روز دوشنبه اختصاص به شنیدن نظرات مثبت و منفی درباره وضعیت حقوق بشر در ایران داشت . در طی آن روز مطابق معمول چند دولت شناخته شده و معدود که همیشه در مجامع بین المللی سنگ جمهوری اسلامی را به سینه میزنند مانند سوریه و لیبی و ونزوئلا در تمجید وضعیت حقوق بشر در ایران جملاتی را ادا کردند . متنی که نمایندگان این کشورها در رسای جمهوری اسلامی قرائت کردند بیشتر مثل یک روخوانی نه چندان ماهرانه به نظر میرسید. به گمان آن متن در همانروز توسط دیپلوماتهای جمهوری اسلامی به آنها دیکته شده بود و خواننده آن فرصت زیادی برای بازخوانی و تمرین آن نداشته است . میشد حس کرد که قرائت کننده متن نمیداند معنی آنچه که میخواند چیست و فقط وظیفه روخوانی آن را داشت.
نکته جالب این بود تمام کشورهای مدافع جمهوری اسلامی در لیست کشورهایی قرار دارند که از لحاظ وضعیت حقوق بشر مسئله دار تلقی میشوند و حتی یک کشور دموکرات و آزاد واقعی نیز بین آنها به چشم نمیخورد . انگلیس، فرانسه، اتریش، استرالیا، کانادا و... لیست بلند بالای منتقدان جدی وضعیت حقوق بشر را تشکیل میدادند که از شیر مرغ تا جان آدمیزاد درباره همه چیز صحبت کردند. د ر مجموع هرکشوری یک سری پیشنهادات برای بهبود وضعیت حقوق بشر در ایران به جمهوری اسلامی ارائه داد .
بعد از آن نوبت پاسخگویی هیأت نمایندگی جمهوری اسلامی بود . این هیأت بسیار بزرگ اینبار به ریاست جواد اردشیر لاریجانی دبیر حقوق بشر قوه قضائیه به ژنو آمده بود . آقای لاریجانی که اخوی بزرگ روسای قوای قضائیه و مقننه جمهوری اسلامی میباشد در حالی به این جلسه آمد که اعلام کرده بود همه ادعاهایش مستند خواهد بود. او یک زن ملبس به چادر و یک مرد اطو کشیده ریش تراشیده را در جلسه کنار خود نشانده بود و پس از سخنانش درباره اینکه جمهوری اسلامی بزرگترین مدافع حقوق بشر در جهان محسوب میشود! شاهدی از غیب آورد و آن زن همراهش را به عنوان یک زن ایرانی و آقای کنار دستش را به عنوان یک عضو جامعه اقلیتهای مذهبی ایران به عنوان آس برنده بر زمین کوبید.
آن خانم از بالاترین درجه آزادی و امنیت که در ایران برای زنان وجود دارد و این آقا هم از اینکه اقلیتهای مذهبی در ایران وضعشان حتی از خود مسلمانان نیز بهتر است، سخنانی کوتاه ایراد نمودند. خلاصه کلام اینکه او اعلام کرد که در زیر سایه جمهوری اسلامی، ایران بهشت اقلیتهای مذهبی است. این ۲ نفر فقط به اندازه دم روباهی صحبت کردند تا شاهدی بر توجیهات آقای لاریجانی باشند.
آنگاه رئیس هیأت جمهوری اسلامی با سخنان بسیار عجیب و غریب منکر هرگونه آزار بهائیان و اقلیتهای مذهبی شد و در جواب اینکه چرا آنها را در ایران زندانی میکنید گفت؛ که آنها بخاطر " فرقه گرایی " و دامن زدن به مسائل فرقه ای بازداشت میشوند که این فرقه گرایی در مخالفت صریح با حقوق بشر قرار دارد . البته او خودش را طوری نشان داد که گویا نمیداند منظور بیانیه های حقوق بشری در مخالفت با فرقه گرایی تحمیل نظرات یک فرقه خاص از سوی صاحبان قدرت به جامعه توسط اعمال زور میباشد. چیزی مثل اعلام مذهب شیعه که یکی از فرق اسلامی است به عنوان مذهب رسمی و بدون چون و چرا در ایران یا ترویج وهابیگری که آنهم یکی دیگر از فرقه های اسلامی است و توسط حکومت عربستان ترویج و بر مردم آن کشور تحمیل شده.
