پس ازاولین دور نشست قزاقستان، که درآن پیشنهاد جدید، سربسته وسؤال برانگیز قدرتهای 6 گانه جهان به رژیم ایران تقدیم شد، دولت اوبا ما، درتلاش برای رفع تردید های به جایی که این پیشنهاد ایجاد کرده است، دواقدام مشخص به عمل آورد. نخست آنکه بلافاصله هیأت نمایندگی خود را که برای شرکت دراین نشست به «آلما آتا» اعزام کرده بود، به کشورهای عربستان سعودی، اسراییل و اردن فرستاد تا سعی کنندبه سؤالات این کشورها، که درمنطقه دستشان زیر ساطور شرارت اتمی شدن رژیم ایران است، پاسخ دهند. دومین اقدام دولت اوباما این بود که «جوبایدن» معاون رییس جمهوری آمریکا را روز 4 مارس 2013 به نشست رسمی بزرگترین سازمان حامی اسراییل درآمریکا ( آیپاک ) بفرستد تا درپاسخ به جو معترض این نشست باردیگر اعلام کند که « پرزیدنت اوباما درمورد تصمیم آمریکا مبنی بر جلوگیری از دستیابی رژیم ایران به سلاح هسته ای بلوف نمی زند وصداقت دارد ». پیش ازآنکه به بینیم چرا نسبت به تعهد دولت اوباما درجلوگیری ازدستیابی رژیم ایران ایران به سلاح هسته ای تردید ایجاد شده ، لازم است چند نکته زیررا یا د آوری کنم:  
1 – شرط جلوگیری ازدستیا بی رژیم ایران به سلاح هسته ای آنستکه از دستیابی  این رژیم به فوت و فن تولید و تهیه اجزاء این سلاح  ازاین رژیم گرفته شود والا وقتی توانایی تولید وآماده سازی اجزاء آنرا داشته باشد و به ملاحظات سیاسی دست به سوارکردن این اجزاء نزند، درهرفرصتی که لازم ببیند واراده کند می تواند این اجزاء آماده را منتاژ کند  وبا آزمایش سلاح اتمی خود، درعرصه جهانی عرض اندام کند.
2 - جلوگیری از دستیابی رژیم ولایت فقیهی ایران به امکانات و فوت و فن تولید بمب اتمی، جلوگیری از بالفعل شدن خطر ا منیتی محدود به یک یا چند کشور نیست. این خطر خطری حاد و فراگیری است که کل جهان، به طورخاص کشورهای منطقه خاورمیانه و به طورخاص الخاص کشورما ایران را تهدید می کند.
3 – به اعتبارآنکه جامعه ایران بیش ازدیگران دررفع خطراتمی شدن رژیم ایران ذینفع است  مقاومت سازمانیافته مردم ایران،  با مایه گذاری ازجان هواداران خود بسیج شد و فعالیتهای اتمی مخفی این رژیم را، که مدت 18 سال ازدید بازرسان آژانس پنهان مانده بود، کشف کرد . ازطریق افشا گری تاریخی مقاومت درمورد سایت های نظنز واراک ، مراحل اولیه شکلگیری خطرا به اطلاع ایرانیان و قدرتهای جهانی، که می توانند جلوی پیشروی آن را بگیرند، رسانیده شد.
4  - درمیان قدرت های جهانی، اگر ابرقدرت یکه تازآمریکا برخوردی قاطع ت و مسؤلانه تری با این خطر داشت، می توانست دیگران رانیز به دنبال خود بکشد و دست کم مانع پیشرفت خطرشود. اما درعمل مشاهده شد که نسبت به این وظیفه، که خارج از اراده دولت های آمریکا، بردوش «تنها ابر قدرت جهان »، گذاشته شده،  به خصوص دردولت اوباما، توجه لازم نشد ه است.

مبانی تردید نسبت به تعهد دولت اوباما درجلوگیری ازاتمی شدن رژیم ایران؟
الف  - به طورمنطقی انتظار نمی رفت «تنها ابر قدرت جهان » در دولت اوباما، دست دوستی به طرف رژیم غیر متعارف و شروری درازکند، که سودای اتمی شدن دارد و به دنبال دستیابی به خطرناک ترین سلاح تروریستی جهان است.
