پرفسور زیگلر، گزارشگر ویژه در امور غذا طی سال‌های 2000 الی 2008 چنین اقداماتی را عطف به کنوانسیون چهارم ژنو و معاهده رم ”جنایت علیه بشریت و جنایت جنگی“ توصیف می‌کند. وی در این رابطه می‌گوید: «براساس ماده 54 کنوانسیون چهارم ژنو گرسنگی دادن به شهروندان ممنوع است و یک عمل جنگی است. درنتیجه منهدم کردن و دزدیدن یا کارشکنی کردن در مورد تجهیزات لازم برای بقای شهروندان ممنوع است؛ مانند مواد غذایی و منابع و زیرساخت‌های آب شرب».
سخن از رفتار سرکوبگرانه و ضد انسانی و هماهنگ شده با ولی‌فقیه طلسم شکسته علیه یاران بیقرارامان در زندان لیبرتی است که تاکنون بیش از 116 شهید و بیش از 1300 مجروح و مصدوم منجر شده است، امری که جهان و حقوق بشر امروز باید آن را همچنان به چالش بکشد و به‌هیچ‌وجه نه می‌تواند و نه باید بر آن چشم‌پوشی نماید.
سخن از استمرار و زجرکش کردن بیمارانی است که ماه‌ها در صف انتظار برای معالجه و درمان هستند و روزانه مورد تحقیر سیستماتیک، سرکوب و توهین و اذیت ایادی کمیته سرکوب لیبرتی قرار می‌گیرند.
تمامی این رفتار ضد انسانی و ضد اسلامی در مقابل چشمان ملل و متحد و نمایندگی ایلات متحده که طرف اصلی قرارداد با ساکنان و نمایندگان آنان است، انجام می‌گیرد.
و باز سخن از بی‌تفاوتی و به بازی گرفتن ارزش‌های جهان‌شمول انسانی است که بر سر میز مذاکره با دیکتاتوری مذهبی حاکم بر میهنمان مورد معامله و مماشات قرار می‌گیرند.
به‌راستی سؤال اینجاست که چرا طرف‌های ذی‌ربط در این امر مهم و انسانی تاکنون از مسئولیت‌های خود برای حفاظت و امنیت جان پناهندگان ایرانی در کمپ لیبرتی سرباز زده‌اند؟ به‌راستی در این وانفسای ”مذاکره و معامله“، دیگر چه بلایی باید برسر فرزندان و خواهران و برادرانمان در عراق بیاید تا قدری دنیای ”بی‌مروت“ ز خواب خرگوشی بیدار شده و نسبت به وظایف صرفاً انسان دوستانه خود اقدام لازم به عمل آورد؟ چه تعداد دیگری از ساکنان باید شهید، اسیر و زجرکش شوند تا این کمپ به‌عنوآن‌یک ”کمپ پناهندگی“ تحت نظر کمیساریای عالی پناهندگی ملل متحد قرار گیرد؟
اد ملکرت نماینده اسبق دبیر کل ملل متحد که یک کارشناس خبره در مسائل عراق است، اخیراً در سخنانی بر ضرورت اعلام کمپ لیبرتی به‌عنوآن‌یک کمپ پناهندگی تأکید ویژه داشته است. وی در این رابطه به‌روشنی گفت: «خیلی مهم است که با کمپ لیبرتی به‌عنوآن‌یک کمپ پناهندگی برخورد شود و لیبرتی به‌عنوآن‌یک کمپ پناهندگی بین‌المللی شناخته شود...؛ و البته ملل متحد و ایالات‌متحده باید بر روش کار و قول و قرارهای آن کمیته مشترک و نیز بر منصوب کردن افسران رابط بی‌طرف نظارت کنند».
(مصاحبه ادملکرت با سیمای آزادی)
اکنون تهدید علیه جان ساکنان از هر زمان جدی‌تر است، زیرابه طبیعت رژیم زهر خورده آخوندی، هر زمان که آخوندهای جنایتکار حاکم بر میهنمان در بحران‌های داخلی دست پا می‌زنند و در بن‌بست‌های مرگبار قرار دارند، برای برون رفتن از آن، به منطق ”صدور بحران“ روی می‌آورند. علائم و شواهد سخن از تحرکات تروریستی در اطراف کمپ لیبرتی برای کشتار و قتل‌عام خونین دیگری دارند. شورای ملی مقاومت در این رابطه طی اطلاعیه‌ای (29 دی‌ماه 139) ازجمله گزارش کرده است: «روز دوشنبه 29 دی‌ماه یک شرکت پوششی متعلق به سپاه پاسداران که در منطقه فرودگاه بغداد کار می‌کند در جنوب لیبرتی با استفاده از یک جراثقال که در محفظه آن‌یک فیلم‌بردار و عکاس به‌وضوح دیده می‌شدند، مدت طولانی به گرفتن عکس و فیلم از نقاط مختلف لیبرتی مبادرت کرد».
