صحبت‌های زیادی از دوران طلایی دهه ۵۰ فوتبال ایران شده است و ادامه هم دارد. بی تردید عناصر و عوامل بسیاری در پیشرفت فوتبال آن دوران نقش‌های مهمی داشته اند. مربیان آموزش دیده و دلسوز، سرپرستان آگاه و با تجربه، مدیران مسئول، تغییر مثبت نگرش جدید نسبت به فوتبال، بازیکنان با انگیزه، بخصوص در بین نسل نوجوان و جوان آنزمان، شرایط مناسب نسبی اقتصادی و بودجه تخصیص داده شده به ورزش و به ویژه فوتبال که بیشتر آن از بخش خصوصی که بعضا نیز خود در تاسیس و مدیریت باشگاه ها شرکت داشتند، تأمین می شد، حضور قابل توجه تماشاگران و دوستداران در استادیوم‌ها و تشویق فوتبالیست‌ها در هر شرایط آب و هوا و عوامل و زمینه‌های دیگر که بایستی جداگانه مورد بررسی کارشناسی قرار گیرند. در کنار تمام عوامل و شرایط خوبی که در این پیشرفت و جهش نقش داشتند، بایستی از حضور مهم، مسئولانه و مثبت داوران فوتبال که به جد نقش حساس و تاثیر گذار داشتند صحبت شود. حضوری که میتوان به جرات بیان کرد که با فداکاری و پذیرش تمام سختی‌ها، که همراه بود با یک نگرش منفی از عملکرد کمیته‌های قبلی داوران، که ضمن تغییر این نگرش منفی در بین بازیکنان، تماشاگران و رسانه‌های ورزشی با جدیت و کوشش قابل قدردانی از مقام داوری نقشی مثبت و قابل احترام در جامعه ورزشی ارائه دادند. داوران بیشماری بودند که بطور جمعی با دیدن آموزش و کسب دانش روز داوری در راستای رسیدن به این دوران طلایی فوتبال ایران زمین با تحمل تمام محدودیت‌ها خدمت کردند.
بی تردید یکی از داورانی که نه تنها در عرصه داخلی بلکه در میادین بین المللی نیز نامی پر افتخار از خود و کمیته داوری به جای گذشت زنده یاد ”جعفر نامدار“ است. به یقین میتوان از ”جعفر نامدار“ با غرور یاد کرد. چهره‌ای که با داشتن شخصیت ممتاز خود احترامی خاص در بین فوتبالیست‌ها داشت و هنوز هم دارد. انسانی که با ظرفیت‌های بسیار که یقیناً از سابقه، تجربه و دانش او نشأت گرفته بودند در سطح دنیا نیز به عنوان ”داور بین المللی“ به پیشرفت‌های عالی دست پیدا کرد. ”نامدار“ در رفتار و برخورد با بازیکنان در شرایط بسیار سخت و پر مخاطره با خونسردی، متانت و احترام متقابل آرامش خاصی را در زمین فوتبال هیجان زده ایجاد می کرد. در سفر‌های ورزشی و در هر وضعیت سخت، همراه و همدل و دوست و برادری کاملا قابل اعتماد بود. عملکرد مخرب و نابود کننده رژیم آخوند‌ها با آن طرز تلقی و نگرش کاملا منفی و ضّد ورزش، ضمن عقب افتادن ورزش ایران به خصوص فوتبال چه در سطح داخل و چه در سطح آسیا و جهان باعث ایجاد دلسردی در میان ورزشکاران و تمامی دست اندرکاران از جمله داوران شد. تعداد زیادی از ورزشکاران، داوران و مدیرانی که حاضر به حضور در دستگاه ورزش این رژیم نبودند به خارج مهاجرت کردند. ایجاد جو اختناق و غیر قابل تحمل در محیط ورزشی، دستگیری، زندانی، شکنجه و حتی اعدام آنهم از بهترین‌ها و محبوب‌ترین‌ها، شرایط زندگی را طاقت فرسا کرد. اعدام ”حبیب خبیری“ بازیکن جوان تیم ملی ایران و تنی چند از ورزشکاران ممتاز از جمله بی‌رحمی‌ها و جنایت‌های این رژیم می‌باشد. با درود به همه ورزشکاران شهید و با گرامیداشت نام پر افتخار این فرزندان ایران زمین و با احترام به همه ورزشکاران و دست اندرکاران که با تحمل تمام سختی‌ها حاضر نیستند در جنایات رژیم دیکتاتوری - مذهبی خمینی شرکت کنند با احترام تمام با ”جعفر نامدار“ این زنده یاد جامعه ورزشی ایران وداع می‌کنیم. جامعه ورزشی حامیان شورای ملی مقاومت، فقدان این چهره ورزشی را به خانواده گرامی او، دوستانش و پیشکسوتان ورزش ایران تسلیت میگوید.
نامش پر آوازه و یادش گرامی.
