59سال از شهادت 3 دانشجوی دانشکده فنی دانشگاه تهران، شریعت رضوی، قندچی و بزرگ نیا بدست مزدوران شاه جنایتکار می گذرد. شاه جنایتکار سرمست از اجرای کودتای ننگین 28 مرداد برعلیه حکومت ملی دکتر محمد مصدق که با کمک های بی شائبه سازمان جاسوسی آمریکا سیا، انتلیجنت سرویس انگلیس، حمایت اراذل و اوباش درباری و پشتیبانی روحانیت ارتجاعی به سرکردگی کاشانی خیانتکار که لازمه بازگشت او به حکومت پس از فرار خفت بارش به عراق و ایتالیا بود و در آستانه سفر نیکسون معاون رئیس جمهور آمریکا به ایران جهت حمایت از او و مذاکره در باره ایجاد کنسرسیوم نفتی که بایستی جانشین شرکت اخراج شده بریتیش پترولیوم می شد با حمله به دانشگاه تهران و بخصوص به دانشکده فنی می خواست به اربابش نشان دهد که همه چیز روبراه است و زمان بهره برداری از منافع نفتی و ...فرارسیده است.

در اثر حمله مزدوران شاه به دانشجویان در دانشکده فنی شریعت رضوی، قندچی وبزرگ نیا بشهادت رسیده و دهها تن زخمی و مجروح شدند. پس از آن همه ساله در گرامیداشت شهدای دانشکده فنی و بزرگداشت 16 آذر که روز دانشجو نامیده شده بود مراسمی در دانشگاهها و به ویژه در دانشگاه تهران  و در دانشکده فنی برگزار می شد وعملا شرایط سیاسی و سرکوب نمی توانست مانعی دراجرای این امر باشد.

در نخستین 16 آذر پس از سقوط رژیم جنایتکار شاه در سال 58 مراسم روز دانشجو با شکوه ویژه ای برگزارشد ولی با تداوم حکومت ضد بشری خمینی به تدریج از برگزاری این مراسم در روز دانشجو از سوی رژیم ممانعت بعمل آمد و تا آنجا پیش رفتند که می خواستند روزی در ماه دی  را که در آن روز تعدادی از دانشجویان در جبهه های جنگ ضد میهنی خمینی خواسته کشته شده بودند را بعنوان روز دانشجو بجای 16 آذر جایگزین نمایند که بامخالفت اقشار آگاه دانشجویی روبرو شد و نتوانست محلی از اعراب پیدا کند .

در دوران آخوند خاتمی شیاد و به ویژه پس از حمله به کوی دانشگاه در 18 تیر 78 جنبش دانشجویی با رویکردی متفاوت به مقابله با نظام پرداخت، تا جائیکه در جریان شرکت آخوند خاتمی در مراسم 16 آذر 83 در دانشکده فنی دانشگاه تهران اعتراضها تا آنجا پیش رفت که خاتمی شیاد ماهیت درونی اش را بارز کرد و بر سر دانشجویان فریاد کشید که اگر شما انقلابی هستید من ضد انقلاب هستم و کاری نکنید که دستور بدهم از سالن اخراجتان کنند.

در دوران احمدی نژاد این پاسدار 1000 تیر که تجربیات فراوان در برخورد با دانشجویان در درون زندانها و در اتاقهای شکنجه و زدن تیر خلاص بر پیکر دانشجویان مجاهد و مبارز در سالهای 60 با خود داشته و دارد، برخورد دانشجویان از همان 16 آذرسال نخست دوران ریاست جمهوری اش ویژگی خاص خود را دارد. در 16 آذر 84 دانشجویان قهرمان پلی تکنیک درسی به این جنایتکار دادند که احمدی نژاد هرگزفراموش نکرده و نخواهد کرد. دانشجویان  مجاهد و مبارز او را با فریاد هر چه رساتر دیکتاتور خوانده و عکسهای منحوسش را به آتش کشیدند. البته پس از آن بهای این اقدام انقلابی را دادند. دستگیری، زندان، شکنجه و اخراج بخشی از این بها بود. برای آزادی بایستی بها پرداخت. بی مایه فطیر است.

سالهای دیگر در این دانشگاه و یا آن دانشگاه در 16 آذرها جنبش دانشجویی به راهش ادامه داد و می دهد و پروسه مقاومت و پایداری تا رسیدن به سرمنزل مقصود از جمله در دانشگاه بایستی و حتما ادامه خواهد داشت.

16 آذر 88 اما، جنبش دیگری بود و مقاومتی دیگر که تکرار وتداومش نه الزاما فقط در 16 آذرها بلکه در هر روزی از هر ماهی میتواند اتفاق بیفتد.

این 16 آذر 88 بود که لرزه به جان رژیم انداخت. این 16 آذر از جنس عاشورای 88 بود که رژیم هر وقت بخواهد هشدار دهد که در راستای تداوم انقلاب چه بر سرش خواهد آمد از این روزها یاد میکند. آخوند جنایتکار احمد خاتمی هر وقت می خواهد از اهمیت تظاهرات 25 بهمن 89 یاد کند زوزه میکشد که جنس تظاهرات 25 بهمن از جنس تظاهرات 16 آذر و عاشورای 88 بود وشرکت کنندگانش هم از مجاهدین بودند.

با این تجربیات گرانبها از16 آذرهای گوناگون، از 16 آذر 32 تا 16آذر 91 وبه ویژه پس از اعلام مرحله سرنگونی از سوی آقای رجوی و تشکیل یکانهای ارتش آزادی برای سرنگونی رژیم جنایتکار حاکم بر کشورمان، تداوم  مبارزات دانشجویی امروزه تنها از کانال تشکیل این یکان ها می گذرد و لاغیر.

بایستی با هم متحد شد و یکان یکان، ارتش آزادی را تشکیل داد تا با سرنگونی رژیم ضد بشری خمینی امکان بزرگداشت شهدای مجاهد و مبارز میهن و از جمله شهدای جنبش دانشجویی را بدست آورد و البته امکانهای دیگر را....

16 آذر 91