کارگران سنگ معدن بافق از اردیبهشت ماه سال جاری تا کنون در اشکال مختلف در رابطه با چگونگی خصوصی سازی این معدن و نادیده گرفتن حقوق کارگران در توزیع سهام این معدن دست به اعتراض زده‌اند. خصوصی سازی در واحدهای تولیدی ایران به معنای تهدید نیروی کار به بیکاری و فقر است. خصوصی سازی یا بهتر است بگوییم تبدیل شدن به شبه دولتی و  یا سپردن مالکیت به ویژه خواران و  خودیها تا کنون نقش مهمی در تعطیل سازی واحدهای تولیدی داشته است.
کارگران معادن ایران از جمله محرومترین بخش کارگران و مزدبگیران هستند. نگاهی به آمار حوادث کار، میزان بالای تلفات نیروی کار در معادن را برملا می کند. حوادثی که در معادن موجب مرگ و میر کارگران شده است به دلیل عدم امنیت کار است. کشته شدن کارگران در معدن یال شمالی در سال 91،  در معدن ذغال سنگ چشمه بودنه در سال 92 و در معدن قلعه خرگوشی در سال 93، نمونه هایی از بی ارزش دانستن نیروی کار در سخت ترین شرایط کاری است.
ماهیت سیاستهای ضد کارگری رژیم را مجلس نشین برخاسته از بافق به خوبی بیان می کند. زارع زاده که خود را نماینده مردم محروم بافق قالب می کند به اصطلاح از در دلسوزی شمشیر و تازیانه ولایت فقیه علیه کارگران بافق را تیزتر می کند.
زارع زاده می گوید: «رضایت مردم، رضایت حاکمیت است و در حالی که 50 درصد از مردم این شهرستان کوچ کرده اند به نفع نظام و مردم است که 15 درصد از ارزش افزوده معدن برای توسعه منطقه سرمایه گذاری شود.». در حالی که کارگران به بازداشت تعدادی از نمایندگان خود اعتراض می کنند، این مجلس نشین می گوید: «در این میان بازیگرانی پیدا می شوند که از آب گل آلود ماهی بگیرند.». این حرف زارع زاده مقدمه ای برای پرونده سازی علیه نمایندگان کارگران است.
استقرار ماموران سرکوبگر در محوطه معدن برای در هم شکستن همبستگی کارگران و شکار نمایندگان کارگران معترض و دستگیری کارگران معدن بافق محکوم و همه آنها باید بدون قید و شرط آزاد شوند.
سازمان جهانی کار و نهادهای مدافع حقوق بشر باید بلادرنگ این موضوع را مورد پیگیری قرار دهند و به رژیم ایران برای آزادی کارگران و قبول خواسته های آنان فشار جدی وارد کنند.

برگرفته از نبرد خلق - فراسوی خبر یکشنبه 2 شهریور