خاکستر  اگر  چند  صباحی  کندم     تار
در عمق وجودم به یقین  آتش سرخ است
چهارشنبه و سورم چو شب شعله به ظلمت
ضحاک هراسش ز همین آتش سرخ است
کاوه چو درفشش  به شب جور  برافروخت
مشعل شد و نورش ز همین آتش سرخ است
دانی که سیاوش  ز چه رو  رفت  در آتش
سوزنده کذب و دغل این آتش سرخ است
لشکر  چو  براند  سپه  جهل   و   جنایت
ما را نه هراسی, به کمین آتش سرخ است
وقتی که  بسیج   اهرمن  ظلم   بگردد
مشتم گره و چهره ز کین آتش سرخ است
غارتگر  دجال  چه  خواهد  به   سرامان
جایش نه که خانه که در این آتش سرخ است                                  
                                                                                                              
                                              اسفند1388