این مهر بر دفترچه بیلان کار کوبلر در حالی از سوی جامعه بین الملل زده میشود که بر اساس تمامی داده ها و بر خلاف تمامی دغل و دروغ های کوبلر و خودبزرگ بینی های وی در آخرین جلسه شورای امنیت، وی با سرافکندگی کامل در هر دو زمینه و با بیلانی اسفبار پست ریاست یونامی را ترک میکند.
«خانم مریم رجوی رئیس جمهور برگزیده مقاومت ایران در پایان مأموریت 2ساله کوبلر در عراق، عملکرد کوبلر را به طور خلاصه، خیانت به حقوق بشر و اصل آر.تو.پی (مسئولیت حفاظت) و لکه سیاهی در تاریخچه ملل متحد توصیف کرد. علاوه بر این، تشکرات غلیظ آقای کوبلر از حکومت مالکی و تبرئه آن از شراکت و همدستی در حملات موشکی که ویدئوی آن توسط مقاومت ایران افشا شده است، یک چراغ سبز آشکار به حملات بعدی بود. به ویژه که او لیست نیازمندیها و الزامات مبرم امنیتی در لیبرتی را هم که 5ماه است دولت عراق از تأمین آنها به هزینه ساکنان ممانعت می کند، مسکوت گذاشت». ( اطلاعیه دبیر خانه شورای ملی مقاومت 26 تیر 1392)
کوبلر این”تسهیل کننده“ و یار غار خامنه ای و مزدور وی در عراق، نوری مالکی در حالی مجبور به ترک پست خود از ریاست یونامی در عراق گردید که قریب دوسال، اعتراضات گسترده یی علیه وی در سراسر جهان از سوی جنبش مقاومت، یاران اشرف نشان، خانواده ها، وکلا، حقوقدانان، سازمانهای حقوق بشری و افکار عمومی برای احقاق حقوق رزمندگان آزادی در کمپ لیبرتی و اشرف در جریان بود.
کوبلر در حالی عراق را ترک میکند که در هردو مأموریت خود شکست خورده است. نخست در زمینه حل و فصل مسائل ساکنان اشرف و نقل و انتقال آنها به کمپ جدیدی به نام لیبرتی و دوم رسیدگی به مسائل حقوق انسانی در عراق.
کوبلر در یک سیاست هماهنگ شده اشرفیان را از خانه و کاشانه 26 ساله خود به برهوتی به نام ”لیبرتی“ کشاند. در دوران کوچ اجباری به کمپ جدید بسیاری و به درستی با دیده شک و تردید به چنین سیاستی می نگریستند. زیرا کمپ لیبرتی اساساً در چارچوب قوانین و استانداردهای متعارف بین الملل برای اسکان اشرفیان نبود. نه زیربناهای ضروری و نه مجموعة ایمنی و حفاظت از ساکنان مورد تأئید ارگانهای بیطرف بین الملل قرار نگرفته بود. طاهر بومدرا، معاون کوبلر بعدها از سناریو و توطئه های وی پرده برداشت و با افشا گریهای خود چهره حقیقی آمران و عاملان این سیاست ضد انسانی برای «تخریب و متلاشی» نمودن جنبش مقاومت مردم ایران را بر ملا نمود. وی از جمله به صنعت «فتو شاپ» از سوی رئیس یونامی در عراق اشاره کرد که چگونه به نام «ملل متحد»  و با دروغ و نیرنگ یک کمپ فاقد مینیمم های زندگی را متقلبانه به روز کرده و بدین ترتیب آگاهانه 3100 انسان بیدفاع و بی سلاح تحت حمایت کنوانسیون چهارم ژنو را به قتلگاه برده است. کوبلر بدین ترتیب مهم ترین مسأله برای ساکنان کمپ لیبرتی که همان «سلامت و امنیت» است را زیر پا گذاشت و قربانی منافع و مطامع خود و رابطه با رژیم آخوندی و دولت دست نشانده اش در عراق نمود. کوبلر به خوبی بر مجموعه مناسبات و توطئه های رژیم آخوندی علیه مجاهدان آزادی در عراق اشراف داشت. وی همچنین میدانست که دولت مالکی که دستش به خون اشرفیان و ساکنان لیبرتی آغشته است و اصولاً در این زمینه سابقة سیاهی دارد، یقینناً نمی تواند تأمین کننده حفاظت و حقوق انسانی مجاهدین در اشرف و لیبرتی باشد. لذا به یقین میتوان گفت که کوبلر «عامدانه و آگاهانه» دست در دست جرار ترین حاکم روی زمین، یعنی خامنه ای و همچنین دولت دست نشانده نوری مالکی به این سیاست کثیف ضدانسانی روی آورد. وی این سیاست را نه از سر «کج فهمی» و نه از سر «بی اطلاعی» بلکه دقیقاً هماهنگ شده و آگاهانه ادامه داد و با بیشرمی بی حد و حصر تا آخرین روز بر پیگیری این سیاست حتی در برابر رسانه بین المللی تأکید ورزید.
