واقعیت این است که درآمدهای ناشی از نفت در این حکومت جبار نه برای رفاه و آسایش و حسن هم‌جواری در منطقه، بلکه صرفاً برای توسعه و بقاء حکومت خودکامه ولی‌فقیه هزینه می‌شود. ابزاری بنام سپاه پاسداران، بسیج ضد مردمی، باندهای چپاولگر و شرکت‌های تابع آن‌که به‌مانند بختک بر سر منابع ملی ما ایرانیان چنگ انداخته‌اند، خود بهترین گواه بر این ادعا است. همچنین نگاهی به صنعت نفت در حاکمیت آخوندی و باندهای مافیایی و تشکیلات نظامی حاکم بر آن به‌خوبی سمت سوی اقتصاد به‌شدت میلیتاریزه شده در ایران را به نمایش می‌گذارد.

سخن از حکومتی است که به یمن درآمدهای سرشار از این منابع ملی توانسته به بسیاری از سیاست‌های مخرب خود در زمینه‌های یادشده و هم‌چنین نقض شدید حقوق بشر و دستیابی به سلاح اتمی، ساخت موشک و سلاح لیزری در ایران ادامه دهد. به یمن این درآمدهای کلان و میهن بربادده است که خامنه‌ای توانسته سلطه حکومت قرون‌وسطایی خود را در ایران همچنان حفظ کند، کشورهای همسایه عراق و حاشیه خلیج‌فارس تا یمن و سوریه و لبنان را به کام مرگ و بنیادگرایی بکشاند و نفوذ نظامی و تروریستی حکومتی سرکش را در جهان بسط دهد.

سخن از واقعیتی است بنام” اهرم نفت” که رژیم به کمک آن و به‌مانند چوب زیر بغل، توانسته به یاری آن تا به امروز حکومت متزلزل و سرکوبگرش را پابرجا نگه دارد و جهانی را با تهدید و شانتاژ یا به سیاست مماشات و استمالت بکشاند و یا امکان هرگونه عملی را از آن بگیرد.

از افت بهای طلا سیاه سخن به میان آمد، جا دارد تا به دلایل اصلی این کاهش شدید نیز اشاره‌ای اجمالی شود. بهای نفت در بازارهای جهانی به 4 دلیل اصلی طی یک سال و نیم گذشته روند نزولی داشته است.

- استخراج منابع عظیم و جدید نفت در ایالات‌متحده و به‌تبع آن برهم خوردن تعادل در بازارهای جهانی

- افزایش تولید از سوی کشورهایی مانند عربستان و عراق

- اشباع بازار جهانی از این ماده سیاه و حیاتی

- افت تقاضا در کشورهای چین، کره جنوبی، ژاپن و همچنین اتحادیه اروپا به دلیل کند شدن روند رشد اقتصادی

در این راستا است که بازار جهانی نفت از اواسط تابستان 2013 روند افت شدید بهای نفت را تجربه می‌کند. روندی که بنابرارزیابی های کارشناسی اکنون قیمت نفت را به نصف کاهش داده است، بطوریکه به یمن این سقوط شتابان، بهای نفت برای نمونه طی هفته گذشته به سقف حدود 57 دلار برای هر بشکه نفت ترنت نیز رسیده است.

به گزارش سایت آلمانی اشپیگل آنلاین (23.12.2014): «کاهش 50 درصدی بهای نفت در بازارهای جهانی یک جریان باز توزیع ثروت در دنیا را به راه انداخته است. درحالی‌که از طریق قیمت 110 دلاری نفت کل ارزش تولید 3،6 تریلیون دلار است، باقیمت نفت بشکه‌ای 60 دلار این ارزش به 2 تریلیون دلار کاهش می‌یابد. به گزارش صندوق بین‌المللی پول، درصورتی‌که بهای نفت 10 درصد افت داشته باشد، اقتصاد جهانی به میزان 0،2 درصد رشد خواهد داشت».

با این ارزیابی اکنون می‌توان گفت، درحالی‌که بهای نفت در بازارهای جهانی طی یک و نیم سال گذشته با افت 50 درصدی روبرو شده است، به‌یقین رشد اقتصاد جهانی با رشد 1 درصد روبرو خواهد شد. امری که به‌یقین به نفع اقتصاد جهانی، بالا بردن تولید و پائین آمدن بیکاری کمک خواهد کرد.