هیأت نمایندگی حکومت اسلامی در فردای آن روز درخواستهای جامعه ملل را به ۳ دسته تقسیم کرد : عناوین کلی و غیر تعهدآور را که سنجش آنها چندان آسان نیست پذیرفت. آن درخواستهایی که قبول آنها الزام آور بود و بسیار صریح مطرح شده بودند رد کرد و نپذیرفت . نظیر توقف اعدام زیر ۱۸ ساله ها، توقف مجازاتهای خشن ، پذیرش گزارشگران ویژه موضوعی سازمان ملل در زمینه زندانها و شکنجه ، پیوستن به کنوانسیون رفع تبعیض از زنان و دهها توصیه دیگر از این دست . بالاخره مواردی که اعلام کرد بعدا جواب میدهد و به نظر میرسد میخواهد سیاست دفع وقت را در مورد آنها اجرا نماید .
در جواب این سوال نمایندگان اطریش، استرالیا، انگلیس و فرانسه که چرا جمهوری اسلامی حاضر به پذیرش این موارد مهم نیست؟ لاریجانی جواب داد که چون این موارد در تناقض با متن اعلامیه جهانی حقوق بشرو عهدنامه های بین المللی است دولت جمهوری اسلامی نمیتواند آنها را بپذیرد !!!! این جواب به قدری عجیب و حیرت آور بود که تا دقایقی همه مبهوت بودند که درست شنیده اند یا نه ؟ آنها که با سوابق هیأتهای اعزامی جمهوری اسلامی به خصوص در سالهای اخیر آشنا بودند لبخند همیشگی بر گوشه لبشان نشست .
اجلاس بعدی در ماه میلادی ژوئن به پیگیری مسائل مربوط به حقوق بشر ایران خواهد پرداخت. البته در اجلاس ماه آینده ( مارس ) به این علت که کاندیداتوری ایران برای عضویت در شورای حقوق بشر بررسی خواهد شد، باز هم به ایران پرداخته خواهد شد . ایران در اجلاس ماه مه ( اردیبهشت ) تلاش خواهد کرد به عضویت شورای حقوق بشر در آید.
دو نکته قابل توجه در حاشیه اجلاس اخیر شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد یکی این بود که جمهوری اسلامی در حالی کاندیدای عضویت شورای حقوق بشر شده است که به گفته کارشناسان حقوق بشر سازمان ملل، تعداد پرونده هایی که درباره ایرانیان در دفاتر گزارشگران موضوعی باز شده است بیش از هر کشور دیگری در جهان است. دوم اینکه گویا هیأت جمهوری اسلامی بسیار تلاش میکرد که کسی درباره هویت شخصی که از اقلیتهای مذهبی همراه هیأت بود زیاد پیگیر نشود . این بود که در ابتدا این سوال برای همه پیش آمد که او کیست ؟ تا اینکه بعد معلوم شد این آس گشنیز لاریجانی کسی نیست جز نماینده ثابت، دائم و غیر قابل تعویض اقلیت آشوری در مجلس شورای اسلامی یعنی جناب " یوناتن بت کلیا " .
فهمیدن نام او خیال همه را راحت کرد . چرا که سوابق ایشان بر همه مسیحیان ایران روشن است و دیگر تمجیدهای دائم ایشان از اوضاع آنقدر نخ نما شده که خود حکومت هم خجالت میکشد اورا به روشنی و وضوح معرفی کند و فقط به ذکر عنوان مجعول یکی از افراد مسیحی ایرانی برای او بسنده میشود . این نماینده گرامی مجلس شورای اسلامی که در واقع نماینده حفظ منافع حکومت اسلامی در جامعه آشوریان است نه نماینده آشوریان، شاید خیلی هم درباره شخص خودش بی راه نگفته باشد چرا که او ظاهرا تنها عضو جامعه اقلیت مذهبی ایران است که خودی محسوب میشود و ازهمه مزایا از جمله کسب و کار پرسود و با رونق برخوردار است .
(نقل از خبرگزاری هرانا)
