به انسان کامل، باورندارم،
امّا این ناباوری دست آویز قانع کننده ای نیست برای توجیه کم و کاستی ها یم که زدودن بیشترشان کار من است و اندکی که رهایی از آنها ناممکن است!
در رابطه ام با دیگران فراز و نشیب دارم و از آنها گریزی نیست. هستند کسانی که به حق یا ناحق از من دل آزرده اند. این فرصت را دارم که بگویم:
در پدیدآمدن این دل آزردگی ها، اگر نه همه، امّا بیشترین سهم،از آن من است!
از همه شان پوزش می خواهم با امید به بزرگواری و بخشندگی شان!
هر جفایی را می بخشم و می کوشم فراموش کنم،جز جفا و جنایتی که به ایران و مردم ایران رفته است!
با کسی سر پیکار ندارم جز با خونی های ده ها هزار ایرانی بی گناه که خواستشان آزادی بوده است و حقوق بشر!
به آمریکا و متحدانش با بانگ بلند می گویم: در پیکار برای آزادی میهنم از چنگ جنایت کار ترین حاکمیت معاصرجهان به کمک شما نیازی نیست،شما فقط:
در جریان این پیکار نابرابر،دست مبارزان را نبندید و سلاح مجاهدان و ارتش آزادی بخش ملی ایران را پس بدهید! واین احقاق حق است نه خواهش!