مبادا دهی تن بدین گندچال ریائی
که بازی کند اهرمن باز نقش خدائی
مبادا که رای تو بر پای خوکان بریزد
تو ای عاشق خاک ایران که انسان ستائی
که این سلطه سفلگان در پی خود نیارد
بجز وحشت ومرگ و سرکوب و ارزش زدائی
بتاراج این خاک دیرین تامل نکردند
نکردند بر نام و ناموس وی اعتنائی
فراخ است بازار انسان ستیزی بدانسان
که اجزای پیکر فروشند از بینوائی
ازین تیره ذهنان دون درس و اندرز گیرد
رسد اهرمن گر در عالم بفرمانروائی
بیاد وطن جای دارد که خونین بگریی
ز سوز نی غربت و ساز تلخ جدائی
بکنج خیابان نگر خفتگان را بذلت
که در موطن خود ندارند راهی بجائی
ببین کودکان را که در چنگ این نظم ننگین
ندارند یک لحظه از درد و ماتم رهائی
هلا خلق ایران بپا خیز و طوفان بپا کن
که نزدیکتر میشود روز رزم نهائی
بروبیم بار دگر خاک میهن ز خاشاک
شود خاک ایران زمین مهد انسان ستائی
رسد موسم نان و آزادی و شادی و گل
تو ای آفتاب وطن چون ز مکمن برآئی
مبادا دهی تن بدین گندچال ریائی
که بازی کند اهرمن باز نقش خدائی
مشعل پیروزی انسان در دست ازادیستانان است