با این سیاست بود که رژیم آخوندی و نیروی تروریستی قدس که اکنون میرود کل عراق را ببلعد، دوبار تهاجم موشکی مرگبار علیه ساکنان بیدفاع در لیبرتی را طراحی و با همکاری دولت مالکی آن را به اجرا درآوردند. حاصل این سیاست تا به امروز همان شهادت 17 تن از ساکنان زندان لیبرتی و مجروح شدن صدها نفر می باشد.
«کشتار ۹ فوریه ثابت نمود، پروژه انتقال اعضای مقاومت ایران از اشرف به کمپ لیبرتی که بنابر خواست دولت نوری المالکی توسط سازمان ملل دنبال شد، یک پروژه کاملاً شکست خورده است و ایده تضمین سلامت و امنیت ساکنان در لیبرتی سرابی بیش نیست. او تأکید کرد هیچ تضمینی برای حفاظت و سلامت ساکنان در کمپ لیبرتی وجود ندارد و تنها راه جلوگیری از کشتارهای بعدی، وادار کردن دولت عراق به برگرداندن ۳۱۰۰ساکن بی دفاع کمپ لیبرتی به کمپ اشرف، خانه ۲۶ساله شان می باشد»ـ مریم رجوی 23 فوریه 2013
بله برای جلوگیری از عدم تکرار چنین جنایاتی باید کوبلر به خاطر همکاری و مساعدت در «جنایت علیه بشریت» مورد پیگرد قضایی قرار گیرد. وی عامداً بر پیش شرط ها و دیوار کشیهای چهار متری، قیچی کردن مساحت و فضای زندگی و ایجاد پاسگاه های پلیس و راه اندازی سیستم شنود چشم پوشید. او بود که به نمایندگی از «ملل متحد» از یک سو در همکاری مستمر با دستگاه های سرکوب در عراق و از سوی دیگر با وزارت بدنام اطلاعات آخوندی و سپاه قدس برای از بین بردن مجاهدین در عراق و تسلیم آنان به دیکتاتوری خون آشام مذهبی حاکم بر ایران، همکاری و هماهنگی های لازم را انجام میداد. این کوبلر بود که به تهران و آن هتل بدنام،«لاله» سفر کرد و چشم در چشم شکنجه گران مردم ایران، برای تسلیم مجاهدان طرح و نقشه کشید.
«کوبلر در مأموریت خود در عراق شکست خورده است. یک مشاور سابق ستاد مشورتی کوبلر (طاهر بومدرا) اتهامات سنگینی را متوجه او ساخته است. یک سندجعل شده در مورد وضعیت لیبرتی که قبل از جابجایی به ساکنان ارائه شده بود، در اختیار مقاومت ایران قرار دارد. همچنین عکسهایی از دیدارهای کوبلر از تهران و ملاقاتهای وی با نمایندگان رژیم ایران بر سر سرنوشت پناهندگان ایرانی در کمپ لیبرتی وجود دارد، چیزهایی که مبانی سازمان ملل در این زمینه آنها را به روشنی ممنوع می کنند». (نقل از نامه روشنگرانه هرمان یوزف شارف از حزب دمکرات مسیحی آلمان)

وجدانهای بیدار بشری و خانواده های اشرفیان و ساکنان زندان لیبرتی پیگرد قضایی کوبلر را خواستارند. زیرا او مصرانه پیگیر این بود که «پروژه شکست خورده لیبرتی»  بدون هراس از ابعاد ضایعات و لطمات انسانی آن تا به آخر ادامه پیدا کند.
