حوادث طبیعی مانند سیل در بسیاری از نقاط دنیا اتفاق می افتد اما می توان ضریب خسارت و خرابی آن را، با لایروبی رودخانه ها، ساختن سد، ایجاد آبراه و مسیل ها، تا حد ممکن پائین آورد. در ایران آخوند زده بارش باران تبدیل به بلاهای زمینی می شود چراکه هیچ چیز و هیچ کس در جای واقعی خود قرار ندارد و بی تدبیری، فساد، رانتخواری و اعمال نفوذ برای منافع شخصی و جناحی درکل نظام ریشه ای عمیق دوانده است.
مدیر کل دفتر مدیریت بحران و پدافند غیرعمل وزارت نیرو به نقل از ایسنا در خصوص واقعه دروازه قرآن شیراز اعتراف کرده، اتفاقی که در شیراز رخ داد، سیلاب از منظر روخانه نبود بلکه به خاطر دست اندازی و مسدود کردن یکی از مسیل های قدیمی شهر شیراز بوده است.
صدمات وارده به محیط زیست در وهله اول قابل رویت نیستند اما بتدریج اثار مخرب خود را بر جا می گذارند.
در شیرازمسئولین بی کفایت وقت، در ۱۹ سال پیش ادعا کرده بودند که در این شهردیگر باران نخواهد بارید، به همین دلیل آبراه دروازه قرآن را، با تعبیه تنها یک لوله در زیر آن، پر کردند و روی آن به هدف زیباسازی بلوار کشیدند و خیابان ساختند.

آخوند لطف الله دژ کام امام جمعه شیراز پس از جاری شدن سیل در این شهر، بهترین تعبیر در ارتباط با بی لیاقتی و بی کفایتی مسئولان را بیان کرده که: «در جریان امور ما نفهم ها تصمیم می گیرند».

سپاه جنایتکار پاسداران، بلای زمینی واقعی
خشم و فریاد اعتراض مردم مصیبت دیده علیه کارگزاران دولت، بحق و بیش از هر کس متوجه نقش سپاه پاسداران در تخریب محیط زیست بود که سابقه ای بسا طولانی در این حیطه دارد.
 
علی شمخانی دبیر شورای عالی امنیت ملی برای رفع و رجوع و آرام کردن مردم سرآسیمه به صحنه آمده و مدعی شده بود که در حادثه سیل در منطقه دروازه قرآن شیراز هم بخش خصوصی و هم بخش دولتی مقصر بوده اند. پر واضح این که سپاه پاسداران هم بعنوان نهادی دولتی و دستگاه اجرایی که از بودجه عمومی دولت برخورداراست و هم بعنوان بخش خصوصی که نیرویی موازی و یا حتی قدرتمند تر از نهادهای دولتی است، در بیشترین عرصه فعالیتهای اقتصادی کلان فعال است.
 
ادعای پاسدار شمخانی بر بی اطلاعی وی از این موضوع که یک ارگان نظامی در محل سیل دروازه قرآن پادگان و یا جاده ساخته، عوامفریبی و شیادی بیش نیست. نفس بی اطلاعی صرف وی، ناقض نقش برجسته و یکه تازسپاه پاسداران بعنوان مهمترین و قدرتمند ترین نهاد درحوزه فعالیتهای اقتصادی در میان دیگر نیروهای مسلح رژیم آخوندی، در ویرانی و تخریب میحط زیست نمی شود.

در رژیم آخوندی سیاست دخل و تصرف غیر قانونی منابع در تمام ارکان نظام نهادینه شده و کمتر پروژه ای از سوی بخش خصوصی درحیطه اقتصادی، سیاسی و امنیتی به اجرا گذاشته می شود که سپاه پاسداران مستقیم و یا غیرمستقیم در آن دخیل نباشد.

سپاه پاسداران ازهمان ابتدای تشکیل خود، با رفتار فرا قانونی و با تخطی و بی توجه به ماده ۶۹۰ قانون مجازات اسلامی مصوبه رژیم، که تغییر کاربری (بطور نمونه برگزاری مانورهای نظامی)، زمین خواری و تصرف و تصاحب غیر قانونی اراضی ملی و دولتی (فروش زمین ها) را مستوجب مجازات حبس از یک ماه تا یک سال می داند، عامل مهمی در تخریب بسیاری ازمنابع طبیعی و محیط زیست بوده است.

در ادامه تنها به چند مورد از انبوه آسیب ها و نابودی منابع طبیعی که سپاه جهل وجنایت در آنها نقش مستقیم داشته، اشاره می شود.

جنگل ها به عنوان منبع اصلی انرژی و آب و خاک، بستر حیات و زندگی جوامع انسانی است که در نظام آخوندی همواره مورد هجوم و آسیب کارگزاران رژیم، بخصوص سپاه پاسداران بوده که این تعرض ویرانگرانه همچنان ادامه دارد.
طی سالهای پس از انقلاب، بخصوص بعد از پایان جنگ، درمناطق شمال کشور به ویژه در استانهای گلستان و مازندران، قطعاتی از جنگل ها در اختیار فرماندهان سپاه پاسداران گذاشته شد تا به دلخواه از آن بهره برداری و یا برای اهداف دیگر ازآن استفاده کنند.
غارت بی رحمانه و قطع درختان جنگلی، بدون غرس نهال، به هدف تجارت در ابعاد گسترده و برداشت غیراصولی چوب، مستقیما توسط این نهاد نظامی، جدای از فعالیت افراد دیگری ازمجموعه سپاه پاسداران که بطور وسیعی در قاچاق چوب فعالیت داشته، از جمله آسیب های محیط زیستی است که توسط نیروهای سپاه پاسداران انجام شده است.
 
