علت اصلی انتخاب منطقه سیاهکل علاوه بر وجود جنگلهای انبوه که پوشش حفاظتی خوبی داشته است مسیر تجربه شده جنبش جنگل در دهه 1300 خورشیدی بود که رهبری آن را میرزا کوچک خان جنگلی بر عهده داشت.
دلیل انتخاب جا، مکان و مسیر مبارزه هم ما را به اصل تداوم مبارزه و پیوستگی تجارب مبارزات یک خلق با هر عقیده و مرام رهنمون میشود که به خوبی در معرض دید و تجربه تسلیم نشدگان قرار گرفته است.
در تداوم اصل مبارزه بود که سازمان مجاهدین خلق ایران در سال 1344 تشکیل شد. بنیانگذاران این سازمان نیز سرکوب قیام 15 خرداد 1342 را دلیل اصلی گزینش مبارزه مسلحانه و نفی مشی سابق را بعلت به بن بست رسیدن تمام عیار آن روش مبارزه دانستند... آنان از تسلیم پرهیز کرده و راه فدا و صداقت را برای کسب آزادی خلق و میهن فرا راه خود قرار دادند.
 از نظر آنان" روشهای مسالمت آمیز" مبارزه بسر آمده و روشی دیگر را جواب این دوران می دانستند. علت گزینش جدید مبارزه عمدتا بن بست روشهای مبارزاتی قبلی بود که دیگر موفقیتی دربر نداشت.
یعنی مجاهدین و فدائیان خلق ایران با نفی مبارزات رفرمیستی- پارلمانتاریستی، نبرد چریکی با مشی مسلحانه را برگزیدند: " تنها ره رهایی" جنگ مسلحانه است".
بدینترتیب مجاهدین خلق هم مثل فدائیان خلق و شهدای جنگل و مشروطیت و شهدای تمامی نهضتهای تاریخ مبارزات ایران زمین راه انقلاب ضد استبداد سلطنتی را هموار کردند.
بعد از حاکمیت استبداد مذهبی آزمایشهای مبارزاتی شروع شد و این مسیر مبارزاتی بهم پیوسته با حاکمیت ارتجاع وحشت آلود خمینی در جامعه ایران بشدت دگرگون شد.
اکثریتی از فدائیان خلق با گرایشات و انشعابات فراوان وبهمراه هم مسلکان توده ای شان برخلاف مسیر مبارزاتی سابق شان راه دیگری در پیش گرفتند. آنان خواهان تسلیح پاسداران به سلاحهای سنگین شدند و در افشای جا و مکان برخی تیمهای مجاهد خلق بهمراه مماشاتگران با رژیم ایران درواقع امپراطوری خائنان را بنیان گذاشتند.
در مقابله با چنین طوطئه و خیانتی 19 بهمن دیگری اینبار توسط مجاهدین خلق لیران خلق شد این رخداد انقلابی هم به " عاشورای مجاهدین" معروف شده است.
 حماسه ها آفریده شد و شهدای گرانقدری فدای آرمان آزادی و استقلال و آبادی وطن زیبایمان ایران شد. در راس این شهدای والا مقام موسی خیابانی سردار کبیر خلق و اشرف زنان مجاهد خلق اشرف رجوی بودند که فریاد خاموششان این بود:
نمرده یاد بهمن ماه همون خلقیم همون بهمن
بیا تا بهمنی دیگر بسازیم بیا در کوچه ها سنگر بسازیم
برای سرنگون کردن هنوزم بهمنه بهمن
و موسی بود که با آرامش انقلابی و پر صلابت اش در یکی از سخنرانیهایش گفت:
آینده از آن انقلابیون است. نیروهای میرا از صحنه حذف خواهند شد. وقایع کنونی ایران حتمیت این نغمه انقلابی موسی را به اثبات رساند.
شهادت سرداران و فرماندهان و همرزمان آنان در 19 بهمن 1360 مصداق سخنان فرمانده کبیر ارتش ازادیبخش ملی ایران آقای مسعود رجویست که می گوید:
بسوزید ای شمعها، به چرخید ای پروانه ها، ای پروانه های آزادی، شما خونبهای بهاران راستین انقلاب را باید بپردازند".
آری واقعه 19 بهمن 1360 مثل میلیشیای جنگ آور 60 دروغی بنام ولایت فقیه یعنی خلیفه ارتجاع بنام خمینی را از آسمان مرتجعین به زمین کوبید و حیله گری سیاسی، ارتجاعی و استعمارپسند اورا به اعماق سیاهیهای تاریخ سپرد. راه و مشی مبارزاتی آنان در نبردگاه اشرف و بعدا در رزمگاهی بنام " لیبرتی" جاری گشت و صحنه های پایداری بی سابقه و تاریخی را رقم زد.
 در فردای سرنگونی رژیم منحوس و ضد انقلابی جمهوری ملایان ابعاد و شگفتیهای آن در رسیدن به آزادی و آبادی، بیشتر روشن خواهد شد.
در امتداد تابش نور پایداری این سابقه مبارزاتی پایداران اشرف و لیبرتی بوده و هست که راهپیمایی بزرگ 8بهمن 94 در پاریس رقم زده شد.
در 8 بهمن 1394 " هنوز هم بهمنه بهمن" جوری دیگر و در شرایط و شکلی نوین ظهور پیدا کرد برخی میادین تاریخی و خیابانهای پاریس را بمدت 6 ساعت حامیان و رهروان حماسه سازان 19 بهمن در اختیار گرفتند و به رژیم ابوداعش بازماندگان خمینی و امپراطوری خائنان بیا بیا گفتند.
 مماشاتگران با رژیم جمهوری اسلامی ایران را هشدار دادند که آلترناتیو قدرتمند رژیم ایران را هیچ قدرتی نمیتواند دور بزند.
 این راهپیمایی و پایداری اشرفیان در رزمگاه " لیبرتی" به کلیت امپراطوری خائنان فهماندند که انقلابی نوین و دیگری در راه است و " هنوز هم بهمنه بهمن"
بیا در بهمن پیروز امروز هزاران مشت رزم آور بسازیم