این گزارش ضمن اعتراف به این واقعیت ازجمله می‌افزاید: «طبق قانون بودجه سال ۹۴ کسری تراز عملیاتی بالغ بر ۳۴ هزار و ۱۷۲ میلیارد تومان بوده که با توجه به میزان درآمدهای تحقق‌یافته و مصارف اعتبارات هزینه‌ها، در عمل ۵۷ هزار و ۱۷ میلیارد تومان فزونی مصارف نسبت به منابع مذکور مشهود است». (خبرگزاری حکومتی مهر ۱۲ بهمن ۱۳۹۵)
اما نکته قابل‌توجه در این گزارش، همان اشاره به منابع تأمین کسری بودجه حکومتی می‌باشد. برای نمونه یکی از منابع تأمین، برداشت‌های غیرقانونی دولت «تدبیر و امید» از «محل بودجه پروژه‌های عمرانی» است، امری که عملاً باعث افت شدید «اعتبارات تملک دارایی‌های سرمایه‌ای» در کشور گردیده است.
ترجمان این جملات همان به تعطیلی کشیده شدن پروژه‌های عمرانی، راه و جاده‌سازی، مدارس و بیمارستان‌ها و به‌طورکلی بروز کردن زیر شبکه‌های به‌شدت ضربه خورده شهرها و روستاهای کشور است.
یک نمونه این وضعیت بحرانی را هفته گذشته مردم تهران در پی فاجعه آتش‌سوزی ساختمان قدیمی پلاسکو مشاهده کردند که به کشته و زخمی شدن صدها نفر انجامیده است. به یقین در نبود سرمایه و با دخل و تصرف‌های حکومت آخوندی در بودجه‌های عمرانی، اکنون بسیاری از پروژه‌ها عملاً یا به تعطیلی کشیده شده و یا به دلیل سوء مدیریت و با کمترین امکانات به مخروبه‌هایی برای «نگهداری حیوانات» خانگی تبدیل گردیده‌اند.
این گزارش ضمن اشاره به ضربات جبران‌ناپذیر ابعاد دست‌درازی‌های آخوند روحانی به بودجه سایر بخش‌های کشور، می‌افزاید: «تعداد ۱۳۴ هزار شرکت دولتی در سال ۹۴ زیان ده بوده‌اند که صرفاً به ۱۰ شرکت آن هم شرکت‌های آب منطقه‌ای و آب و فاضلاب روستایی مبلغ یک میلیارد و ۲۶۱ میلیون تومان پرداخت شده است».
همچنین عدم تمایل سرمایه‌گذاران داخلی و خارجی برای ورود به میدان تجاری دولت آخوندی در این گزارش به‌خوبی قابل‌رؤیت است. برای نمونه گزارش در رابطه با عدم استقبال سرمایه‌گذاران بخش خصوصی می‌افزاید: «در سال ۹۴ دولت مکلف بوده تعداد ۱۳۴ مورد را واگذار کند که از این تعداد ۱۱۳ مورد آگهی و عرضه‌شده لیکن صرفاً تعداد پنج مورد به فروش رسیده است».
همان‌گونه که ملاحظه می‌شود در نبود «بخت و اقبال عمومی» برای دیکتاتوری ولی‌فقیه، اکنون معدل کارنامه دولت آخوندی در زمینه‌های یادشده به‌مانند بسیاری دیگر کارنامه‌های حکومت، همچنان «صفر» است. مردم ایران اکنون به‌خوبی می‌بینند که پس از گذشت قریب چهار سال از بروی کار آمدن دولت «تدبیر و امید» هیچ‌کدام از وعده‌های آخوند روحانی تا به امروز محقق نشده و درب رکود اقتصادی و مالی و بحران‌های متعدد همچنان بر همان پاشنه انقباض می‌چرخد.
