با سلام، آیا می توانید در رابطه با موضوع جلسه یی که در ژنو داشتید، توضیحاتی بدهید؟
دانیل میتران: تمرکز بر روی موضوعی که امروز ما را دور هم جمع کرده سخت است. این موضوع چیست ؟
موضوع جلوگیری از یک کشتار دوم در اشرف است. موضوع اینست که شرایط امنیتی مناسبی فراهم شود که این کشتار صورت نگیرد.
موضوع دفاع از حقوق بشر است، چون که از حق بیان یک مقاومت دفاع می کنیم.
در این رابطه چه کاری می توان کرد؟ و انتظار شما از سازمانهای بین المللی مثل ملل متحد و کمیساریای عالی حقوق بشر چیست؟
سه عامل وجود دارند: دولت عراق، سازمان ملل متحد و فشار از طریق بیان خلقها از طریق سازمانهای غیردولتی.
عامل اول: دولت عراق. من به تعهد این دولت در رابطه با حفاظت از ساکنان اشرف احترام می گذارم.
عامل دوم: سازمان دادن یک نظارت. سازمان ملل باید یک کمیسیون یا یک ارگان تشکیل دهد که برای حفاظت در محل حاضر باشد. و خود این ارگان هم تحت حفاظت آمریکاییها باشد.
عامل سوم: اینکه اعتراض خلقها مشکل را علنی کند و بشناساند این نگاه بیرونی بر روی دولتها و شرایط فشار می آورد که به فاجعه نینجامد.
آیا شما پیام خاصی برای ساکنان اشرف، جامعه ایرانیان و کسانی که همه جای اروپا و آمریکا از حدود 50 روز پیش در حال اعتصاب غذا هستند دارید؟
آنها خیلی شهامت دارند که برای دفاع از جان ساکنان اشرف، جان خودشان را در خطر قرار داده اند.

گفتگو با آنتونیو استانگو از هلسینکی واچ ایتالیا
 سوال : مایلم از شما درمورد نتیجه کنفرانسی که امروز داشتید سوال کنم.
استانگو: گردهم آوردن شخصیتهای مختلف و متخصصان حقوق بشر از چند کشور، خیلی مشکل است. اشخاص بسیار برجسته نظیر خانم میتران مسائل اشرف را مورد بحث قرار دادند.
ما اسناد را دیدیم. ما واقعیت آنچه در اشرف اتقاق افتاد را مشاهده کردیم. آنچه در بیست و هشتم و بیست و نهم ژوئیه در اشرف اتفاق افتاد، واقعیتهایی بودند که انکار آنها ممکن نیست. بر اساس این اسناد ما وجوه انسانی قضیه و قوانین بشردوستانه بین المللی را در مورد اشرف بررسی کردیم. البته گفتگو با مقامات عراق و تماسها با سازمانهای بین المللی بایستی ادامه پیدا کند. ما از سازمانهای بین المللی مدافع حقوق بشر و پناهندگان خواستار دخالت در این مسئله هستیم.
خواسته های این کنفرانس چه بودند؟
حداقل دو موضوع اصلی وجود داشتند. یکی از آنها درخواست از کمیساریای عالی پناهندگان و کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد برای نظارت مستمر بر وضعیت اشرف بود. موضوع دیگر آزادی بلادرنگ 36 تن از ساکنان اشرف که به گروگان گرفته شده بودند و هنوز هم به رغم رای دادگاه عراق در اسارت بسر می برند. یک نکته دیگر نیز وجود دارد و آن اینکه در اشرف نیاز به نظارت بین المللی است.

سوال: نظرتان راجع به اعتصاب غذایی که وارد پنجاهمین روز خود شده است و تاثیرات آن بر جامعه جهانی دررابطه با اشرف چیست؟
استانگو: فکر می کنم جامعه جهانی با دیده احترام بیشتری به اعتصاب غذاکنندگان بایستی نگاه کند. 36 نفری که در اسارت هستند و در اعتصاب غذا هستند و بسیاری از دوستانشان برادران و خواهرانشان که با آنها همبستگی می کنند. زیرا آنها بر میز مذاکره جانها و بدنهایشان را قرار داده اند و نه این که زندگی کس دیگری را در این مورد به خطر انداخته باشند. و این دقیقا نقطه مقابل آن کاری است که نیروهای عراقی انجام دادند. یعنی بجای اینکه دیگران را به مخاطره بیندازند زندگی خودشان را ریسک کرده اند و جامعه بین المللی نیز بایستی توجه زیادی به خواستهای برحقشان نشان دهد.

سوال: به عنوان آخرین سوال آیا پیامی برای اشرفیها دارید؟
استانگو: البته من چند وقت پیش آنجا بودم و مایلم مجددا به آنجا بروم و به عنوان بخشی از یک هیأت ناظر بین المللی انجام وظیفه کنم. چیزی که توسط مقامات عراقی اجازه داده نشد و امیدوارم این ممکن باشد و من همیشه آماده ام که به اشرف باز گردم. شرایط سخت است ولی ما همچنان با شما هستیم و از شما حمایت می کنم.