این کوبلر و سیاست ننگین تخریب «اشرف» بود که در یک همکاری آشکار با دولت مالکی از ورود حتی یک ناظر بیطرف، وکلا و نمایندگان سازمانهای حقوق بشری به کمپ لیبرتی جلوگیری به عمل آورده است. به واقع اگر نیت و هدف حل و فصل صلح آمیز مسأله و کمپ لیبرتی نیز صرفاً «یک کمپ ترانزیت» آن هم برای مدت کوتاهی طراحی شده بود، پس اساساً زندان سازی و جلوگیری از نظارت بین المللی کمپ جدید، و راه اندازی سیستم سرکوب، «نامه رسانی» از سوی گشتاپوی آخوندی دیگر چه لزومی دارد؟
کوبلر در دومین زمینه نیز شکست سنگینی خورد. حال با گذشت دو سال، کوبلر در حالی عراق را ترک میکند که این کشور به خاطر اقدامات و سیاستهای رژیم آخوندی و مزدورانش در دوری بی پایان از «فرقه گرایی و خشونت» به سر می برد. تصویری که ملل متحد از وضعیت حقوق بشر و امنیت در عراق ارائه داده است، در یک کلام «وحشتناک و نگران» کننده است. اختلافات قومی و مذهبی، نقض شدید حقوق انسانی و نفوذ گستردة رژیم آخوندی در ارکانهای مختلف اداری و کشوری، کشاندن عراق به تجزیه به ویژه در پی اعمال قدرت و خشونت بی حد و حصر از سوی حاکم دست نشانده در این کشور و حزب الدعوه، عراق جنگ زده را به فاجعه یی بی برگشت نزدیک میکند.
«در طول مدت مسئولیت کوبلر در عراق، نقض حقوق بشر توسط نوری مالکی، نخست وزیر عراق به بالاترین سطح خود رسید پس از چین و ایران، عراق رتبه سوم اعدام در جهان را دارد.
در سال گذشته همسر او، بریتا واگنر سفیر جدید آلمان در عراق گردید که این امر نیز به ابهامات و سؤالاتی که وی را در بر گرفته بودند کمکی نکرد». (هفته نامه اشپیگل 6 ژوئن 2013)
میلیونها عراقی که از جور و ستم مالکی جانشان به لب رسیده، خواهان دخالت ملل متحد و یونامی برای بهبود وضعیت در عراق می باشند. میلیونها تن از مردم عراق در کنار به آتش کشیدن تصاویر خامنه ای و مالکی، خواهان اخراج  فوری کوبلر، به دلیل همدستی با حاکم عراق، بوده اند. امری که خود وی نیز با وقاحت چنین بدان اشاره میکرد: «من فراخوانهای بسیاری را برای تغییر خودم شنیده ام که این علامت خوبی است چرا که بیانگر آزادی بیان و مطبوعات است که هر کس می تواند خواستار تغییر من شود».
اما آنچه که به مردم ایران و خانواده های اشرفیان و وجدانهای بیدار انسانی برمیگردد، تأکید و پافشاری بر «تشکیل و اعزام یک کمیتة حقیقت یاب» از سوی ملل متحد و باز گشابی درها برای وکلا، خبرنگاران، حقوقدانان و مدافعان بشری است. امری که یقینناً از تکرار فجایع مشابهی تحت نام یونامی و ملل متحد جلوگیری به عمل می آورد.
18 جولای 2013