چنین اقداماتی از سوی ولی‌فقیه زهر خورده و نیروهای تروریستی وابسته به آن، تداعی همان سناریوی قتل‌عام در اشرف قهرمان در شهریور 1392 را دارد که طی آن 52 تن از ساکنان به طرز سبعانه‌ای با شلیک تیر خلاص بر سروصورت تیرباران شدند. این اقدامات و تحرکات مشکوک و تهیه اطلاعات، عکس و فیلم آن‌هم در روز روشن از کمپی که برای ملل متحد و ارگان‌های ذی‌ربط عراقی تمامی ابعاد و سانتیمتر به سانتیمتر آن روشن است، به‌راستی چه معنایی دارد؟
در این رابطه سناتور توریسلی ”نماینده قانونی مجاهدین اشرفی در لیبرتی و هوارد دین رئیس پیشین حزب دمکرات ضمن هشدار به وزارت خارجه آمریکا، بر مسئولیت همه‌جانبه و قانونی آنها در قبال سلامت و امنیت یکایک اعضای سازمان مجاهدین خلق ایران در لیبرتی تأکید“ کرده‌اند.
ایضاً به یغما بردن اموال مجاهدین و تاراج آنها توسط عوامل رژیم آخوندی و نیروی تروریستی قدس را باید در همین راستا مورد مواخذه قرارداد. زیرابه گواهی تمامی داده‌ها آن اموال تا حل‌وفصل نهایی جابجایی ساکنان و طی قراردادی سه‌جانبه در اشرف به امانت باقی گذاشته‌شده‌اند. دستبرد به آن اموال، دستبرد به اموال ملی ما ایرانیان است. دستبرد به‌تمامی ارزش‌ها و تمامی قول و قرارها است و دستبرد به حقوق بشر است. لذا باید این چشم‌پوشی عامدانه را به چالش کشید و آن را در سطح بین‌المللی افشا نمود. باز گذاشتن دست نیروی تروریستی قدس در عراق و چشم‌پوشی بر جنایات و کشتار مردم این سرزمین به دست رژیم آخوندی به‌یقین و در وهله نخست تبعات خود را نه‌تنها برای مردم محروم این کشور، بلکه برای ما ایرانیان و ساکنان زندان لیبرتی به همراه دارد. نخستین قربانیان این تبعات و این سیاست پرخطر، همین ساکنان کمپ لیبرتی و مقاومت ایران در عراق هستند که همواره بخشی از اهداف تروریستی مطامع استراتژیک رژیم آخوندی در این کشور بوده‌اند.
سیمای آزادی روز اول بهمن از هشدارهای سناتور توریسلی نماینده قانونی مجاهدان اشرفی در لیبرتی و هوارد دین رئیس پیشین حزب دمکرات به وزارت‌خارجة آمریکا در پی اطلاعیة دبیرخانة شورای ملی مقاومت راجع به شناسایی و تدارک حمله به لیبرتی از سوی شبه نظامیان مزدور رژیم ایران و خطرهایی که متوجه امنیت وسلامت ساکنان است خبرداد و افزود: 41 تن از اعضای پارلمان انگلستان نیز خطاب به حیدر عبادی نخست‌وزیر عراق، درباره توطئه‌های شبه نظامیان دست‌نشانده رژیم ایران در عراق علیه امنیت و حفاظت ساکنان لیبرتی هشدار دادند. هم چنین سخنگوی مجاهدین بار دیگر تأکید کرد که سلاح های حفاظت شخصی مجاهدین برای دفاع از خود در برابر هر خطری باید به آنها برگردانده شود چرا که سازمان ملل از اعزام نیروی کلاه آبی و آمریکا از فرستادن نیروی زمینی حفاظتی خودداری می‌کند و تمام وعده‌های خانم جین لوت نماینده ویژه دبیرکل برای اعزام سریع‌السیر مجاهدین از لیبرتی به کشورهای اروپایی پوچ از آب در آمده است.
2 بهمن 1393