ب – درصحنه عمل، پیشرفت هسته ای رژیم ایران، که در فضای تنظیم رابطه « دوستانه» دولت اوباما انجام گرفت، پایه تعهد دولت اوباما را سست ترکرد. چنانکه دیدیم، دراین فضا تحریم های شکننده نه تنها نتوانست تلاش هسته ای این رژیم را درنطنز واراک متوقف کند بلکه امروز شاهد گسترش آن هستیم. امروز رژیم ایران در دژ نظامی« فردو » و احتمالا جاهای مخفی دیگر ازطریق تولید اورانیوم 20 درصد غنی شده، مراحل تولید اورانیوم باغنای 90 درصد را، که خرج بمب اتمی است، طی می کند. به گزارش منابع اطلاعاتی غرب و برخی از بازرسان آژانس، درپشت درهای بسته، درمکانهای معلوم و نا معلوم ازنظر آژانس، الزامات دستیابی به فوت وفن انفجاربمب و تولید کلاهک هسته ای را آزمایش کرده و می کند و  موشکهای بالستیکی را به فضا می فرستد که می توانند حامل کلاهک هسته ای شوند.!!
ج – دولت اوباما همراه با 5 قدرت جهانی دیگر از ابراز نگرانی نسبت به این پیشروی ها فرا ترنمی رود. درآخرین بیانیه ای که این قدرت ها درنشست اخیر شورا حکام آژانس صادرکرده اند آمده است که «عمیقا نسبت ادامه برخی از فعالیتهای هسته ای رژیم ایران نگرانند » زیرا به گزارش رویتر( 5 مارس 2013 ) این فعالیتهای رژیم ایران، ازجمله اقداماتی که برای نصب سانتریفوژهای جدید کرده، با قطعنامه های شورای امنیت سازمان ملل درتضاد است. دراین بیانیه به رژیم نصیحت می کنند که «درمورد نگرانی هایی که آژانس ازبعد احتمالا نظامی فعالیتها هسته ای ایران دارد، قدمهای فوری و ملموس بردارد».  اما  با وجود این نصیحت ها و ابراز نگرانی ها، می بینیم درصحنه عمل، دولت اوباما در قالب گروه متشکل از  6 قدرت جهانی، پشت میز مذاکره قزاقستان با رژیم کماکان مشغول آزمودن آزموده هایی است که از آن جواب منفی گرفته است.
د - دولت اوباما تجربه کرده است که روی قرارو مدارهایی که با نمایندگان اعزامی رژیم به سرکردگی جلیلی منعقد می شود نمی توان  حساب بازکرد. پیش ازآنکه رژیم ایران با خرید وقت مثل امروز توان غنی سازی 20 درصدی اورانیوم و تولید میله های سوخت راکتور ظاهرا رادیو دارویی امیرآباد تهران را به دست آورد، باوساطت برزیل و ترکیه، دراستانبول به همین جلیلی و همراهان قبولانند که میله سوخت راکتور امیرآباد را ازخارج تهیه کنند. قرارگذاشتند متناسب با نیاز این راکتور به میله سوخت، رژیم ایران به روسیه اورانیوم زیر 5 درصد غنی شده بدهد تا درآنجا ماده اولیه این میله ها، یعنی اورانیوم 20 درصد غنی شده، تهیه شود و به فرانسه تحویل شود و فرانسه آنرا به میله سوخت این راکتور تبدیل کند و دراختیار رژیم بگذارد. اما همه شاهد آن بودند که پس از بازگشت هیأت مذاکره کننده رژیم به تهران، رژیم ولایت فقیهی ایران تصمیم عوض کرد وزیر قرارو مدارهای این هیأت با گروه 1+5  زد.
ه  – با این وجود دولت اوباما و همراهان او در گروه 1+5، ازاین تجربه درس نگرفته اند و همچنان به دنبال گرفتن قول و قرار دیگری از نمایندگان رژیم درمورد اورانیوم 20 درصد غنی شده هستند. رژیم ایران با حربه انباشت اورانیوم 20 درصدی، که توانسته خودش غنی کند، به پشت میزمذاکره قزاقستان آمده و با این حربه، ظاهرا،مخاطب خارجی را ازموضع قبلی خود عقب رانده است. بنا برگزارش های تأیید نشده خبرگزاریها، قدرت های جهانی، یافتن راه حلی برای مسأله اورانیوم 20 درصدی رژیم را دراولویت قرار داده اند و برای رسیدن به این راه حل ازخواسته های قبلی خود که بستن سایت فردو و انتقال اورانیوم 20 درصدی رژیم به خارج بود کوتاه آمده اند. عجالتا طرف خارجی، درعمل،  اجرای قطعنامه های شورای امنیت  را کنارگذاشته و تمام تلاش خود را محدود به این کرده  که، به قیمت دادن امتیاز از رژیم قول بگیرد که میزان انباشت اورانیوم 20 درصدی خود را که در دژ نظام «فردو» تولید می کند، زیرخط قرمزمشخصی نگهدارد!
