چونان صلیب عیسی بر دوش نهاده اند
و با پاهای مجروح خویش
سنگلاخها را در می نوردند
نه زخم تازیانه های گلوله و خمپاره
نه تیغ های سرزنش و دشنام
هیچکدام را بهانه نکرده اند
تا باز ایستند و بار خویش بر زمین نهند
اینان فروزندگان خورشیدند
بر لبانشان لبخندی ست
زیباتر از تمامی لبخندهای مصوّر
و آنچنان تَر و تازه و شادابند
که گویی تازه از باغ آفرینش
به سفره حیات در آمده اند.
