کاظم مصطفوی: جنگل گوزن

برای غلامرضا خسروی
که نجابتش حتی قاتلانش را هم به صدا درآورد

 

جنگل گوزن می دود
در دشت پر برف
و بخار نفس ها پر می کند فضای هوای یخزده را.

جنگل
آب می شود
با قطره قطره های باران
و می چکد در رودی از شاخ و شاخه
تا بریزد به دریا
با آبهایش پر از نهنگ و ماهی و صدف.

ماهی به آسمان می رود
با همة پولکهایش؛
و تو با جان دم کرده ات
پر می شوی از شوق دویدن
مثل گوزنی تیرخورده
که می دود در آستانة سپیده.
20خرداد93