جدول درآمدهای نفتی رژیم از سال 1360

(سایت حکومتی صدای اقتصاد 11 آذر 1393)

این آمار و ارقام چراغی است به تاریک‌خانه منابع مالی دیکتاتوری آخوندی، البته با کلی سانسور و حذف از سوی وزارت اطلاعات و نفت. در شرایط بحرانی قیمت نفت رژیم آخوندی با بودجه سال آینده، راهکار برون رفتن از این بحران را در هرچه بیشتر وابسته کردن اقتصاد کشور به نفت و منابع مالی حاصل از آن به صفت همان” اقتصاد تک‌پایه‌ای” بسته است. حال نیز در شرایطی که حکومت ولایت‌فقیه به دلیل جاه‌طلبی‌های هسته بی تحریم‌های خردکننده بی را بر مردم و اقتصاد کشور تحمیل کرده و در شرایطی که بخش عمدهٔ سرمایه‌های کشور حاصل از درآمد نفتی، خرج” توسعهٔ سلاح هسته بی” می‌گردد، رژیم برای برون رفتن از بحران‌ها، راه‌حل را درراه اندازی مجدد همان سیاست نخ‌نما شده دیده است. به راین سیاق نیز سیاست کلی دولت آخوند روحانی نه در بسط و شکوفایی اقتصادی و دست کشیدن از بلندپروازی‌های اتمی که کمر اقتصاد کشور را خردکرده و اقشار مختلف مردم را روز بروز فقیرتر و تهی‌دست‌تر کرده است، بلکه در هرچه بیشتر در خود فرورفتن و” مقاومتی” کردن وضعیت برای مقابله با بحران مالی پیش رو بسته‌شده است.

اما کارشناسان مسائل اقتصادی بر این باورند، اقتصاد به‌اصطلاح مقاومتی در جوهرهٔ خود یک اقتصاد منفعل، بسته و خودمحور را به دنبال خواهد داشت و سدی خواهد بود درم قابل رشد و شکوفایی اقتصادی که به‌تبع آن برگرانی، بیکاری، هجوم مردم به کلان‌شهرها، رشد و نمو مشاغل کاذب و دوره‌گردی، بی‌ارزش شدن پول ملی و بالا رفتن ارزهای خارجی، افزایش نقدینگی، رکود اقتصادی، تعطیلی بازار، بخش اقتصادی و تجاری خصوصی و نهایت علاوه بر ضربه‌پذیر شدن، به تماماً دولتی شدن اقتصاد ملی خواهد راه خواهد برد.

درروی دیگر این سکه، به دلیل فشار مردم و افکار عمومی و همچنین به دلیل هراس رژیم از پتانسیل انفجاری حرکات اعتراضی مردم، جنگ و جدال گرگ‌ها و باندهای درونی رژیم نیز به میزان بی‌سابقه بی افزایش‌یافته است. سخنان اخیر آخوند روحانی و حمله و هجوم وی به سپاه پاسداران و اختاپوس حاکم بر اقتصاد کشور از سوی این ارگان سرکوبگر و بسیج ضد مردمی، خود گواهی به راین سخن است. وی در این زمینه (17 آذر 1393) گفت: «اگر تفنگ، پول، قدرت، روزنامه، سایت و تبلیغات در یکجا جمع شد، حتماً فساد است. دنیا عقلش رسیده که قدرت‌ها را تفکیک کرده است». در همین رابطه نیز روزنامه جمهوری وابسته به باند رفسنجانی (23 آذر 1393) چکش محکمی دیگری برمیخ سخنان روحانی زد و افزود: «کاملاً مشخص بود که مصداق این سخن کدام نهاد است. به نظر می‌رسد به‌جای عبارت دیگر مظاهر قدرت در جمله رئیس‌جمهور اگر کلماتی از قبیل” اسکله، فرودگاه، شرکت‌های پیمانکاری و حاشیه امن” را قرار دهیم، موضوع روشن‌تر خواهد شد».

به‌هرحال وضعیت مالی رژیم با افت شدید بهای نفت راه به تنگناهای معیشتی و اقتصادی مردم برده است. سونامی گرانی از یک‌سو و کمبود اقلام به‌ویژه خوراکی مانند گندم، آرد، شکر و همچنین تعطیلی زنجیره‌ای واحدهای تولیدی و صنعتی، عدم سرمایه‌گذاری و افزایش شدید بهای دلار و ارزهای خارجی آژیر خطر را برای بسیاری از ناظران و کارشناسان حوزهٔ اقتصاد رژیم به صدا درآورده است. صرف‌نظر از” جک مسخرهٔ” آخوند مکارم شیرازی، یا همان سلطان شکر در ایران، که گفته بود”، گوشت مرغ مضر” است و از مردم خواسته بود تا” گوشت مرغ” را از سبد اقلام مواد غذائی‌شان حذف کنند، در این میان هریک از دستجات رژیم برای شانه خالی کردن از مسئولیت اوضاع وخیم معیشتی و اقتصادی در کشور، گناه را به گردن باند مقابل می‌اندازد و به‌موازات روند زهرخوران اتمی به‌یقین به شقه و شکاف در حاکمیت ضریب خواهد زد.

4 دی‌ماه 1393