محارب چیست؟ مقامات رژیم ایران به صراحت می گویند منظور از محارب کسی است که علیه خدا و رسول وارد جنگ می شود. اما در عمل منظور کسی است که علیه نظام آنها باشد. پس تردیدی نیست که استفاده از خدا در تعریف این کلمه تنها برای توجیه مذهبی سرکوب مطلق هرگونه مخالفتی علیه رژیم است.
ماده 186 قانون مجازات اسلامی در مورد محاربه چنین میگوید:« هرگروه یا جمعیت متشکل که در برابر حکومت اسلامی قیام مسلحانه کند مادام که مرکزیت آنها باقی است تمام اعضا وهوا داران آن، که موضع آن گروه یا جمعیت یا سازمان را می دانند وبه نحوی در پیشبرد اهداف آن فعالت و تلاش موثر دارند محاربند..» وماده 190 همین قانون در مورد مجازات محاربه چنین میگوید:«حد محاربه و افساد فی الارض یکی از چهارچیز است؛ 1 - قتل - 2 - آویختن به دار 3 - اول قطع دست راست و سپس پای چپ 4 - نفی بلد»
دومین مقام قوه قضاییه ابراهیم رئیسی در 30دی88 در تلویزیون رسمی رژیم گفت: « سلاح فقط شمشیر نیست... گاهی چوب است گاهی سنگ است.. محاربه عنوانی است برای کسی که سلب امنیت عمومی بکند و مردم را بترساند آنچه که اتفاق افتاد در روز عاشورا اینها می تواند مصادیق محاربه باشد ...منتها محاربه گاهی یک سازمان است، یک سازمان می شود...، در سازمان منافقین هر کس به هر نحوی تحت هر شرایطی به سازمان منافقین کمک کند این عنوان محاربه دارد.»
اکنون کسانی را که رژیم اعدام کرده ومیکند تحت این عنوان است.
در این جا دو نکته را میخواهم یادآوری کنم:
اولین نکته اینکه در تاریخ حقوق جزا یکی از اولین وپایه ای ترین اصول پذیرش اصل شخصی بودن جرم ومجازات بود. کورش کبیر فرمانروای ایران در 2500 پیش یکی از افتخارات خود را شخصی کردن جرم ومجازات میداند ومیگوید: «مجازات برادر گناهکار وبرعکس بکلی ممنوع است. اگر یک فرد از خانواده یا طایفه ای مرتکب تقصیر شود، فقط مقصر باید مجازات گردد و نه دیگران»
اما حاکمان امروز ایران بصراحت اصل مجازات گروهی را مجددا احیا کرده اند.
نکته دوم اینکه محاربه اکنون قانون رژیم ایران است. سرتاسر قانون مجازات اسلامی نقض بدیهی ترین اصول بنیادین حقوق بشر است. در این قانون صدها مورد مجازات بدنی پیش بین شده است. به این ترتیب نظام حقوق جزای رژیم ایران بر نقض اصول اولیه حقوق بشر بناشده است ونقض حقوق بشر در این رژیم سیستماتیک است.
سپاه پاسداران برای دستگیری 5 هزار نفر دیگر برنامه ریزی کرده
از آغاز قیام مردم ایران برای دمکراسی وحقوق بشر وازادی تا کنون حد اقل 153 نفر در خیابانها یا در زندانها توسط رژیم کشته شده اند، در حالی که رژیم تنها از 40 کشته صحبت می کند.
ارزیابی تعداد واقعی دستگیریها دشوار است چرا که بسیاری از دستگیرشدگان به خانه های امن منتقل شده اند که تحت نظر سپاه پاسداران است وآنها تنها به دفتر خامنه ای پاسخگو هستند.
ما تا کنون حد اقل 3086 دستگیری را ثبت کرده ایم. وتنها در آستانه 22 بهمن در تهران 527 نفر دستگیر شدند. تنها زندانیان هم اکنون حد اقل 2911 نفر هستند.
بر اساس اطلاعات به دست آمده از داخل سپاه پاسداران آنها برای دستگیری 5000 تن دیگر برنامه ریزی کرده اند. این لیست منجمله شامل کسانی است که سپاه پاسداران فکر می کند که سازماندهندگان قیام وتظاهرات هستند. »
با بررسی ساده جنایاتی که در هفت ماه گذشته در ایران روی داده، از شکنجه های منجر به مرگ، دستگیرهای گسترده خودسرانه، سربه نیست کردن منطبق بر ماده هفتم اساسنامه دادگاه جنایی بین المللی واز مصادیق جنایت علیه بشریت است. اما مشکل اینجاست که رژیم ایران پیمان رم را نپذیرفته ودادگاه جنایی بین المللی را به رسمیت نشناخته است.
به این ترتیب مردم ایران در برابر سرکوب سیستماتیک وگسترده بی دفاع مانده اند. سوآل این است که چه باید کرد؟
رژیم حاکم بر ایران در شرایط ضعف جدی است وبسیار تأثیر پذیر است. حرف ما این است که جامعه جهانی بایستی به این رژیم فشار بیاورد که اعدام وشکنجه را متوقف کند. کشورهای جهان بایستی ادامه روابط دیپلماتیک واقتصادی وتکنولوژی با این رژیم را مشروط به رعایت می نیممهای حقوق بشر بکنند.
از سوی دیگر با توجه به اینکه رژیم ایران به پیمان رم نپیوسته ما برای برپایی یک تریبیونال بین المللی برای محاکمه سران رژیم جنایتکار رژیم ایران فرخوان میدهیم.»
