یک گزارش حکومتی با اعتراف به ابعاد وخامت محیط‌زیست در ایران، از جمله نوشت: «با بروز پدیده تغییر اقلیم در سال‌های اخیر، برنامه‌های وزارت نیرو نیز مورد تجدید نظر قرار گرفته است، به‌طوری‌که بیش از ۵۰ سد که برای احداث آن‌ها برنامه ریزی شده بود، از برنامه احداث کنار گذاشته شدند». (سایت حکومتی اقتصاد نیوز ۳ فروردین ۱۳۶)
ترجمان «تغییر اقلیم» همان کدی است که همواره دستگاه تبلیغاتی رژیم از آن برای سفید نمایی و عذر تقصیر در زمینه محیط‌زیست استفاده می‌کند. واقعیت این است که رژیم آخوندی برای غارت اموال ملی و در راستای رسیدن به منابع عظیم سرمایه، سالیان متمادی به سیاستی بنام «سدسازی» روی آورده است. بر این اساس پروژه‌های عظیم در این بخش را نیز به ارگان‌های سرکوبگر سپاه و زیر شبکه های مافیایی آن واگذار نموده که به گفته متولیان نظام آخوندی، به هیچ مرجعی «حساب و کتاب» پس نمی‌دهند.
استفاده از شیوه‌های غیراستاندارد و زدن سدهای فله‌ای و غیرمتعارف بروی رودخانه‌ها و یا انشعاب بخش بزرگی از جریان آبی کشور، تماما بخشی از سیاست‌های مخربی است که اکنون تبعات آن را مردم میهن امان با خشکسالی های گسترده، بیماری‌های متعدد و به‌ویژه در برهم خوردن تعادل اکولوژیک لمس می‌کنند. نمونه‌هایی مانند خشکسالی در دریاچه شوربختگان، ارومیه و یا هیرمند و یا زاینده‌رود و کارون تماما نتایج چنین غارتگری هایی می باشند.
در این راستا قرارگاه خاتم که متولی سپاه پاسداران در زمینه هایی مانند راه، شهر و سدسازی می باشد، دارای شبکه گسترده ای از شرکت های پوششی است. برای نمونه باید به شرکت قرب اشاره نمود که در تارنمای از جمله «عملیات مهندسی راه و ساختمان، سدسازی» تاکید شده است. همچنین باید اضافه نمود که بدلیل غیر علمی و غیر تخصصی بودن سدسازی در ایران، بخش بزرگی از ۶۰۰ سد ساخته شده بروی رودخانه‌ها نه تنها به زیان دهی و با خسارات مالی سنگین روبرو شده اند، بلکه فراتر از آن به اهداف اولیه خود مبنی بر «تامین ۶۰ درصد» آب مزارع و روستائیان و یا «۳۰ درصد آب آشامیدنی» در مناطق مختلف کشور نیز نرسیده اند.
این گزارش در ادامه با اشاره به تبعات مخرب سیاست‌های رژیم می افزاید: «خشک شدن تالاب‌ها در نقاط مختلف کشور و بروز پدیده گرد و غبار و ریزگرد از دیگر اثرات تغییر اقلیم شناخته شده که در استان‌های جنوبی و شرقی کشور شرایط دشواری را در زندگی مردم ایجاد کرده است».