بطور نمونه می توان از بریدن درختان و گونه های بومی اندمیک جنگل های هیرکانی در شمال کشور، گونه هایی که به خوبی با زیستگاه محلی سازواره هستند و ممکن است در مناطقی دیگر زنده نمانند، به هدف واگذاری این زمین ها برای ساخت ویلا و یا جاده که منجر به نابودی اکو سیستم منطقه می شود وهمچنین ساخت و ساز مجموعه اختصاصی سپاه پاسداران در جنگل های ناهارخوران نام برد.
 
بگفته رئیس کمیسیون فرهنگی، اجتماعی و زیست شهری شورای شهر گرگان در اردیبهشت ماه ۱۳۹۱ یکی از نهادهای دولتی (سپاه پاسداران) قصد تصرف عرصه وسیعی از پارک جنگلی و تاریخی ناهار خواران و ساخت و ساز موزه در این محوطه را داشت، در حالی که مطابق مقررات، ساخت و ساز در این محور طبیعی- تاریخی ممنوع بوده و بسیاری از کارشناسان، ساخت و ساز در این مسیر گردشی و طبیعی را منجر به نابودی کامل ناهار خواران می دانستند. پس از تخریب جنگل ناهارخواران هم به بهانه ساخت موزه برای بنیاد حفظ اثار و ارزش های مقدس، به زمین های جنگلی و پارک ها تجاوز شده بود. قلع وقمع بیش از۵۰۰ اصله درخت ۲۰ ساله در پارک جنگلی «تهلیجان» (شهر کرد) در آذر ماه ۱۳۸۸ و نیز نوبتی پیش از آن تاریخ، از جمله تخریب های صورت گرفته در چارچوب فعالیتهای بنیاد مزبور می باشد. بنیادی که تحت اختیار سپاه پاسداران قرار دارد.

همچنین ساخت پادگان و ستاد فرماندهی سپاه پاسداران در پارک ملی سرخه حصار نیز یکی از نمونه های تخریب و نابودی محیط زیست می باشد.

پارک ملی سرخه حصار در شرق تهران در سال ۱۳۵۸ زیر نظر سازمان محیط زیست قرار گرفته بود که در ۲۷ آذر ماه ۱۳۶۲ در دولت میرحسین موسوی، با تصویب هیات وزیران مقرر گردید که پناهگاه حیات وحش این پارک در اختیار محیط زیست و قسمت دشت آن در اختیار سپاه پاسداران قرار گیرد و حفاظت منطقه نیز با همکاری سازمان حفاظت محیط زیست به عهده سپاه پاسداران گذاشته شود.
پس از انقلاب دهها پادگان توسط نیروهای مسلح رژیم، به ویژه سپاه پاسداران، در زمین هایی که تمام و یا بخشی از آنها را زمین های منابع طبیعی تشکیل می دهند، ساخته شده است.
بدلیل هراس از تصرف پادگانها بدست مردم، پس از قیام ۱۳۸۸، رژیم قانون فروش و انتقال پادگانها و سایر اماکن نیروهای مسلح به خارج از حریم شهرها را تصویب کرد که برخی موارد مانند اماکن نیروهای مقاومت بسیج، سپاه انصار، نیروی انتظامی، ستاد های فرماندهی کل سپاه و ارتش از این قانون مستثنی شدند.
 
از دیگر نمونه ها و فجایع محیط زیستی، آتش سوزی های مناطق جنگلی توسط نیروهای سپاه پاسداران می باشد.

انجام مانورهای نظامی نیروهای سپاه در منطقه اورامانات کردستان در شهرستان کامیاران برای مقابله با نیروهای احزاب کردی در روز ۱۶ مرداد ماه ۱۳۹۶ باعث آتش سوزی های گسترده ای درجنگلها و مراتع کوهستان شاهو شد.
در روز شنبه ۳ شهریور۱۳۹۷ نیز نیروهای امنیتی و سپاه جهل و جنایت به منظورجلوگیری از مخفی شدن مخالفان رژیم در منطقه کردستان، جنگل های روستاهای پیله وسلسی شهرستان مریوان را عمدا به آتش کشیدند و با کاشتن مین درجنگل و مسیر تردد مردم، کولبران و کاسبکاران در مرز مریوان، موجب کشته شدن ۴ فعال محیط زیست شدند که جهت مهارآتش سوزی اقدام کرده بودند.

مواردی که به آن اشاره رفت، اندک نمونه هایی هستند از گستردگی وعمق فجیع نابودی محیط زیست در سراسر میهنمان که به این فهرست می توان فروش خاک، نابودی اکو سیستم دریا و غیره را نیز متاسفانه اضافه کرد و هیچ مسئولی از هر دو جناح حکومتی هم خود را پاسخگوی انهدام و نابودی حیات و زندگی نسلهای آینده در کشورمان نمی داند، چرا که همگی در فکر غارت و سودآوری نجومی و فروش و واگذاری منابع طبیعی به کشورهای حامی خود برای حفظ قدرت می باشند.

سپاه پاسداران کارنامه ای سیاه و ننگینی در تخریب محیط زیست و نابودی منابع طبیعی دارد که باید برای افشای آن هرچه بیشتر کوشا بود، دستگیری و زندان فعالین محیط زیست در اعتراض به شرایط اسفبار محیط زیست خود بهترین گواه ازعمق فاجعه سه دهه تخریب و خطر نابودی روز افزون منابع طبیعی در نظام آخوندی می باشد که می رود تا سرزمینمان را به قعر نابودی کامل زیست محیطی بکشاند.

سکوت در برابر این جنایات به هیچ روی و از سوی هیچ ایرانی مسئول در برابر نسل آینده مجاز نیست، باید با تمام توان و قوا برای اعتراض به این جنایات بپا خیزیم.
 
تخریب محیط زیست جنایت علیه بشریت است.