د – البته ، تا وقتی که خانم اشتون، سخنگوی رسمی گروه 1+5، محتوا و جزئیات پیشنهادی را که در قزاقستان به رژیم داده اند فاش نکند، نمی توان درمورد آن ارزیابی دقیق داشت. اما ابراز رضایت  و زیرخارجه رژیم ایران و جلیلی رییس هیات نمایندگی این رژیم ازدریافت پیشنهاد جدید، این شک را برمی انگیزد که رژیم ایران درپیشنهاد جدید گروه 1+5، زمینه را فراهم می بینند که از تعلیق غنی سازی اورانیوم درنطنز و فردو وشفاقیت و پاسخگویی به خواسته های آژانس بین المللی انرژی اتمی (پذیرش الحاقیه پیمان منع تکثیر) شانه خالی کند، درعمل به صورت آشکار و مخفی قطعنامه های شورای امنیت را زیرپا بگذارد و با استفاده از فرصت به سمت هدف خود پیش برود!. به هرحال دراین مذاکرات هردو طرف نمی توانند به خواسته های متناقض خود برسند. باید دید درپشت میزمذاکره کدام یک ازدو طرف برنده وکدام یک بازنده خواهد شد. پس از نشست بعدی طرفین، که قراراست درتاریخ 4 و5 آوریل 2013، درقزاقستان برگزار شود، بهتر می توان به بررسی این سؤال پرداخت.
نتیجه گیری
-    1- با توجه به آنچه ازنظر گذشت، شک و تردید جامعه جهانی نسبت به تعهدی که دولت اوباما درمورد جلوگیری ازاتمی شدن رژیم ایران کرده، تردیدی به جاست و انجام این تعهد تضمین مادی ندارد.
-    2- تحریم ها تا به حال نتوانسته جلوی پیشروی رژیم ایران را بگیرد. حمله نظامی به ایران که آمریکا روی میزگذاشته واسراییل درپی گرفتن تعهدی «معتبر» برای انجام« به موقع» آن است، نمی تواند جلوی اتمی شدن رژیم را بگیرد، ضمن آنکه این اقدام  با سیاست صرفه جویی نظامی آمریکا، که قراراست تا ده سال آینده ادامه پیدا کند، همخوانی ندارد!
-    3- تقلاهای آمریکا وسایرقدرت ها برای تغییر رفتاررژیم نا متعارف وشروری که بقاء خود را به ادامه همین رفتارگره زده، تا به حال نتیجه نداشته، ازاین به بعد هم نتیجه ای نخواهد داشت. جامعه جهانی و«تنها ابرقدرت جهان »، برای دفع شراتمی و تروریستی رژیم ولایت فقیهی ایران، راهی جز همراهی با مردم ایران برای تغییر این رژیم ونابودی «اصل ولایت فقیه » درپیش روندارند.
-    4-  این نکته را نیزبایستی به آقای اوباما یادآورشد که آمریکا بابت انجام کودتای ضد ملی 28 مرداد علیه دولت ملی مصدق، کودتایی که فرصت تاریخی زیست مبتنی برآزادی واستقلال را، ازملت ایران گرفت، بدهکاری تاریخی بزرگی به جامعه ایران دارد. اینک درحالی که این جامعه به زبان حال وقال، فریادش به آسمان بلند شده که خواهان تغییررژیم ولایت فقیه است. بی اعتنایی دولت اوباما به این خواسته مردم ایران، بار بدهی آمریکا به این مردم را سنگین و سنگین ترمی کند. گام اولیه ادای دین ابرقدرت آمریکا به مردم ایران، درمقطع تاریخی کنونی، هم آهنگی عملی دولت آمریکا با خواست این مردم مبنی برتغییر رژیم ایران است . ازنظرمردم آگاه ایران، آقای اوباما زیرپوش تعارفاتی نظیرفرستادن پیام تبریک سال نوبه مردم ایران، نمی تواند کماکان به خواست این مردم بی اعتنا بماند و به سازش با رژیم تغییر ناپذیرولایت فقهی ایران ادامه دهد.   
16 اسفند 1391