخواهد فرستاد. به گفته یک دیپلومات دیگر اگر علی اکبر صالحی در این ملاقات شرکت نداشته باشد علامتی از غیرجدی بودن رژیم ایران در این امراست

هنری کسینجر- وزیرخارجه اسبق آمریکا نسبت به تهدید جاه طلبیهای هسته ای رژیم ایران برای کل منطقه هشدار داد.
هنری کسینجر در مصاحبه بافاکس نیوز (23مهر88) گفت: من اطمینان دارم که برنامه هسته ای رژیم ایران، یک برنامه تسلیحات هسته ای است. آنها احتمالاً از کمک کره شمالی در زمینه موشک هایشان برخوردار بوده اند. برخی در جامعه اطلاعاتی ما فکر می کنند که آنها کار روی کلاهک های هسته ای را متوقف کرده اند. برخی دیگر فکر می کنند که آنها احتمالاً چنین کاری را نکرده اند. اما حتی اگر آنها این کار را کرده باشند ( وکار خود را متوقف کرده باشند) به این دلیل است که کارشان به اتمام رسیده و دیگر نیازی به طراحی ندارد. من هیچ شکی ندارم که آنها به دنبال برنامه تسلیحاتی هستند. براساس مطالعات من، آنها طی یک تا دو سال میتوانند به آزمایش سلاح برسند.
فاکس نیوز پرسید: در این راستا، آمریکا می بایست چه اقدامی انجام دهد؟
هنری کسینجر پاسخ داد: در زمینه دیپلماسی به طور عام، من فکر می کنم که ما هیچگاه نمی بایست راه کار نظامی را بدون برخورداری از یک راه کار دیپلماتیک در پیش بگیریم. چرا که باید در برابر مردم آمریکا این استدلال را داشته باشیم که ما همه اقدامات را آزمایش کرده ایم. من مذاکره و تحریم را بعنوان آلترناتیو یکدیگر قرار نمی دهم اما از طرف دیگر، ما باید در ذهن تعیین تکلیف باشیم که اگر رژیم ایران تبدیل به یک کشور هسته ای شود، این امر جهان را تغییر می دهد. ایران در موقعیتی قرار گرفته که تمام کشورهای همسایه آن به مثابه حفاظ، محرکی برای کسب سلاح هسته ای خواهند داشت. نه تنها اسراییل، بلکه عربستان سعودی و همچنین ترکیه.
 وقتی که شما کشورهای متعدد برخوردار از سلاح هسته ای داشته باشید، با جهانی متفاوت روبرو خواهید بود. ما هنوز شاهد کشته شدن صدهزار نفر طی یک ساعت نبوده ایم.
 وقتی که نیویورک مورد حمله قرار گرفت و 3هزار نفر کشته شدند، تمام سیستم های حمایتی این منطقه واکنش نشان دادند. اما اگر یک شهر تخریب شود، با تمام تاسیساتش، این دنیای دیگری است. به همین دلیل باید بدانیم سلاح هسته ای درایران عواقب قابل توجهی دارد.

لس آنجلس تایمز (23مهر88) طی مقاله یی نوشت اگر مذاکرات کنونی حول فعالیتهای هسته یی رژیم متزلزل شود تلاشهای بین المللی تا حد تصویب تحریمهای فلج کننده و یا حتی استفاده از نیروی نظامی ممکن است افزایش یابد.
در ادامه مقاله آمده است: سرکوب خونینی که مردم ایران از بعد از انتخابات متحمل آن شدهاند تنها نفرت آنها را نسبت به گروه حاکم بیشتر کرده و به اراده شان برای خلاص شدن هر چه سریعتر از شر آن افزده است. بیزاری عمومی از این رژیم به چنان سطحی رسیده که تقریباً از هر واقعه منفی برای حمله به سوء مدیریت گسترده آن استفاده میشود. تقریباً هر اقدام خارجی که مستبدین ایران را بیشتر زیر فشار قرار بدهد و مشروعیت آنها را در برابر انظار جهان زیر سؤال ببرد مورد استقبال قرار خواهد گرفت، حتی در صورتی که روی مردم فشار بیشتری وارد شود.
بخش دیگری از این مقاله اشاره می کند که برخی از ایرانیان می گویند بمباران تاسیسات هسته یی که به جان شهروندان آسیبی نرساند و هم چنین اهداف مربوط به عوامل سرکوبگر رژیم میتواند فروپاشی حکومت مذهبی را به دست جمعیتی که در جوش و خروش است تسریع کند.
مقاله در پایان نتیجه می گیرد: برآورد دقیق برای منافع آمریکا حیاتی است. به نظر محتمل میرسد که فضای جامعه جهانی برای مانور، نسبت به آن چه بسیاری قبل از قیامهای تابستان فکر میکردند بسا گسترده تر باشد