آرش دلان، ستاره تباران، سلاله عشق
دلدادگان بارزش انسان قیام کنید
ضحاکیان تشنه بخون را امان مدهید
ای کاوه ها چو سیل خروشان قیام کنید
بر دشمنان میهن و مردم زمان مدهید
با عزم سرنگونی ایشان قیام کنید
جان برلبان خسته ز زنجیر و مسلخ و دار
بر قوم سرسپرده بشیطان قیام کنید
ای پابرهنگان، بریده نفس پر شکستگان
یک صف شوید و عدالت ستان قیام کنید
این خانمان که زخمی طوفان ماتم است
بادا شود دوباره چراغان قیام کنید
 آزادگان عاشق ایران قیام کنید
هنگام رزم آمده یاران قیام کنید


هلا میهن پرستان یک صدا باید که برخیزیم
بنام میهنی انسانگرا باید که برخیزیم
اگر یک گوشه بنشینیم ایرانی نمیماند
برای حفظ این خاک از بلا باید که برخیزیم
صدای طبل جنگ و مرگ و ویرانی است می آید
بدفع دیو جنگ از این سرا باید که برخیزیم
هزاران افعی از اندام این ضحاک روییدست
درفش کاویانی است و ما باید که برخیزیم
مگو ایران نخواهد مرد هرگز، کاین کهن میهن
کنون میسوزد از بن بیصدا باید که برخیزیم
بیاموزیم عبرت از سقوط تلخ ملتها
گزیری نیست خیزش یا فنا باید که برخیزیم
هلا میهن پرستان یک صدا باید که برخیزیم
بنام میهنی انسانگرا باید که برخیزیم